Τι πιο όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να αφουγκράζονται τις εικόνες σου με τη δική τους βλέψη και διαίσθηση και όχι να προσπαθούν να μπουν στην λογική σου. Και εκεί για εμένα εμφανίζεται μια μορφή τέλους του ρόλου του θεατή: δεν “θεάζει”, αλλά δημιουργεί ερμηνείες και μια δική του διαίσθηση, γίνεται κομμάτι του έργου και μία από τις πολλές βλέψεις του!
Περισσότερα ›
Η φωτογραφία, σαν προσωπικό κομμάτι μνήμης, δεν χρειάζεται θεατές, όπως ένα ημερολόγιο δεν παραδίδεται στους αναγνώστες. Όμως, τι νόημα έχει ένα ποίημα που κάθεται σε ένα συρτάρι; Από την στιγμή που μια φωτογραφία θα εκτεθεί, ο φωτογράφος χάνεται, πρέπει να εξαφανίζεται. Δεν έχει λόγο πάνω της. Ανήκει στο κοινό, σε κάθε θεατή ξεχωριστά.
Περισσότερα ›
H πρόθεσή μου είναι να μιλήσω για το άχρονο “πάντα”, γι’ αυτό που μπορεί να ισχύει όχι μόνο για μένα, αλλά για τον οποιονδήποτε μπορεί να αισθανθεί κάτι αντίστοιχο με εμένα. Με οποιαδήποτε αφορμή. Αν κάποιος συναντήσει σε αυτές τις φωτογραφίες κάτι που θα τον στρέψει σε ένα δικό του βίωμα, τότε πραγματικά έχει βρεθεί ένας κοινός τόπος συνάντησης.
Περισσότερα ›
Η φωτογραφία δρόμου με βοήθησε να μην διστάζω να φωτογραφίζω ανθρώπους. Δεν μου αρέσει να ακολουθώ κανόνες όταν συνθέτω το φωτογραφικό μου κάδρο. Απλώς προσπαθώ, ώστε οι περισσότερες εικόνες μου να δημιουργούν παρά να απαντάνε σε ερωτήματα.
Περισσότερα ›
Ζούμε σε μια εποχή που ορίζεται από τον όρο «post truth», όπου η αλήθεια του καθενός έχει την θέση της και δεν έχει σημασία τελικά «πόσο αλήθεια» είναι αν συμφωνούμε με αυτήν. Είναι γεγονός πως ο φωτογράφος συχνά μπορεί να χάσει τον έλεγχο του context στο οποίο παρουσιάζονται οι εικόνες του (π.χ. στα μέσα ενημέρωσης) και έτσι να αποτελέσουν εργαλεία σε έναν πόλεμο πολιτικών απόψεων πέρα από τις αρχικές προθέσεις του. Η φωτογραφία είναι πιο ευάλωτη σε τέτοιου είδους χειραγωγήσεις από τις άλλες τέχνες, η ίδια η ιστορία του μέσου το αποδεικνύει.
Περισσότερα ›
Η φωτογραφία για μένα eίναι μία εξερεύνηση της πραγματικότητας αλλά, καθώς φιλτράρεται μέσα από τα δικά μου συναισθήματα, βιώματα και σκέψεις, αναπόφευκτα μεταμορφώνεται στη δική μου πραγματικότητα. Δεν βλέπω το έργο μου προβοκατόρικο και σίγουρα δεν είναι αυτός ο αρχικός σκοπός του. Eίναι μια ανάγκη έκφρασης χωρίς φόβο και προκαταλήψεις.
Περισσότερα ›
Η αφαίρεση του χρώματος προσκαλεί τον θεατή να ανακαλέσει τα αρχετυπικά ζεύγη διπόλων όπως φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος και καλό-κακό, αλλά ταυτόχρονα τον καλεί να εισέλθει σε έναν καθόλα μη υπαρκτό, αποχρωματισμένο κόσμο, όπου σε πρώτο πλάνο βρίσκεται η συγκίνηση και το συναίσθημα που επιχειρείται να αποτυπωθεί.
Περισσότερα ›
Η όλη διαδικασία λήψης και επεξεργασίας εικόνας για μένα, δεν έχει σκοπό να καταλήξει σε μία φωτογραφία αλλά σε κάτι εικαστικό.
Περισσότερα ›
Με γοητεύει πολύ ο κόσμος γύρω μου και πολλές φορές επιθυμώ να κρατήσω κάποιες εικόνες γνωρίζοντας την μοναδικότητά τους. Από την άλλη, τρελαίνομαι να σκηνοθετώ καταστάσεις και να παίζω με το πραγματικό και το φαντασιακό. Φωτογραφίζω αυτό που είμαι ή τουλάχιστον που νομίζω ότι είμαι ψάχνοντας να βρω ποια είμαι. Είναι μια αέναη διαδικασία αναζήτησης, από μέσα προς τα έξω και ανάποδα.
Περισσότερα ›
Αν η ποίηση είναι μαγεία, τότε η φωτογραφία είναι ποίηση. Αν η μουσική είναι μαγεία, τότε η φωτογραφία είναι μουσική! Όπως και να το θέσεις είναι μαγεία! Στο χρώμα βρίσκω μια ζωντάνια, έναν λόγο ύπαρξης του γαλάζιου ουρανού, της κόκκινης μπάλας, των χρωμάτων του ουράνιου τόξου του μονόκερου…
Περισσότερα ›