Γιατί οἱ άνθρωποι υπάρχουν απ᾿ τη στιγμὴ που βρίσκουνε μιὰ θέση στη ζωὴ των άλλων … Ή ένα θάνατο γιὰ τη ζωὴ των άλλων… (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Πρέπει το σώμα να σηκωθεί, να πάει με τους άλλους μαζί, να χαρεί την γιορτή, την απλή χαρά … (Ζ. Καρέλλη)
Περισσότερα ›
… Ας λένε τα πουλιά και οι μυρωδιές στα πλάγια / πως είναι Απρίλης … (Κ. Δημουλά)
Περισσότερα ›
… Κομμάτια ήλιου να ζεστάνετε το κορμί μου· να φαίνομαι ζωντανός … (Ν. Μπελιάς)
Περισσότερα ›
Άνοιξε τα παράθυρα … να μάθεις να χαμογελάς … (Γ. Ρίτσος)
Περισσότερα ›
Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Κι η Τέχνη, σαν άρρωστος και γιατρός μαζί. … (Κατερίνα Γώγου)
Περισσότερα ›
… καθετί από τον ουρανό διαβρώνει σαν αόρατη βροχή τις στέγες, τους τοίχους και τις ψυχές μας… (Ευγένιος Ιονέσκο)
Περισσότερα ›
Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη / όταν την είδα να έρχεται από μακριά … / (Χ. Λάσκαρης)
Περισσότερα ›
Μελίνα Μερκούρη – 18.10.1920-6.3.1994
Περισσότερα ›
Πόσες μάσκες και πόσες άλλες πάνω στο πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε; (Fernando Pessoa)
Περισσότερα ›