Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων … (Ν. Χουλιαράς)
Περισσότερα ›
Εγώ κοιμάμαι. / Οι λέξεις αγρυπνούν. / Σχηματίζουν στον ύπνο μου πουλιά και δέντρα. / Ξυπνώ. / Ούτε πουλί ούτε δέντρο. / Η μοναξιά μ’ έφερε κοντά στα πουλιά. / Μ’ έμαθε να πετάω… (Φερεϋντούν Φαριάντ)
Περισσότερα ›
Οχτώ Νοέμβρη. Εορτή των Αρχαγγέλων. / Των Μιχαήλ και Γαβριήλ Ταξιαρχών. / Δεν έχει νόημα πως κάψαμε το μέλλον. /Το κέρδος μένει και σωμάτων και ψυχών. (Μ. Ελευθερίου)
Περισσότερα ›
… Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα, που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου … (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο / Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη … – Guillaume Apollinaire
Περισσότερα ›
… άνοιξε το στόμα σου ξύπνα τούς ένοικους της γης / βάλε λόγια και δική σου μουσική / ξελαρυγγιάσου με την αγριοφωνάρα σου / – Η ζωή – / δεν είναι ένα κλειστό ταξίδι / που ήταν / α-α-αταξίδευτο. (Κ/ Γώγου)
Περισσότερα ›
Κι αὐτὲς τὶς πολυώροφες ἀνθρώπινες σχέσεις ποιὸς τὶς γκρέμισε; / κι ἐγὼ πῶς μένω ἐδῶ, ποῦ μὲ ὁδηγοῦν κλεισμένη αὐτὲς οἱ ξένες ἀνεξήγητες συνέχειες; (κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
Το μόνο που θυμάμαι / είναι τα φιλιά, / όλες οι άλλες λεπτομέρειες / μού διαφεύγουν – / σώμα, κινήσεις, / διαγράμματα / και τα λοιπά…. (Δημήτρης Δούκαρης)
Περισσότερα ›
… Το φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου να γείρει η χαμένη ζωή μου … (Τάσος Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Η φύση έχει μια μνήμη με σύννεφα μπλάβα / με κίτρινες προεκτάσεις του φεγγαριού / στις λίγες αναμνήσεις που μου μένουν / όταν υμνούσα το Σεπτέμβρη / κι απ’ τα νερά τα γκρίζα, τα μαλαματένια του / είχα δει ν’ αναδύονται τα πιο ωραία / σώματα της αγάπης μου. … (Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ)
Περισσότερα ›