… Μ’ έφαγε, όπως τις καρένες των καϊκιών ο αρμόβουρκος, η μοναξιά. Και τα χρόνια περνούν … (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές μια τρυφερή μου αγάπη… ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι.. (Ν. Γκάτσος)
Περισσότερα ›
Τα μελανά βουνά πλέουν στη λάμψη … Πόθοι ετοιμάζουν τον κρατήρα τους… Ο. Ελύτης
Περισσότερα ›
Ποια θάλασσα; Σκέτο νερό πειρατής οφθαλμαπάτης. Πρόσφυγας εκ της μακρινής κοσμογονίας… (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε… (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι ζήτημα ύψους … (Κ. Καρυωτάκης)
Περισσότερα ›
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει … (Γ. Ρίτσος)
Περισσότερα ›
… σκοτώνει ακόμη κι η αγάπη. Και τότε είναι ακόμη πιο μεγάλη η απόλαυση … (Α. Χιόνης)
Περισσότερα ›Εδώ ας σταθώ. Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωιού και ανέφελου ουρανού… (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›
… μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί… Ζυλφί Λιβανελί / Λ. Παπαδόπουλος
Περισσότερα ›