… Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη, θα τον σφίξω στα μπράτσα μου … (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Μάης, και “η δριμύτης της ανοίξεως είναι φιλί που ‘χω στο στόμα” – Ανδρέας Εμπειρίκος
Περισσότερα ›
τ’ άνθια κροτούν στα δάχτυλα των δέντρων γι’ αυτό σήκωσαν σήμερα σημαία στο κάστρο… καί λύθηκαν τα σήμαντρα της πόλης. (…) Πάσχα, μητέρα Πάσχα! (Ρίτα Μπούμη – Παππά)
Περισσότερα ›
… Κοιτάζω το παρελθόν.Δεν σ’ αρνιέμαι, Κύριε, της αγάπης,της ανάστασης ένδοξης του ανθρώπου … (Ζωή Καρέλλη – Πριν την Ανάσταση)
Περισσότερα ›
Θα ‘χω ένα σχήμα λευτεριάς ανέμου που κλονίζει […] Κι εκείνο το κοχύλι σου όπου θ’ αντηχεί το Αιγαίο (Ο. Ελύτης)
Περισσότερα ›
Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο,Άρχισε να βλασταίνει; Πες μου, θ’ ανθίσει εφέτο; (T. S. Elliot)
Περισσότερα ›
Δεν ήμουν πλάι σου την άνοιξη αυτή […] Κι έμοιαζε γύρω παγερός χειμώνας, ναι, εσύ μακριά κι εγώ εκεί, με τη σκιά σου λες να παίζω, με όλα αυτά… (Σαίξπηρ)
Περισσότερα ›
Photo: Berenice Abbott (στην φωτο ο θεατρικός συγγραφέας Ζαν Κοκτώ κρατώντας τη μάσκα της Αντιγόνης) «… το θέατρο δεν υπάρχει χάρη σε μας, μάλλον χάρη στο θέατρο υπάρχουμε εμείς. Το θέατρο είναι παντοδύναμο, αντιστέκεται, επιβιώνει από το κάθε τι, πολέμους, λογοκρισία, φτώχια. Αρκεί να πούμε «Το σκηνικό είναι μια γυμνή […]
Περισσότερα ›
Πάντοτε δυσπιστούσα για την άνοιξη. Αυτή η ακαθόριστη αίσθηση στις ανθισμένες βραγιές κι’ ένα ρίγος λεπτό κι’ οι φωνές των παιδιών στο γήπεδο όταν το απόγευμα διυλίζει το φως … (Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου)
Περισσότερα ›
… η ποίηση βοηθάει όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σεένα έρημο, καταργημένο ξωκκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους… (Κική Δημουλά)
Περισσότερα ›