Αλλά χωρίς μπαλκόνια ούτε θάλασσα – χωρίς εσένα -,
γράφω κοιτάζοντας το απέναντι κτίριο
με τέτοιον τρόπο ώστε η οροφή του να είναι κύμα,
να παίρνει ένα μέρος αυτών των αναμνήσεων
και να μπορώ να σε φανταστώ να μπαίνεις στο σπίτι με την αλμυρή γεύση της μνήμης. (Mireia Calafell)
“… Η ψυχή του γίνεται με τον καιρό σαν πέτρα, σαν τον βράχο που σηκώνει τον φάρο. Στο τέλος γίνεται αδιάφορος για όλα. Δεν λογαριάζει μήτε αρρώστια, μήτε θάνατο… “. (Φώτης Κόντογλου(
Περισσότερα ›
… Μπορούσα να αγαπήσω απόψε με ατελείωτη ζέση,
μπορούσα να αγαπήσω τον πρώτο που θα τύχαινε να ‘ρθει.
Κανείς δεν έρχεται.
Μόνα μένουν τα λουλουδένια μονοπάτια.
Το χαμένο χάδι, θα κυλήσει…
Θα κυλήσει … (Αlfonsina Storni)
Μόνο στα όνειρά μας είμαστε αληθινοί, γιατί όλα τα άλλα, από τη στιγμή που πραγματοποιούνται, ανήκουν στον κόσμο και σ’ όλους τους ανθρώπους. Αν κάποιο όνειρό μου έπαιρνε σάρκα και οστά, θα το ζήλευα, γιατί θα με είχε απατήσει επιτρέποντας στον εαυτό του να πραγματοποιηθεί … (F. Pessoa)
Περισσότερα ›
Εντέλει, θα μπορούσε πλέον να καθορίζει τη θέση του σε τούτο τον μεγάλο κόσμο, επειδή ήταν σίγουρος ότι θα ζούσε και ότι, τώρα πια, ύστερα από όσα συνέβησαν και βούλιαξαν στην άβυσσο του παρελθόντος, θα ήξερε να ζήσει σωστά! (Branimir Scepanovic)
Περισσότερα ›
Λιώσε με με το στόμα σου. Σκότωσέ με με τα μαλλιά σου (Διονύσης Σαββόπουλος)
Περισσότερα ›
… Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα … (Ν. Γκάτσος)
… Μερικοί λένε, πως το Άνθος του Γιαλού έγινεν ανθός, αφρός του κύματος … (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)
Περισσότερα ›
Όταν γυρίσω
θα γυρίσω με τα ρούχα
και τ’ όνομα ενός άλλου.
Κανείς δε θα με γνωρίσει. … (Θ. Αγγελόπουλος)
… όποιος και να είσαι ή όσο μόνος και αν νιώθεις
ο κόσμος είναι εδώ και μπορείς να τον πλάσεις
όπως θα τον ήθελες να είναι
με τη φαντασία σου να τον κάνεις πολύ πιο υπέροχο συναρπαστικό
αρνούμενος για πάντα τον υπάρχοντα κόσμο … (Βάσος Γεώργας)