Ένας δάσκαλος φωτογραφίας πρέπει να εγείρει ερωτήματα στο μαθητή για τη φωτογραφική τέχνη. Πρέπει να δείξει τη ‘γλώσσα’ της φωτογραφίας και ο μαθητής να τη χρησιμοποιήσει. Δεν πρέπει να επέμβει ο δάσκαλος στον τρόπο που θα τη χρησιμοποιήσει ο μαθητής. Θα πρέπει να του επιτρέψει να βρει τον δικό του τρόπο.
Περισσότερα ›
Ο φωτογράφος πρέπει να γνωρίζει τη μηχανή του. Να μην σκέφτεται, να τον παρασύρει το συναίσθημα.
Μπορεί να τραβάς όμορφες φωτογραφίες και στο auto… όμως αυτό δεν θα τον πάει πολύ μακριά.
Τη στιγμή που πατάω το κουμπί του κλείστρου, κλείνω το μάτι στον χρόνο και στον θάνατο. Δεν μπορείς να αποτρέψεις το συναίσθημα, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες ζωές. Όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω ήμουν πολύ ρομαντικός, πίστευα πως μπορώ ν’ αλλάξω τον κόσμο με αυτό που κάνω, όμως κατάλαβα πως δεν είναι έτσι.
Περισσότερα ›
Το Photologio.gr συναντά τον φωτογράφο και καθηγητή φωτογραφίας Παναγιώτη Κασίμη, στο χώρο που διδάσκει, το Trii Art Hub
Μέρος Α’ : “Περί φωτογραφίας”
Μάκης Μακρής: “Προσπαθώ να δουλεύω συνειδητά με την ασπρόμαυρη εκδοχή του κόσμου που μας περιβάλλει”
Η φωτογραφική διαδρομή βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, από την στιγμή που η προσωπική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία παραμένει αδήριτη. Προϋπόθεση για να παραχθεί έργο είναι να γνωρίζεις τι πραγματικά θέλεις από την φωτογραφία και, όταν αυτό γίνει ξεκάθαρο μέσα σου, να το δουλέψεις σκληρά και με συνέπεια. Ελπίζω να συνεχίσω και στο μέλλον να νιώθω την απόλαυση και την ελευθερία της δημιουργίας που σου παρέχει η ιδιότητα του ερασιτέχνη.
Περισσότερα ›
Στο 18 χρησιμοποιώ τα πρόσωπα της οικογένειάς μου και ιδίως το γιό μου για να αναπαραστήσω τη δική μου παιδική ηλικία, η οποία είχε συναισθήματα φυγής, ματαίωσης, απώλειας. Ο τόπος στο Infinite Perimeter, αν και έχει σαφή μορφολογικά χαρακτηριστικά, είναι εννοιακά και γεωγραφικά απεριόριστος και αυτές οι εικόνες, εν τέλει, θα μπορούσαν να γίνουν παντού. Νιώθω τυχερός για τη συνάντησή μου με τον κόσμο της φωτογραφίας.
Περισσότερα ›
H φωτογραφία περιέχει μια μεγάλη δόση πραγματικότητας και κάποια ψήγματα από αυτό που ο φωτογράφος θα ήθελε να περιέχει η πραγματικότητα αυτή, ώστε να την ξεπεράσει. Δεν συνδέω το χρώμα με το συναίσθημα ή την μνήμη, απλά με γοητεύει και με προκαλεί περισσότερο. Δεν φωτογραφίζω για να θυμάμαι, φωτογραφίζω επειδή η φωτογραφία για μένα είναι ένα μικρό παιχνιδάκι και, όποτε παίζω μαζί του, περνάω καλά.
Περισσότερα ›
Η ιδέα του Μεσολογγίου υπάρχει σαν αντίσταση, σαν αόρατο νήμα που με κρατάει σταθερά στην πορεία μου. Η Δικιά μου Ελλάδα είναι άυλη, είναι συναίσθημα, δεν αντιστέκεται στον χρόνο, τον αποδέχεται και τον μετράει με τον δικό της τρόπο. Δεν φωτογραφίζω γιατί είμαι σίγουρος, φωτογραφίζω γιατί αναζητώ την στιγμή που περνάει και χάνεται. Η αθανασία τελικά ίσως να βρίσκεται στην στιγμή, καθοριστική ή μη, στιγμή που δεν μας ανήκει αλλά που την αναγνωρίζουμε.
Περισσότερα ›
Δεν έχει σημασία πραγματικά ποια είναι τα κίνητρά μου και οι κλίσεις μου, διότι πιστεύω ότι άπαξ και μια εικόνα εκτίθεται στη δημόσια ροή συνείδησης, τότε ανήκει στο πρόσωπο που την βλέπει και πραγματικά αφήνει στην άκρη τη δική μου αντίληψη και τις προθέσεις της.. Δεν είμαι οπαδός της ιδέας ότι η φωτογραφία αποκαλύπτει κάτι για τον φωτογράφο, γιατί μερικές φορές μια φωτογραφία είναι απλώς μια φωτογραφία και τίποτα περισσότερο για το δημιουργό, αλλά μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στον θεατή.
Περισσότερα ›
“Κάποιοι φωτογράφοι καλλιεργούν τον δικό τους κρυφό και προσωπικό “κήπο”, ξέχωρα από τις εμπορικές δουλειές. Στην περίπτωσή μου δεν ισχύει αυτός ο διαχωρισμός. Οι καθαρά “προσωπικές” φωτογραφίες είναι λίγες γιατί ήθελα πάντα να εκφράζομαι ουσιαστικά μέσα από τη δουλειά στα περιοδικά. Κατάφερα να μην αναγκάζομαι να αντιγράφω δισέλιδα από ξένα έντυπα, όπως ήταν κάποτε η νόρμα, κι έτσι προσπάθησα να εξελίσσομαι μέσα από τη δική μου πρόοδο” – Σπύρος Στάβερης
Περισσότερα ›