Πιστεύω ότι η ποίηση βοηθάει όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σε ένα έρημο, καταργημένο ξωκκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους … (Kική Δημουλά)
Περισσότερα ›
Ὁ μόνος ἀξιόπιστος μάρτυρας ὅτι ζήσαμε εἶναι ἡ ἀπουσία μας … (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
Όχι μονάχα εκείνο που είμαστε κι ό,τι απόμεινε από μας / ή ό,τι αγωνιζόμαστε να φαίνεται /
αλλά μαζί μας σέρνουμε και τις μορφές των άλλων … / Έτσι σιγά σιγά το πρόσωπό μας. (Μ. Ελευθερίου)
… Βαδίζω έξω από τα σύνορα / θέλοντας να συλληφθώ / και να ομολογήσω / ότι υπήρξα ένα τίποτα /
ένας ιερός πόνος / στην ωμοπλάτη (Γ. Χρονάς)
Αιμορραγούν οι αισθήσεις όταν θυμόμαστε. … (Μ. Ελευθερίου)
Περισσότερα ›
Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω … (Aργύρης Χιόνης)
Περισσότερα ›
… κι αυτός ο τρελός να τρέχει στους δρόμους με μιά φοβισμένη καρδιά χελιδονιού … χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια … (Μίλτος Σαχτούρης)
Περισσότερα ›
… να φεύγουν τα περιττά λέω … να μπω στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα. (Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ)
Περισσότερα ›
Κράτησα τη ζωή μου, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει … Γ. Σεφέρης
Περισσότερα ›
Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού, σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο … (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›