Στάθης Δουβλέκας: “Προτιμώ να χρησιμοποιώ μια απλή, αφαιρετική προσέγγιση, κάτι που δεν ωραιοποιεί, ούτε εκβιάζει συναισθηματικά αλλά αφήνει στον θεατή ένα ανοιχτό χώρο και δημιουργεί ερωτήματα”
Στάθη, θα θέλαμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο πίσω από τον φακό. Νομίζω ότι είσαι ο κατάλληλος για να μας τον συστήσεις.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λαύριο, έζησα στην Αθήνα μερικά χρόνια λόγω σπουδών και άλλων υποχρεώσεων αλλά εδώ και αρκετό καιρό η ζωή μου κινείται μεταξύ αυτών των δύο πόλεων. Πέρα απ’ τη φωτογραφία που θα μιλήσουμε παρακάτω αγαπάω πολύ και την μουσική με την οποία ασχολούμαι ερασιτεχνικά.
Πότε άρχισε η κοινή σου πορεία με την φωτογραφία και πώς ορίζει η φωτογραφία την καθημερινότητα σου;
Ξεκίνησα περίπου πριν δέκα χρόνια σπουδάζοντας φωτογραφία στην Αθήνα. Θα έλεγα ότι η φωτογραφία είναι μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μου. Όταν δεν φωτογραφίζω μου αρέσει να αφιερώνω χρόνο βλέποντας την δουλειά αγαπημένων φωτογράφων και χαίρομαι πολύ όταν ανακαλύπτω έναν εξαιρετικό φωτογράφο που δεν ήξερα.
Αν μπορούσες να χωρίσεις την φωτογραφική διαδρομή σου σε περιόδους, πόσες θα ήταν και ποιο είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σε κάθε μια από αυτές;
Αν μπορούσα να την χωρίσω σε περιόδους, σίγουρα η μία θα ήταν μετά τις σπουδές και του ‘’ψαξίματος’’ μιας προσωπικής φωτογραφικής ματιάς και η δεύτερη θα έλεγα η τωρινή που είναι και η πιο δημιουργική και ουσιαστική περίοδος από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την φωτογραφία.
Πότε ήρθε η φωτογραφική σου ενηλικίωση και τι στοιχεία κράτησες από την ”εφηβεία” σου;
Δεν ξέρω αν έχω ακόμα ενηλικιωθεί φωτογραφικά (ότι και αν σημαίνει αυτό), αλλά αν έχω περάσει ‘’εφηβεία’’ σίγουρα θα κρατούσα την επαφή με την δουλειά των μεγάλων φωτογράφων.
Στα κάδρα σου παρατηρώ ότι χρησιμοποιείς τον περιβάλλοντα χώρο προς όφελος του φωτογραφούμενου. Τον εντάσσεις αρμονικά σε αυτόν και δίνεις την εντύπωση ότι ο άνθρωπος είναι συνέχεια του χώρου. Αυτό το καταφέρνεις χρησιμοποιώντας κάποιους δικούς σου χωροταξικούς κανόνες;
Όχι δεν θα έλεγα ότι χρησιμοποιώ κάποιους κανόνες. Υπάρχουν κάποιοι χώροι που με έλκουν περισσότερο φωτογραφικά και επιλέγω ένα πρόσωπο που θεωρώ ότι ταιριάζει εκεί προσπαθώντας να πετύχω ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Τα πορτρέτα, σου είτε πρόκειται για ανοιχτά κάδρα, είτε για κλειστά και αυστηρά, παρουσιάζουν την ιδιά λειτουργικότητα. Καλούν τον θεατή να εισχωρήσει στην ψυχοσύνθεση του μοντέλου σου. Αυτό προκαλεί μια οικειότητα, μια άνεση. Είναι στόχος σου μια τέτοια γνωριμία;
Ναι μ’ ενδιαφέρει πολύ. Προτιμώ να χρησιμοποιώ μια απλή, αφαιρετική προσέγγιση, κάτι που δεν ωραιοποιεί, ούτε εκβιάζει συναισθηματικά αλλά αφήνει στον θεατή ένα ανοιχτό χώρο και δημιουργεί ερωτήματα.
Παρατηρώ ότι ισορροπείς μεταξύ χρώματος και ασπρόμαυρου με μεγάλη ευκολία, σαν να βλέπεις με το εάν μάτι έγχρωμα και με το άλλο ασπρόμαυρα. Υπερτερεί κάποια ματιά στον φωτογραφικό χαρακτήρα του Στάθη;
Σίγουρα το ασπρόμαυρο είναι αυτό που υπερτερεί γιατί είναι πιο κοντά σ αυτό που μ ενδιαφέρει να κάνω, δηλαδή εικόνες που περιέχουν στοιχεία όπως το μυστήριο και η αφαίρεση. Το χρώμα προσθέτει μια παραπάνω δυσκολία σ αυτό αλλά στο μέλλον θα ήθελα ασχοληθώ περισσότερο γιατί μ ενδιαφέρει πολύ. Πάντως πιστεύω ότι αν μια φωτογραφία έχει πραγματικά ενδιαφέρον μπορεί να σταθεί και με τους δύο τρόπους.
Στις μη ανθρωποκεντρικές φωτογραφίες σου κυρίαρχο ρολό παίζει η φύση. Θα έλεγες ότι αυτός είναι ο τρόπος σου να επικοινωνήσεις μαζί της;
Ίσως ναι, δεν το έχω σκεφτεί ακόμα. Μπορεί να οφείλεται σε αναμνήσεις και προσωπικά βιώματα. Μου αρέσει πολύ να φωτογραφίζω τοπίο και δεν μ ενδιαφέρει να κάνω ‘’όμορφες’’ φωτογραφίες αλλά εικόνες που θα λένε κάτι για μένα.
Έχεις ταυτιστεί με κάποιον φωτογράφο όλα αυτά τα χρόνια; Πώς λειτούργησαν οι επιρροές σου ευεργετικά στη μέχρι στιγμής τελική εικόνα σου;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω ταυτιστεί με έναν φωτογράφο, είναι πάρα πολλοί αυτοί που θαυμάζω. Η έμπνευση από τις επιρροές πιστεύω είναι μια διαδικασία που δεν εξαντλείται ποτέ. Προσθέτοντας το δικό σου προσωπικό στοιχείο και βλέποντας ξανά και ξανά την δουλειά τους ανακαλύπτεις όλο και κάτι νέο που σε κάνει να εξελίσσεσαι.
Τέλος, δεν θα σου κάνω ερώτηση για το φωτογραφικό σου μέλλον και πως το βλέπεις αυτό. Θα ήθελα να μου πεις, αν μπορούσες να προχωρήσεις τον χρόνο, ποια σημεία της φωτογραφίας σου θα κράταγες αναλλοίωτα; Ποια από αυτά θεωρείς κανόνες για την συνέχεια;
Αν κρατούσα ένα σημείο σαν κανόνα αυτό θα ήταν η προσπάθεια να κάνω κάτι αυθεντικό παρουσιάζοντας τη δική μου εικόνα για τον κόσμο μέσω της φωτογραφίας, ελπίζοντας όσοι δουν την δουλειά μου να νιώσουν τα αισθήματα μου και τις σκέψεις μου.
Info:
Το profile του Στάθη Δουβλέκα στο instagram: stathis_doublecash, ενώ στο fb: stathis doublecash