Τεταρταίον Λάζαρον, εκ του μνημείου, αναστήσας Κύριε, πάντας εδίδαξας βοάν, μετά βαϊων και κλάδων σοι, Ευλογημένος ει ο Ερχόμενος.
Περισσότερα ›
… οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει ολοένα στην πόλη … (Κ. Καρυωτάκης)
Περισσότερα ›
Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να ’ναι το τελευταίο … (Κ. Δημουλά)
Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα … Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά … – νιότη μας έχασες πολύ αίμα … (Β. Λεοντάρης)
Περισσότερα ›Όλοι οι θάνατοι δεν θα με σκοτώσουν / κι ας πουν αυτοί που δεν περίμεναν: “Τι τύχη!” / Αυτοί που δεν ξέρουν να περιμένουν / δεν θα καταλάβουν ποτέ / ούτε κανείς θα καταλάβει, αγαπημένη, / πώς εσύ που με περίμενες, / μου έσωσες τη ζωή … (Κ. Σιμόνοφ)
Περισσότερα ›
… Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα. Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ ! ( Μ. Αναγνωστάκης)
Περισσότερα ›
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο … (Θ. Παπακωνσταντίνου)
Περισσότερα ›
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο …. (Μ. Μπρεχτ)
Περισσότερα ›
… Το μπλε που σε τυλίγει / είναι το φως / που εκτοπίζει ο θάνατος. / Κανένας δεν το βλέπει. / Κι όμως υπάρχει / και πληθαίνει. (Μ. Γκανάς0
Περισσότερα ›
Προσπαθούσα χρόνια να μεταφράσω αισθήματα ˙/ ο χρόνος έλεγα, προηγείται του ρήματος / και το πληθυντικό σου πρόσωπο /πίσω από λέξεις ανασαίνει… (Μ. Ελευθερίου)
Περισσότερα ›