
Δεν πιστεύω στο τυχαίο, ούτε είμαι άνθρωπος της υπομονής. Η φωτογραφία για εμένα είναι ένα ημερολόγιο ζωής. Ο κάθε φωτογράφος την στιγμή της φωτογραφίας σίγουρα δεν φωτογραφίζει την πραγματικότητα, ίσως κάτι που μοιάζει με μια στιγμή της ή και καθόλου, δημιουργώντας μια εντελώς φανταστική εικόνα στην οποία καθετί απεικονιζόμενο (άνθρωπος ή αντικείμενο) χάνει τις πραγματικές του ιδιότητες, ξαναγεννιέται με το κλικ του φωτογράφου και επαναπροσδιορίζεται.
Περισσότερα ›Ο Γιάννης Καραγιάννης ανήκει στην ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου που σε σκλαβώνει τόσο με τις φωτογραφίες του όσο και με την ευγένειά του. Εξυπηρετικός, πρόθυμος και πάνω απ’όλα ταλαντούχος. Απολαύστε τον. “Ναι, και οι άνθρωποι μπορούν και πετούν”. Συμφωνώ ξέρεις…δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει ο άνθρωπος αν […]
Περισσότερα ›Η ζωή είναι αλληλένδετοι κύκλοι που τελειώνουν με μία απόδραση και κάποια στιγμή όλα αυτά τελειώνουν με το θάνατο. Δεν επιδιώκω αθανασία στο συλλογικό συνειδητό άσχετα αν στην τεχνολογική μας πραγματικότητα μοιάζει να το έχω εξασφαλίσει, δικά μου κενά καλύπτω και όσο ξεγελιέμαι μέσω αυτής της αυταπάτης θα συνεχίζω. Η φωτογραφία με έχει γυρίσει πολλά χρόνια πίσω στην εφηβική ηλικία και εκεί σκαλωμένος νιώθω ικανοποίηση μέχρι να κλείσει και αυτός ο κύκλος.
Περισσότερα ›
Ο βασικότερος κανόνας, η φωτογραφία να είναι απλή, πολύ απλή, αλλά οχι αδιάφορη. Για να έχει ενδιαφέρον θα πρέπει να αναδείξει το στοιχείο που έχει επιλέξει. Πέταει έξω απο το κάδρο ότι θα αποσπούσε την προσοχή απο το στοιχείο που θεωρεί ενδιαφέρον, του δίνει χώρο, καθαρό χώρο, και βοηθάει σε αυτό το φόντο.
Περισσότερα ›
Σέβομαι τους ανθρώπους και την ανάγκη τους να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί, για να σηκώσω την μηχανή μου και να γίνω “αδιάκριτος”. Το καφέ «Γέφυρες ΚοινΣΕπ Ένταξης» είναι το πρώτο καφέ στην Πάτρα στο οποίο εργάζονται άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, μέλη του ΣΟΨΥ Πάτρας. Η έκθεσή μου ήταν τρόπος έκφρασης, για να «γκρεμίσω» τον τοίχο της προκατάληψης… Η φωτογραφία είναι για εμένα μάλλον μοναχική διαδικασία, αλλά και «παράθυρο έκφρασης»
Περισσότερα ›
Tην φωτογραφία την παρακολουθώ πλέον στενά, χωρίς όμως να έχω προλάβει να αναπτύξω κριτήρια… Με το ένστικτο! Σίγουρα ο Winogrand και ο DeCarava έχουν καταφέρει να με κατακτήσουν απ΄ την αρχή. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου να θέλει να ανατρέξει στις φωτογραφίες τους και να τις ξαναδεί.
Περισσότερα ›
Επιλέγει το απρόμαυρο. Το λευκό χρώμα συμβολίζει την αρμονία. Το μαύρο χρώμα τη θλίψη. Στη ζωή μας όλα αυτά έρχονται σε σύγκρουση και το ένα διαδέχεται το άλλο.
Περισσότερα ›Αν είχα τις γνώσεις και την εμπειρία, θα φωτογράφιζα αυστηρά και μόνο ασπρόμαυρα, ακριβώς επειδή ξεγυμνώνοντας την φωτογραφία από χρώματα, το φως και οι σκιές αποκτούν άλλη δυναμική και το αντικείμενο τονίζεται με μοναδικό τρόπο, αναλόγως πάντοτε με το τι θες να αναδείξεις. Κάπου εκεί, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, υπάρχουν εκατοντάδες χρώματα για να ανακαλύψεις και να πειραματιστείς.
Περισσότερα ›Η φωτογραφία είναι πάθος για μένα, κι αξίζει να ζεις με πάθος τα πράγματα που σου προσφέρουν ευτυχία.
Περισσότερα ›
Aπό τότε που ξεκίνησα, το 2010, δεν έχουν περάσει πολλά 24ωρα που να μην με απασχόλησε η φωτογραφία με κάποιο τρόπο… Eνεργοποιούμαι συνήθως από το φως και το χρώμα και λιγότερο από το θέμα το ίδιο. H μεγάλη αποδοχή δημιουργεί μιαν ασφάλεια, έναν εφησυχασμό, ακόμα και αυτοθαυμασμό…
Περισσότερα ›