Σπουδάζοντας μου έλεγαν ότι αν ένα πορτρέτο δεν είναι καλό, τότε σημαίνει ότι δεν έπεισες αυτόν που φωτογράφιζες ότι είναι σημαντικό για σένα. Και το πιστεύω ως σήμερα. Θεωρώ ότι ακόμα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που κάνω έχει αξία.
Περισσότερα ›
Στις φωτογραφίες μου προτιμώ να μη βάζω λεζάντες, ούτε να κατευθύνω τη σκέψη του θεατή. Προτεραιότητά μου είναι να απολαμβάνω τη φωτογραφική διαδικασία, χωρίς να γίνομαι στερεοτυπικός και προβλέψιμος. Από τη φωτογραφία ζητώ να συνεχίσει να με συγκινεί και να με «ταξιδεύει».
Περισσότερα ›
Έχοντας κάνει αρκετά κοινωνικά ρεπορτάζ σε εμπόλεμες περιοχές, έμαθα να παρατηρώ καλύτερα γύρω μου, να ξεπερνώ τα όριά μου, να είμαι σε εγρήγορση και να συλλέγω ό,τι έχει περισσότερη αξία. Τα θέματά μου, έρχονται μόνα τους… Δεν γνωρίζω εξαρχής πού θα οδηγηθώ μέσα από τη φωτογραφική, αλλά ταυτόχρονα και εσωτερική εξερεύνησή μου. Το ζητούμενο είναι να συνυπάρχουν το μάτι, η ψυχή και το μυαλό.
Περισσότερα ›
Ένας δάσκαλος φωτογραφίας πρέπει να εγείρει ερωτήματα στο μαθητή για τη φωτογραφική τέχνη. Πρέπει να δείξει τη ‘γλώσσα’ της φωτογραφίας και ο μαθητής να τη χρησιμοποιήσει. Δεν πρέπει να επέμβει ο δάσκαλος στον τρόπο που θα τη χρησιμοποιήσει ο μαθητής. Θα πρέπει να του επιτρέψει να βρει τον δικό του τρόπο.
Περισσότερα ›
Ο φωτογράφος πρέπει να γνωρίζει τη μηχανή του. Να μην σκέφτεται, να τον παρασύρει το συναίσθημα.
Μπορεί να τραβάς όμορφες φωτογραφίες και στο auto… όμως αυτό δεν θα τον πάει πολύ μακριά.
Τη στιγμή που πατάω το κουμπί του κλείστρου, κλείνω το μάτι στον χρόνο και στον θάνατο. Δεν μπορείς να αποτρέψεις το συναίσθημα, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες ζωές. Όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω ήμουν πολύ ρομαντικός, πίστευα πως μπορώ ν’ αλλάξω τον κόσμο με αυτό που κάνω, όμως κατάλαβα πως δεν είναι έτσι.
Περισσότερα ›
Το Photologio.gr συναντά τον φωτογράφο και καθηγητή φωτογραφίας Παναγιώτη Κασίμη, στο χώρο που διδάσκει, το Trii Art Hub
Μέρος Α’ : “Περί φωτογραφίας”
Μάκης Μακρής: “Προσπαθώ να δουλεύω συνειδητά με την ασπρόμαυρη εκδοχή του κόσμου που μας περιβάλλει”
Η φωτογραφική διαδρομή βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, από την στιγμή που η προσωπική ανάγκη για έκφραση και δημιουργία παραμένει αδήριτη. Προϋπόθεση για να παραχθεί έργο είναι να γνωρίζεις τι πραγματικά θέλεις από την φωτογραφία και, όταν αυτό γίνει ξεκάθαρο μέσα σου, να το δουλέψεις σκληρά και με συνέπεια. Ελπίζω να συνεχίσω και στο μέλλον να νιώθω την απόλαυση και την ελευθερία της δημιουργίας που σου παρέχει η ιδιότητα του ερασιτέχνη.
Περισσότερα ›
Στο 18 χρησιμοποιώ τα πρόσωπα της οικογένειάς μου και ιδίως το γιό μου για να αναπαραστήσω τη δική μου παιδική ηλικία, η οποία είχε συναισθήματα φυγής, ματαίωσης, απώλειας. Ο τόπος στο Infinite Perimeter, αν και έχει σαφή μορφολογικά χαρακτηριστικά, είναι εννοιακά και γεωγραφικά απεριόριστος και αυτές οι εικόνες, εν τέλει, θα μπορούσαν να γίνουν παντού. Νιώθω τυχερός για τη συνάντησή μου με τον κόσμο της φωτογραφίας.
Περισσότερα ›
H φωτογραφία περιέχει μια μεγάλη δόση πραγματικότητας και κάποια ψήγματα από αυτό που ο φωτογράφος θα ήθελε να περιέχει η πραγματικότητα αυτή, ώστε να την ξεπεράσει. Δεν συνδέω το χρώμα με το συναίσθημα ή την μνήμη, απλά με γοητεύει και με προκαλεί περισσότερο. Δεν φωτογραφίζω για να θυμάμαι, φωτογραφίζω επειδή η φωτογραφία για μένα είναι ένα μικρό παιχνιδάκι και, όποτε παίζω μαζί του, περνάω καλά.
Περισσότερα ›