Αφροδίτη Ζαγγανά: “Δοκίμασα διάφορα είδη για να καταλήξω ότι το να φωτογραφίζω συναυλίες είναι αυτό που με γεμίζει περισσότερο”
Η Αφροδίτη Ζαγγανά έχει καταφέρει να ενώσει την αγάπη της για τη μουσική και τα live αγαπημένων καλλιτεχνών με μια άλλη της αγάπη, εκείνης για τη φωτογραφία. Με τη μηχανή ανά χείρας κινείται ασταμάτητα σε συναυλιακούς χώρους και καταφέρνει να μας προσφέρει με κάθε λεπτομέρεια όχι μια απλή αποτύπωση των γεγονότων αλλά και τη μεταφορά των συναισθημάτων που ξεπηδούν σε κάθε τέτοιου είδους εκδήλωση.
Αφροδίτη, επαγγελματικά ξεκίνησες σε ένα χώρο που δεν έχει σχέση με τη φωτογραφία. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στη φωτογραφία και δη στο να καλύπτεις φωτογραφικά συναυλίες;
Επαγγελματικά ξεκίνησα στον χώρο της υγείας, στον οποίο εξακολουθώ να εργάζομαι παράλληλα μέχρι σήμερα. Η ενασχόληση μου με την φωτογραφία ξεκίνησε ως ένα χόμπι, το οποίο κεντρίζοντάς μου το ενδιαφέρον, με έκανε να θέλω να μαθαίνω όλο και περισσότερα. Μέσα από αυτή την αναζήτηση, δοκιμάζοντας διάφορα είδη, κατέληξα ότι το να φωτογραφίζω συναυλίες είναι αυτό που με γεμίζει περισσότερο. Με τον καιρό, η φωτογραφία έπαψε να είναι απλά ένα χόμπι, αλλά ήταν κάτι το οποίο «ήρθε μόνο του».
Αγγελάκας-Παυλίδης by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Πώς λειτουργεί η διαδικασία σε μια τέτοια φωτογράφιση; Για παράδειγμα, υπάρχουν πρακτορεία ή περιοδικά που σας στέλνουν σε συγκεκριμένες συναυλίες; Ποιος εξασφαλίζει τις άδειες εισόδου; Οι φωτογραφιες σας ανήκουν;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πάρεις ένα photo pass. Μέσω της συνεργασίας με κάποιο περιοδικό, έντυπο ή online, με κάποια εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών και πολλοί άλλοι. Συνήθως, στο ξεκίνημα, οι περισσότεροι έπαιρναν την άδεια για να φωτογραφίσουν από κάποιο site, στη συνέχεια, η εξέλιξη του καθενός έχει να κάνει άλλες φορές με την ποιότητα της δουλειάς του και άλλες με τις σχέσεις που δημιουργεί στον χώρο.
Μετά τη συναυλία, οι φωτογραφίες αποστέλλονται σε όποιον εξασφάλισε την είσοδο. Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να τις χρησιμοποιήσει, επικοινωνεί με τον φωτογράφο, στον οποίο και ανήκουν οι φωτογραφίες καθ’ όλη τη διάρκεια, και συμφωνούν την αμοιβή του ή τη δωρεάν διάθεση τους σε περίπτωση που ο φωτογράφος συμφωνεί.
Ασχολείσαι πλέον επαγγελματικά με τη φωτογράφιση μουσικών δρώμενων. Έχεις καταφέρει να κάνεις το πάθος σου επάγγελμα, κάτι που ονειρεύονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Πόσο δύσκολο ήταν να πάρεις την απόφαση αλλαγής επαγγελματικής πλεύσης;
Επαγγελματική πλεύση με την έννοια του αποκλεισμού της προηγούμενης μου ιδιότητας, δεν έχω αλλάξει και δεν ξέρω κι αν κάποια στιγμή θα συμβεί. Αυτό το λέω, όχι από φόβο, αλλά πριν ξεκινήσω να εργάζομαι ως φωτογράφος, είχα ήδη μια δουλειά που αγαπούσα. Βέβαια σαφώς είναι πιο διασκεδαστικό να φωτογραφίζω συναυλίες, όμως δεν πρέπει να δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι πάντα εύκολο. Τόσο οι συνθήκες την ώρα της φωτογράφισης, όσο και οι ώρες που απαιτούνται μετά για την επεξεργασία, μειώνουν την αίσθηση του «χόμπι που έγινε επάγγελμα». Τελικά, ίσως το μυστικό είναι να αγαπήσουμε πολύ όποια δουλειά κάνουμε και να μην ζούμε με την εντύπωση ότι κάνοντας κάτι διαφορετικό, θα ήταν όλα καλύτερα ή πιο εύκολα.
