Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά (Ασήμαντες απαριθμήσεις…) (Μ. Ανανγνωστάκης)
Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο. Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει και πάλι στα δέντρα… (Ν. Καρούζος)
Περισσότερα ›
Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο. Αλλά και τελευταίο ακόμα πιο φιλί θα λέγεται. (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
… δε θα το μάθεις ποτέ ότι σε ταξιδεύω … μόνη με την βάρκα της λύπης στα νησιά του ουρανού… (Νίκος Χουλιαράς)
Περισσότερα ›
Ο Αύγουστος ήταν για μένα, όταν ήμουν παιδί, κι είναι ακόμα, ο πιο αγαπημένος μου μήνας· αυτός φέρνει, μαθές, τα σταφύλια και τα σύκα, τα πεπόνια, τα καρπούζια· τον ονομάτισα Άγιον Αύγουστο … (Ν. Καζαντζάκης)
Περισσότερα ›
Νικάς τη Δικαιοσύνη Εσύ με την αγάπη… κι όλοι μαζί θα σύρουμε χορό, και θα’ σαι στον κάβο του χορού, Κυρά, και θα χορεύεις στον αβασίλευτο ήλιο του Θεού χαρούμενη και ταπεινή πολύ, σαν την καρδιά του ανθρώπου! (Ν. Καζαντζάκης)
Περισσότερα ›
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα – και τα πουλιά. (Στρατής Πασχάλης)
Περισσότερα ›
Τότε ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των ονείρων … (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
photo: Helmut Newton, French Vogue (Monte Carlo, 1980) Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές […] να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω να βρίσκω φίλους […]
Περισσότερα ›
Πόσο πολὺ σὲ ἀγάπησα ἐγὼ μονάχα τὸ ξέρω/ Ἐγὼ ποὺ κάποτε σ᾿ ἄγγιξα μὲ τὰ μάτια τῆς πούλιας/
… και χορέψαμε μὲς στοὺς καλοκαιριάτικους κάμπους (Ν. Γκάτσος)