… βλέπεις, τα παιδιά, δεν είναι σαν και μας, τους πιο μεγάλους, που φλυαρούμε διαρκώς το καθετί, και ξαναλέμε ό,τι είδαμε στον ύπνο μας. Εκείνα δεν το συζητούν ποτέ, ούτε το σχολιάζουν μεταξύ τους. Κι εξ άλλου, το ξεχνούν την ίδια μέρα… (Ναπολέων Λαπαθιώτης)
Περισσότερα ›
Aν την απλότητα δεν είχες, πώς σ’εσένα θα συνέβαινε ό,τι τώρα φωτίζει την νύχτα ; Ο Θεός δες , που πάνω από νεφέλες οργιζόταν μαλακώνει κι έρχεται , μέσα σου , στον κόσμο . Τον φαντάστηκες τάχα πιο μεγάλον ; Μέγεθος τί είναι; Δύναμη μέσα απ’ όλα τα μέτρα , […]
Περισσότερα ›
… Πόσο μόνη θα αιστανθώ στην άδεια κάμαρά μου, Όταν κι ο ίσκιος των νεκρών π’ αγάπησα, μ’αφήσει… Με τι λαχτάρα θα το ιδώ το φως Σου ολόγυρά μου, σα θα ‘ρτει, Θε μου, τη ζωή γλυκά να μου θυμίσει! (Μυρτιώτισσα)
Περισσότερα ›
… αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή … κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι για τις φτωχές καρδιές. (Μίλτος Σαχτούρης)
Περισσότερα ›
Από το πρωί ράβω τα ποιήματα που ανοίξαν στις ραφές των Κυριακών. Στα τοιχώματα της Δευτέρας προβάρω το πάθος (Μ. Κούρση)
Περισσότερα ›
Το τζάμι θολό. Ζωγραφίζω κάτι αόριστο με το δάχτυλο. / Μια κάθετη γραμμή, σαν διαχωρισμός από τη μια όχθη στην άλλη, αλλά χωρίς καμία πρόθεση. / Απλά μια κίνηση … (Γ. Λίλλης)
Περισσότερα ›
Τα πιο ωραία που ζήσαμε τώρα μας παιδεύουν με τις αναμνήσεις και προσπαθούμε να τα ξεχάσουμε οι κάμαρες γέμισαν άχρηστα έπιπλα, δαντέλες από άλλους καιρούς, επιστολές που δε στάλθηκαν … (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τί κάναμε στη ζωή μας; Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ; … (Τ. Λειβαδίτης)
Περισσότερα ›
Θέλω να κουβεντιάσω σ’ ένα καφενείο / που νάχει πόρτα ανοιχτή / και να μην έχει θάλασσα / μονάχα άντρες άνεργους … (Κ. Γώγου)
Περισσότερα ›
Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο .. Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες… (Γ. Σεφέρης)
Περισσότερα ›