Η φωτογραφία μου ακολουθεί τη ζωή μου, στο περιβάλλον μου, όπως αυτό μεταβάλλεται. Πάντα σέβομαι όποιον ασχολείται με οτιδήποτε έξω από τον κύκλο της παραγωγής και της κατανάλωσης, γιατί νομίζω πως αυτή θα είναι η νέα μεγάλη πολιτισμική αλλαγή. Το να ξοδεύεις χρόνο και ενέργεια για κάτι που πιθανότατα δεν θα σου αποφέρει οικονομικό όφελος, είναι από μόνο του μια εμφατική δήλωση.
Περισσότερα ›
Mε τον φακό ο φωτογράφος στοχεύει κάπου, ακριβώς όπως και με ένα όπλο. Και απλά φεύγει με το κλικ μία ειρηνική καλλιτεχνική σφαίρα, που δίνει ζωή, αντί να σκοτώνει. Μαθαίνουμε την αλήθεια του φωτογράφου μέσα από τη φωτογραφία. Αυτό έχει για μένα σημασία, να γνωρίσω κάποιον μέσα από τις φωτογραφίες του.
Περισσότερα ›
Tραβάω γρήγορα και συνήθως ενώ είμαι σε κίνηση. Δε με νοιάζει τόσο η σύνθεση, πολλές φορές δεν θυμάμαι τι ακριβώς τράβηξα αφού έχω απομακρυνθεί. Η στιγμή δεν με ενδιαφέρει υποσυνείδητα, αλλά τελείως συνειδητά και ολόσωμα. Δεν μπορώ απλώς να την αφήσω να περάσει. Πάντα κάτι κάνω για αυτήν. Η μορφή του συνόλου αυτονόητα και ευτυχώς καθορίζεται από τα επιμέρους, αλλιώς δε θα μας συνάρπαζε τίποτα μικρό.
Περισσότερα ›
Ο κάθε φωτογράφος δηλώνει μια ηθική στάση με τη ματιά του. Για μένα η φωτογραφία είναι ένα μέσο με το οποίο μπορώ να καταγράψω τα όρια εκείνα, που μπορεί μια κοινωνία να ζήσει χωρίς ανατροπή. Και τα όρια αυτά τα έχουμε ξεπεράσει εδώ και καιρό…
Περισσότερα ›
Μια φωτογραφία συνιστά τεκμήριο δεδομένης στιγμής μέσα στον χρόνο υπό τη μορφή οπτικών πληροφοριών που περιγράφουν δράσεις/γεγονότα καθώς εκτυλίσσονται στο χώρο και που ενώ συμβαίνουν ταυτόχρονα αξιολογούνται και ιεραρχούνται ως οπτικές εντυπώσεις/πληροφορίες σύμβολα στη συνείδηση και την πρόθεση του/της φωτογράφου.
Περισσότερα ›
Κάθε φωτογράφος οφείλει να πορεύεται με ανοιχτό μυαλό, με όραμα, στοχεύοντας σε οτιδήποτε ικανοποιεί την περιέργεια του και ευφραίνει την καρδιά του.
Περισσότερα ›
Ο συμβολισμός ήταν πάντα μέρος της δουλειάς μου, συνδέεται αυτόματα με τον τρόπο σκέψης και αντίληψής μου, μου είναι αδύνατη η αποφυγή του. Όλες οι φωτογραφίες μου είναι αυτοβιογραφικές, δικές μου και των ανθρώπων που συναντώ στην διάρκεια της ζωής μου. Το συναίσθημα υπήρξε πάντα πυξίδα για μένα. Ακολουθώ πάντα το ένστικτό μου και τραβάω εικόνες σκηνοθετημένες ή μη, χωρίς πολλή σκέψη, αφήνομαι καθαρά στην ορμή του αισθήματός μου, κυρίως του υποσυνείδητου.
Περισσότερα ›
Βίβιαν Λιάτου: Όταν φωτογραφίζω ένα πρόσωπο στην πραγματικότητα φωτογραφίζω την ίδια την εικόνα μου.
Φωτογραφίζοντας ασπρόμαυρα νιώθω ότι δαμάζω τη λογική και απελευθερώνω την φαντασία μου ….
Περισσότερα ›
Τι πιο όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να αφουγκράζονται τις εικόνες σου με τη δική τους βλέψη και διαίσθηση και όχι να προσπαθούν να μπουν στην λογική σου. Και εκεί για εμένα εμφανίζεται μια μορφή τέλους του ρόλου του θεατή: δεν “θεάζει”, αλλά δημιουργεί ερμηνείες και μια δική του διαίσθηση, γίνεται κομμάτι του έργου και μία από τις πολλές βλέψεις του!
Περισσότερα ›
Η φωτογραφία, σαν προσωπικό κομμάτι μνήμης, δεν χρειάζεται θεατές, όπως ένα ημερολόγιο δεν παραδίδεται στους αναγνώστες. Όμως, τι νόημα έχει ένα ποίημα που κάθεται σε ένα συρτάρι; Από την στιγμή που μια φωτογραφία θα εκτεθεί, ο φωτογράφος χάνεται, πρέπει να εξαφανίζεται. Δεν έχει λόγο πάνω της. Ανήκει στο κοινό, σε κάθε θεατή ξεχωριστά.
Περισσότερα ›