… Μπορώ κι ακούω την καρδιά μου να χτυπάει / το αίμα μου να κυλάει / και τη μνήμη μου κάποιες λέξεις να τυραννούν, / ζωή και θάνατος / ελευθερία. (Β. Φαϊτάς,)
Περισσότερα ›
Μαζεύω ήλιο και θάλασσα για το χειμώνα –ίσως και τίποτα αισθήσεις και εικόνες που κάποτε, στην ώρα τους, θάρθουν να μου ζητήσουν «να υπάρξουν», γιατί όσο υπάρχουν δε μου ζητάνε τίποτα– θα πρέπει να χαθούν για ν’ αρχίσουν ν’ αξιώνουν μια θέση στο στίχο. Κ’ εμείς: να τις σώσουμε για να σωθούμε. … (Γ. Ρίτσος)
Περισσότερα ›
Χρόνια με το ίδιο τραίνο ταξιδεύουμε, / λικνίζοντας τ’ απίθανα όνειρά μας: στο ερωτικό, τ’ αμφίβολο ταξίδι μας, / ω, ας μένουμε κι οι δυο μας πάντα ξένοι! (Καίσαρ Εμμανουήλ)
Περισσότερα ›
… Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα. / Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει· / είναι τα χθεσινά, τα βαρετά εκείνα. / Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει. … (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›
Κι όταν η καταιγίδα θα έχει περάσει, δεν θα θυμάσαι πως τα κατάφερες ή πώς επιβίωσες. Δεν θα είσαι καν σίγουρος εάν η καταιγίδα όντως τελείωσε. Ένα πράγμα είναι μόνο σίγουρο. Όταν θα περάσει δεν θα είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν πριν ξεκινήσει – Haruki Murakami
Περισσότερα ›
… έτσι δεν κάνω άλλο / απ’ το να περιφέρω μια υπνηλία /στις συναναστροφές /μια κατανόηση από κόπωση / και μια γλυκιά παραίτηση / που μοιάζει απαίτηση /να με κατανοούν. (Γ. Βαρβέρης)
Περισσότερα ›
… όλα μου θυμίζουν εσένα / και όλα τα αγαπώ για σένα. (Μ. Σαχτούρης)
Περισσότερα ›
… Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νερά / του παραθύρου το υαλί. /Στην επιφάνειά του / τρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονται / κι ανεβοκατεβαίνουν / ρανίδες σκορπισμένες / και κάθε μια λεκιάζει /και κάθε μια θαμπώνει… (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›
… Όλα τα’ άγρια ζώα σκαρφαλώνουν στο κρεβάτι σου. Φυσάει ένας δαιμονισμένος αέρας. …
Ο λαιμός σου είναι ένας γλιστερός κορμός. Δέντρου όπου μάταια προσπαθώ ν’ ανέβω… (Ν. Βαγενάς)
… Εγώ θα μείνω ακόμα λίγο. / Μήπως και ξαναβρέξει. / Να σε ξεπλύνω λίγο. / Είσαι μες στην αρμύρα και τ’ αλάτια από τότε που ήμουνα θάλασσα. (Κική Δημουλά)
Περισσότερα ›