Σε λίγο βυθιζόμαστε μες στα ψυχρά σκοτάδια· χαίρετε, αχτίδες θερινές! Τι λίγο που βαστούν! … (Charles Baudelaire)
Περισσότερα ›
… Μια κουρτίνα μπροστά ο καινούργιος χειμώνας που θα γράφει στην ούγια: “Δυο καρδιές χωριστά’… (Μ. Τσιλιμίδης)
Περισσότερα ›
Κρατώ λουλούδι μάλλον. Παράξενο. Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου πέρασε κήπος κάποτε. … (Κική Δημουλά)
Περισσότερα ›
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά (Ασήμαντες απαριθμήσεις…) (Μ. Ανανγνωστάκης)
Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο. Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει και πάλι στα δέντρα… (Ν. Καρούζος)
Περισσότερα ›
Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο. Αλλά και τελευταίο ακόμα πιο φιλί θα λέγεται. (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
… δε θα το μάθεις ποτέ ότι σε ταξιδεύω … μόνη με την βάρκα της λύπης στα νησιά του ουρανού… (Νίκος Χουλιαράς)
Περισσότερα ›
Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μου μήνας· αυτός φέρνει, μαθές, τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο … (Ν. Καζαντζάκης)
Περισσότερα ›
Νικάς τη Δικαιοσύνη Εσύ με την αγάπη… κι όλοι μαζί θα σύρουμε χορό, και θα’ σαι στον κάβο του χορού, Κυρά, και θα χορεύεις στον αβασίλευτο ήλιο του Θεού χαρούμενη και ταπεινή πολύ, σαν την καρδιά του ανθρώπου! (Ν. Καζαντζάκης)
Περισσότερα ›
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα – και τα πουλιά. (Στρατής Πασχάλης)
Περισσότερα ›