Το ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου (IΙ)
Photo: Luigi Ghirri
Ολοένα σφύριζε ο αέρας κι ολοένα σκοτείνιαζε
Κι ολοένα έφτανε η μακρινή φωνή στ’ αυτιά μου:
«μια ζωή ολόκληρη»… «μια ζωή ολόκληρη…»….
Άραγες να ‘ναι η μοναξιά σ’ όλους του κόσμους ίδια;
[…]
Στον αντικρινό τοίχο οι σκιές των δέντρων παίζουν κινηματογράφο.
Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Μόλο που δεν υπάρχουν διόλου σπίτια ή άνθρωποι
Ακούω κιθάρες κι άλλα γέλια που δεν είναι σιμά
Μπορεί και μακριά πολύ μέσα στων ουρανών τα αποκαΐδια
Την Ανδρομέδα, την Άρκτο ή την Παρθένο…
Άραγες να ‘ναι η μοναξιά σ’ όλους του κόσμους ίδια;
(Οδυσσέας Ελύτης)