Θα έδινες στον εαυτό σου τον τίτλο Music Photographer; Βρίσκονται στην Ελλάδα διέξοδοι για επαγγελματική σταδιοδρομία σε αυτό το είδος;
Δεν μου αρέσουν οι τίτλοι. Νομίζω αγαπώ την φωτογραφία συνολικά. Η πιο εντατική ενασχόληση μου με το συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας έχει να κάνει με την «κλίση» μου εκεί, αυτό όμως δεν με σταματά από το να δουλεύω σε άλλα είδη, ούτε να σταματώ να πειραματίζομαι σε ακόμη περισσότερα. Θα ήταν κρίμα ένα επάγγελμα τόσο ελεύθερο να το περιορίσουμε μέσα σε ένα τίτλο.
Nightstalker by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Ποιες είναι οι τεχνικές απαιτήσεις για να γίνει μια φωτογράφιση συναυλίας; Πόσο σημαντικός είναι ο εξοπλισμός;
Σαφής απάντηση δεν υπάρχει κι αν πρέπει να δώσω μία, αυτή θα ήταν «πας με ό,τι έχεις»
Σε ένα από τα καλά σενάρια, σχεδόν ιδανικό, θα ήταν κάποιος να πάει με δύο σώματα και έξτρα μπαταρίες και κάρτες. Εγώ πάντα έχω μαζί μου και έξτρα μπαταρίες και κάρτες, όπως γίνεται και σε όλες τις επαγγελματικές φωτογραφικές δουλειές.
Όσον αφορά στους φακούς, θεωρώ πως απόλυτα καλυμμένος θα ήταν κάποιος αν είχε στην τσάντα του έναν 24-70, έναν 70-200 και έναν πιο ευρυγώνιο, όπως 14-24. Η δική μου προτίμηση είναι ο 50αρης ο f1.8, αυτό όμως είναι κάτι που αποφασίζει ο καθένας μέσα από την τριβή με το συγκεκριμένο είδος και δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Το φλας είναι εντελώς περιττό να υπάρχει, αφού απαγορεύεται και μάλιστα αυστηρά. Σε εξειδικευμένες λήψεις, ίσως χρειαστούν κάποια φίλτρα ή κάτι αντίστοιχο. Σε κάθε περίπτωση όμως, πιστεύω κάθετα ότι με τον ελάχιστο απαραίτητο εξοπλισμό, εκείνος που έχει τη «ματιά» και γνωρίζει φωτογραφία, θα ξεχωρίσει, ακόμα και σε σχέση με κάποιους με πολύ καλύτερο/ακριβότερο εξοπλισμό.
Arch Enemy by ©Αφροδίτη ΖαγγανάΤι δυσκολίες συναντάς όταν φωτογραφίζεις μια συναυλία; Θυμάσαι κάποια στιγμή που ‘στράβωσαν’ τα πράγματα;
H πρώτη δυσκολία ακούει στο όνομα “Three Song Rule” και είναι κάτι που συναντάμε πολύ συχνά, αν όχι πάντα. Είναι πρόβλημα που ίσως να μην αφορά όλους όσους φωτογραφίζουν μια συναυλία, αφού αν απλά θέλεις μερικές φωτογραφίες από τη βραδιά, ο χρόνος είναι αρκετός. Όμως αν μιλάμε για φωτογραφία κι όχι απλά ρεπορτάζ, τότε αυτός ο περιορισμός γίνεται πρόβλημα, αφού οι «στιγμές» μιας συναυλίας δεν είναι απαραίτητα τα πρώτα λεπτά της (συνήθως ποτέ). Άλλες δυσκολίες έχουν να κάνουν με τον χώρο, τα φώτα ή άλλα παρόμοια θέματα, το οποίο όμως είναι κάτι που ξεπερνιέται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Υπάρχουν σπουδές που καλύπτουν το συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας; Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό;
Σπουδές υπάρχουν πάνω στη φωτογραφία γενικά. Από εκεί και πέρα, η εξειδίκευση σε συγκεκριμένα είδη γίνεται μέσω σεμιναρίων και φυσικά πολλής εξάσκησης. Το συγκεκριμένο είδος είναι λίγο πιο δύσκολο, αφού ό,τι μαθαίνεις, το μαθαίνεις μόνος την ώρα της συναυλίας, μιας και δεν είναι εφικτό σε τέτοιου είδους χώρους να μπει ένα γκρουπ ανθρώπων για σεμινάριο ή κάτι αντίστοιχο. Το τι συμβαίνει στο εξωτερικό δεν το γνωρίζω, όμως δεν θα μου έκανε εντύπωση να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όπως άλλωστε είναι σε τόσους άλλους τομείς.
Στο δημιουργικό κομμάτι, τι είναι αυτό που διαφοροποιεί κάποιον που φωτογραφίζει μια συναυλία από χόμπι σε σχέση με κάποιον που την καλύπτει επαγγελματικά; Πώς η Αφροδίτη προσπαθεί να αφήσει το προσωπικό της στίγμα στα κάδρα της;
Ίσως δεν ξέρω να απαντήσω, ίσως δεν βρίσκω διαφορά… Το προσωπικό στίγμα είναι η ματιά του φωτογράφου. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ να διαφέρει από το ξεκίνημα μου έως το σήμερα, είναι ότι στις φωτογραφίσεις των καλλιτεχνών, εκτός συναυλιών, πέρα από την δική μου ματιά, υπάρχει πάντα στο concept και δική τους άποψη για το πώς έχουν φανταστεί το τελικό αποτέλεσμα.
