Άνοιγαν τότε μικρά παράθυρα που σκύβαν στα περβάζια οι μαργαρίτες
να χαιρετήσουν την αυγή που πέρναγε στο δρόμο χωρίς φορτίο σκιάς και θύμησης (Γ. Ρίτσος)
Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της. Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο… (Γ. Σαραντάρης)
Περισσότερα ›
Σε κάθε σπίτι υπάρχει μια άγνωστη μυστική σκάλα, που θα σε πήγαινε,ίσως, μακριά…. (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
… Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει … (Ντίνος Χριστιανόπουλος)
Περισσότερα ›
Έλα λοιπόν απ’ την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα… Να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
… που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ ! (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Ο άνθρωπος και όχι η φύση αρχίζει κάτι, αλλά η φύση ως επί το πλείστον ελέγχει… (Halford Mackinder, 1861-1947, Άγγλος, θεμελιωτής της Γεωπολιτικής)
Περισσότερα ›
… Γιατ’ είμαστε μικρά παιδιά κι η αγάπη μας μεγάλη … Που αν τη χωρέσουμε απ’ τη μια, περσεύει από την άλλη… (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
«ΦΩΝΑΞΑΜΕ τον πλανόδιο φωτογράφο που πέρναγε το πρωί στον κάμπο. Κάτσαμε κάτου απ’ τις αμυγδαλιές, βάλαμε στη μέση τη γιαγιά και τον παππού … (Γ. Ρίτσος)
Περισσότερα ›