Είμαι μόνος, η κάμαρα άδεια και δεν έχω παρά ένα μοναδικό στόμα για τόσα χαμένα πράγματα. (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
… Σπέρνω στους κάμπους της ζωής χίλια μπλαβάκια
Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλοσύνη
Και ξέρουν ν’ ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες … (Οδυσσέας Ελύτης)
Κι εγώ να σκέφτομαι το βράδυ αυτό, να μη μπορώ να μιλήσω
τα μάτια υγρά, το στόμα υγρό, τα μαλλιά μουσκεμένα
σαν τα παράθυρα σ’ ένα βαγόνι τρίτης θέσης
και βλέπεις αόριστα πως τίποτε πια δεν ωφελεί
μες στα χαλαρωμένα χέρια και στα πεσμένα μαλλιά σου (Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ο τελευταίος σταθμός)
Στην ψυχή σου δεν φθάνει κανείς … ούτε διά ξηράς ούτε διά θαλάσσης. (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
… Κάθομαι πίσω απ’ το τζάμι και κοιτάω τη βροχή να παρασέρνει τους έρωτες του καλοκαιριού. (Τάσος Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
… Έρωτας – δίχως ν’ αγαπάμε
Ζωή – χωρίς ποτέ να ζούμε
Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε …
(Βύρων Λεοντάρης)
… Έαρ, χειμώνας, θέρος-όπου κι αν είσαι-
είναι η ρομφαία μου μαζί σου. … (Α. Εμπειρίκος)
Στο είπα για τις σκέψεις σου για τα λόγια σου
Κάθε χάδι κάθε εμπιστοσύνη ξαναζούν.
(Paul Eluard)
Η κιθάρα του Τζαβέλα Στα σκληρά χρόνια του μνημονίου άκουσα πως η κιθάρα του Τζαβέλα βγήκε – λέει – σε πλειστηριασμό ανάμεσα σε άλλες παλιατζούρες στο παζάρι στο Βοτανικό κάποια Κυριακή του Σεπτέμβρη κάτω από πλαστικά παραπετάσματα που έστησαν όπως – όπως νεαροί Ρομά και άστεγοι για να προστατευτούν από […]
Περισσότερα ›
… Κατέβα από τους λόφους,
φέρε την πηγή του ελέους σου, ν’ αναβλύσει πλάι στην πληγή μας… (Μ. Μουντές)