Τα πιο ωραία που ζήσαμε τώρα μας παιδεύουν με τις αναμνήσεις και προσπαθούμε να τα ξεχάσουμε οι κάμαρες γέμισαν άχρηστα έπιπλα, δαντέλες από άλλους καιρούς, επιστολές που δε στάλθηκαν … (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τί κάναμε στη ζωή μας; Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ; … (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Θέλω να κουβεντιάσω σ’ ένα καφενείο / που νάχει πόρτα ανοιχτή / και να μην έχει θάλασσα / μονάχα άντρες άνεργους … (Κ. Γώγου)
Περισσότερα ›
Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο .. Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες… (Γ. Σεφέρης)
Περισσότερα ›
… Απόψε νοιώθω πως οι κύκνοι κρυώνουν. Ένα πλοίο παιδικό έφυγε. Το νερό είναι παγωμένο. Ένας κρίνος νυστάζει. Πού είσαι; … (Γ. Ρίτσος)
Περισσότερα ›
… Βροχή, βροχή — εξακολουθεί πάντα ραγδαία να βρέχει. Μα τώρα πια δεν βλέπω. Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νερά του παραθύρου το υαλί. (Κ. Καβάφης)
Περισσότερα ›
Σε λίγο βυθιζόμαστε μες στα ψυχρά σκοτάδια· χαίρετε, αχτίδες θερινές! Τι λίγο που βαστούν! … (Charles Baudelaire)
Περισσότερα ›
… Μια κουρτίνα μπροστά ο καινούργιος χειμώνας που θα γράφει στην ούγια: “Δυο καρδιές χωριστά’… (Μ. Τσιλιμίδης)
Περισσότερα ›
Κρατώ λουλούδι μάλλον. Παράξενο. Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου πέρασε κήπος κάποτε. … (Κική Δημουλά)
Περισσότερα ›
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά (Ασήμαντες απαριθμήσεις…) (Μ. Ανανγνωστάκης)