… Λευκάνθηκαν οι άνθρωποι στο αίμα του αρνίου.
Θεέ μου ανέρχεσαι λυπημένος,
αν και για όραση εξακολουθείς να έχεις τη συγχώρηση… (Ν. Καρούζος)
…. Μες στων καιρών την ανημποριά
διώξε το γρέγο και το βοριά
και ξαναγύρισε ήλιε στη γη
με του θριάμβου σου την κραυγή. (Ν. Γκάτσος, Μέγα Σάββατον)
Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό
κρίνα της άνοιξης σου φέρνω
και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ
φίλε δακρυοπότιστε
των πρωτίστων πρώτιστε.
των πρωτίστων πρώτιστε. (Ν. Γκάτσος)
… Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι… (Ν. Γκάτσος)
… Τετάρτη των ψυχών και των αγγέλων
ο θάνατος δεν έχει ούτε μέλλον… (Ν. Γκάτσος)
… Δε σε πτοήσαν οι Πιλάτοι
ούτ’ ο καιρός που ειν΄ εγγύς
εσύ στων ουρανών τα πλάτη
κι εμείς παρείσακτοι της γης. (Ν. Γκάτσος)
… Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου
που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του … (Ν. Γκάτσος)
Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό … (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Οι άνθρωποι ήταν πάντα αυτοί που έθεταν τα όρια στη χαρά με την εξαίρεση λίγων που ήταν τόσο ευχάριστοι όσο και η άνοιξη. (Ernest Hemingway)
Περισσότερα ›
Ανακαλύπτω τη μνήμη των φθόγγων. (…) Μετράω σιωπή. (Μαντώ Αραβαντινού)
Περισσότερα ›