Μέθη… Μέθη… Μέθη… Και χιλιάδες έρωτες που με σταύρωσαν… Θα ζητήσω συγγνώμη που έζησα μες στο ψέμα και φύγαμε… Ούτε ένα αγαπημένο χέρι… Ούτε ένα…; Πουθενά βοήθεια… Πουθενά…; (Arthur Rimbaud)
Περισσότερα ›
Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε … (Γ. Σεφέρης)
Περισσότερα ›
Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα φθινόπωρο…. Η δική σου τρυφερότητα θαν τα φέρει και πάλι στα δέντρα … (Ν. Καρούζος)
Περισσότερα ›
τόσος πόνος … τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο … για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη (Γ. Σεφέρης).
Περισσότερα ›
Μην πηγαίνετε ποτέ στα πανηγύρια!.. Εκεί βρίσκει ο ένας τον άλλον και έπειτα τον χάνει εύκολα!….Χάνονται…ξεχνιούνται.. και μένουν χωρίς να ξέρουν τ’ όνομά τους !!! (Ζ. Κοκτώ)
Περισσότερα ›
… μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε μέσα στη φυγή… (Γ. Σεφέρης)
Περισσότερα ›
Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα …(Ν. Γκάτσος)
Περισσότερα ›
Άνοιγαν τότε μικρά παράθυρα που σκύβαν στα περβάζια οι μαργαρίτες
να χαιρετήσουν την αυγή που πέρναγε στο δρόμο χωρίς φορτίο σκιάς και θύμησης (Γ. Ρίτσος)
Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της. Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο… (Γ. Σαραντάρης)
Περισσότερα ›