Ο άνεμος του Νοεμβρίου (Ι)
photo: Joan Leigh Fermor
Πώς μπλέχτηκε στα δίχτυα σου η ψυχή μου.
Στον πυθμένα της θάλασσας ήμουνα με άλλα υδρόβια και ένιωσα ένα τράβηγμα και ξεκόλλησε το χθες το στρείδι μου.
Πόσες αμαρτίες τραβάνε τα δίχτυα και πόσα ψάρια χρωματιστά πάνε στην αγορά.Αρχαίο επάγγελμα ο αλιεύς με τα μυστικά του, τις μυρωδιές του.
Με αγκίστρι, με δολώματα, με ψεύτικες υποσχέσεις παρασύρουν τα ψάρια εκεί που θέλουν και τα αιχμαλωτίζουν.
Μετά ακολουθεί το γνωστό μακελειό της σφαγής.
Τα ψάρια δεν διαμαρτύρονται, ξέρουν τον προορισμό τους.Κάποτε έρχεται η νύχτα και ρίχνουν παραγάδια.
Κάποτε ενώνεται το μαύρο της θάλασσας με το μαύρο του ουρανού.
Το μάτι του βλέπει πέρα από τα ανθρώπινα ξεδιπλώνοντας τους κυματισμούς της θάλασσας.
Δημιουργεί θύελλες και νηνεμία για να βγει στο κυνήγι.Είναι κακός, είναι μοχθηρός, είναι αγαθός και καλός.
Τίμια χέρια να μυρίζουν αρμύρα, και οι μαθητές του Χριστού αλιείς ήτανε.
Ένας συμπαγής ίσκιος θα εμφανιστεί -είπε ο ψαράς- θα είναι το κήτος του Ιωνά και θα μας καταπιεί όλους.(Γιάννης Κοντός)