Moderat by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Το Σεπτέμβριο του 2016, ο Sivert Høyem (πρώην frontman των Madrugada) εμφανίστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Η Αφροδίτη είναι εκεί και κάνει αυτό που αγαπά. Και ξαφνικά ένα από τα κλικς σου επιλέγεται για οπισθόφυλλο του άλμπουμ του. Ποια διαδικασία οδήγησε στην επιλογή και πως ένιωσες όταν κράτησες το δίσκο στα χέρια σου;
Δεν γνωρίζω καθόλου με ποια διαδικασία έγινε η επιλογή. Οι φωτογραφίες μου, ως συνήθως, δόθηκαν στην εταιρεία παραγωγής και από εκεί και πέρα ενημερώθηκα από συνεργάτη του Sivert Høyem, όταν πλέον είχε γίνει η επιλογή για να μιλήσουμε για τα διαδικαστικά. Όταν έφτασε η στιγμή που έλαβα τον δίσκο στα χέρια μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Πέρα από τους προφανείς λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι η δουλειά σου ανταμείβεται, σε τέτοιες περιπτώσεις νιώθεις και την ικανοποίηση ότι ο κόπος σου δεν πάει χαμένος.
Φωτογραφίζεις καλλιτέχνες/συγκροτήματα που αγαπάς να ακούς αλλά και κάποιους, φαντάζομαι, που δεν είναι του «γούστου» σου. Μπορεί αυτό να επηρεάσει το αποτέλεσμα;
Φωτογραφίζω χωρίς ποτέ να αφήνω το γούστο μου να με επηρεάζει. Στην αρχή το έκανα και το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό, συνήθως, για τις συναυλίες που σαν θεατής θα απολάμβανα. Αυτό το συνειδητοποίησα ευτυχώς γρήγορα κι από τότε ξεχωρίζω στο μυαλό μου τη δουλειά από την διασκέδαση πριν καν μπω στο χώρο.
Νατάσα Μποφίλιου by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Ποια συναυλία που φωτογράφισες σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη και ποια είναι εκείνη που ονειρεύεσαι να φωτογραφίσεις;
Κάθε συναυλία που έχω φωτογραφίσει αλλά κι εκείνες που έχω απλά παρακολουθήσει, τις θυμάμαι, καθεμία για κάποιον λόγο! Ίσως σε κάποιες πέρασα πιο όμορφα, ίσως σε άλλες ήταν πολύ εύκολη η δουλειά μου εκεί, όμως δεν θα έλεγα ότι κάποια δεν την έχω ξεχωριστά στη μνήμη μου. Όσο για το όνειρο… ένα απ’ όλα θα ήταν να καλύψω ένα μεγάλο φεστιβάλ στο εξωτερικό! Ποιος ξέρει, τόσα όνειρα έχουν πραγματοποιηθεί, ίσως κάποτε κι αυτό!
Θα σε ενδιέφερε να ακολουθούσες μια μπάντα σε περιοδεία; Σου έχει γίνει ποτέ πρόταση;
Μπήκα κάποια στιγμή στην διαδικασία να το σκεφτώ αυτό εξαιτίας μιας συζήτησης που είχα κάνει σχετικά με περιοδεία. Είναι κάτι που θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω, όμως πραγματικά δεν ξέρω με πόση ευκολία θα το έκανα τελικά, αφού αυτό θα σήμαινε ότι για κάποιο διάστημα θα έπρεπε να αφήσω οτιδήποτε άλλο. Από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περιοδείες είναι συνήθως καλοκαίρι, την εποχή που σχεδόν όλοι οι φωτογράφοι περιμένουμε να δουλέψουμε για ολόκληρο τον χρόνο, η σκέψη για μια περιοδεία γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη. Κάποια στιγμή όμως, θα είναι οι συνθήκες τέτοιες που θα μπορέσω να το κάνω και να το απολαύσω σαν εμπειρία.
Παυλίνα Βουλγαράκη by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Τι θα συμβούλευες κάποιον/α που θα σκεφτόταν να γίνει Music ή Concept Photographer;
Η μόνη συμβουλή που θα έδινα είναι η εξής, αν το αγαπάει πολύ να το κάνει και να το κάνει με πάθος. Κι αν κάποιοι του πουν ότι είναι δύσκολο και δεν θα τα καταφέρει, να πεισμώσει ακόμα περισσότερο. Όποιος αξίζει, αργά ή γρήγορα θα αναγνωριστεί και θα προχωρήσει. Γερό στομάχι να έχει και, όπως είπα πάλι, πολύ πάθος.
Κεντρικές φωτογραφίες : Null Positiv, Rotting Christ, 1000mods by ©Αφροδίτη Ζαγγανά
Το προφίλ της Αφροδίτης στο Instagram https://www.instagram.com/afroditi_zaggana και στο Facebook https://www.facebook.com/AfroditiZagganaPhotography/
