Να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο / Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη … – Guillaume Apollinaire
Περισσότερα ›
… άνοιξε το στόμα σου ξύπνα τούς ένοικους της γης / βάλε λόγια και δική σου μουσική / ξελαρυγγιάσου με την αγριοφωνάρα σου / – Η ζωή – / δεν είναι ένα κλειστό ταξίδι / που ήταν / α-α-αταξίδευτο. (Κ/ Γώγου)
Περισσότερα ›
Κι αὐτὲς τὶς πολυώροφες ἀνθρώπινες σχέσεις ποιὸς τὶς γκρέμισε; / κι ἐγὼ πῶς μένω ἐδῶ, ποῦ μὲ ὁδηγοῦν κλεισμένη αὐτὲς οἱ ξένες ἀνεξήγητες συνέχειες; (κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
Το μόνο που θυμάμαι / είναι τα φιλιά, / όλες οι άλλες λεπτομέρειες / μού διαφεύγουν – / σώμα, κινήσεις, / διαγράμματα / και τα λοιπά…. (Δημήτρης Δούκαρης)
Περισσότερα ›
… Το φθινόπωρο θα μαζέψω όλα τα φύλλα στην πόρτα μου να γείρει η χαμένη ζωή μου … (Τάσος Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Η φύση έχει μια μνήμη με σύννεφα μπλάβα / με κίτρινες προεκτάσεις του φεγγαριού / στις λίγες αναμνήσεις που μου μένουν / όταν υμνούσα το Σεπτέμβρη / κι απ’ τα νερά τα γκρίζα, τα μαλαματένια του / είχα δει ν’ αναδύονται τα πιο ωραία / σώματα της αγάπης μου. … (Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ)
Περισσότερα ›
Καλή του ώρα ένα γυφτάκι πούλαγε κάτι / ένοχα βήτα διαλογής χαρτομάντιλα μούσκεμα / στα μάτια μου … (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα … (Η. Κατσούλης)
Περισσότερα ›
… Αλλά το ίδιο κάτι μ’ έσπρωχνε και μένα εκεί. Από μικρός την αγαπούσα τη θάλασσα. Τα πρώτα βήματα μου να ειπείς, στο νερό τα έκαμα… (Α. Καρκαβίτσας)
Περισσότερα ›
Δέρμα σαν καμωμένο από γιασεμί… /Εκείνη του Αυγούστου – Αύγουστος ήταν; – η βραδιά… (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›