
“Το έργο αυτό εξυπηρέτησε την ανάγκη δημιουργίας ενός ξεχωριστού σύμπαντος, σε απόσταση ασφαλείας από την πραγματικότητα, απαλλαγμένο από την αντικειμενική αίσθηση του χρόνου”
Περισσότερα ›
Αυτή η σειρά είναι ένα είδος δομημένης και αναστημένης διαθήκης, στην οποία αποστάζονται έννοιες και μίξεις ενός πολιτισμού όπως ο κουβανέζικος, της μικτής φυλής αλλά και της μοναδικότητας, που ακόμα και σήμερα βρίσκει ικανοποίηση στη νοσταλγία και τη συντήρηση ενός εκπληκτικού και ξεθωριασμένου ιδανικού.
Περισσότερα ›
Το portfolio αυτό αποτελεί φόρο τιμής στην ομώνυμη ταινία του «παλιού δάσκαλου» Wim Wenders. Είναι κυρίως εμπνευσμένο από ένα παγωμένο στιγμιότυπο του φιλμ με υπότιτλο “Αυτή είναι μια υπέροχη εικόνα. Είναι τόσο άδεια».
Περισσότερα ›
To «Mute» είναι ένα φωτογραφικό project που διαπραγματεύεται την απώλεια. Μέσα σ’ ένα διάστημα δύο ετών και κι έχοντας περιηγηθεί στην ευρύτερη περιοχή των προαστίων της γενέτειρας πόλης μου, αποπειρώμαι να αποτυπώσω στις φωτογραφίες αυτές, τις διαφορετικές νοηματοδοτήσεις της απώλειας, όπως αυτές εμφανίζονται σε αντικείμενα ή «αντικείμενα».
Περισσότερα ›
Πρόκειται για έναν συνδυασμό χειρωνακτικής και ψηφιακής επεξεργασίας εικόνων, με αποτέλεσμα κατασκευασμένα και όχι φωτογραφημένα κολάζ τοπίων. Αποτελεί μία προσπάθεια προσέγγισης του φυσικού τοπίου, σε μια θεωρητική αρχέτυπη μορφή του
Περισσότερα ›
Το The Perfect Blue αποτελεί μια επαναδιαπραγμάτευση με το παρελθόν και τα τραύματα που έχει αφήσει, αλλά και μια διερεύνηση της σχέσης της ανθρώπινης μνήμης με την φωτογραφία
Περισσότερα ›
Η Λίζη Καλλιγά ονομάζει Dark αυτή τη σειρά των φωτογραφιών της, όπου τα πράγματα μόλις κι αχνοφαίνονται στο ελάχιστο της ύπαρξης τους κι υπομένουν το βάρος τους. Μια σκοτεινιασμένη ατμόσφαιρα, αυτή η ατμόσφαιρα του θανάτου, που ιχνηλατεί ένα οικείο περιβάλλον ζωής.
Περισσότερα ›
Οι φωτογραφίες της σειράς «Ένας Γνώριμος Τόπος» έγιναν σε έναν οικείο για μένα τόπο. Η ιδέα ήταν να ανακαλέσω τις εικόνες που είναι αποτυπωμένες στη μνήμη και να τις «επαναφωτογραφίσω» δοκιμάζοντας μια νέα ανάγνωσή τους. (Γ. Βογιατζάκης)
Περισσότερα ›
Η ανάπτυξη του Ιντερνέτ έχει αλλάξει τις ζωές μας, από τις πιο απλές μας πράξεις έως τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Η Μαρία Μαυροπούλου στα «οικογενειακά πορτρέτα» κοιτάζει τις «επεκτάσεις των χεριών» μας από μία νέα σκοπιά, δημιουργώντας πορτρέτα συσκευών αντιστρέφοντας την σχέση αντικειμένου/υποκειμένου.
Σε ένα οικιακό σκηνικό, στο προστατευτικό μας καταφύγιο, πλήθος φωτεινών οθονών ως πύλες σε έναν άλλο κόσμο, μας μας υπόσχονται απεριόριστες δυνατότητες . Μέσα από αυτά τα φωτεινά παράθυρα εξερευνούμε αδιάκοπα οτιδήποτε τραβά την προσοχή μας. Οι αλγόριθμοι, τα δομικά στοιχεία όλου αυτού του κατασκευάσματος, συνεχώς επιλέγουν, αποφασίζουν και προτείνουν τι θα πρέπει να δούμε, τι θα πρέπει να διαβάσουμε και τι θα πρέπει να μας αρέσει. Άραγε, ποιος ακριβώς είναι πια ο ρόλος τους ανάμεσα μας; Είναι απλά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε και ελέγχουμε ή η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη; Είναι φίλοι ή εχθροί;
Περισσότερα ›