Việt Nam / Vietnam – Στους απέραντους ορυζώνες
Γράφει ο Χρήστος Μαρκαντώνης
Χρήστος Μαρκαντώνης – Hà Nội – Hanoi
Μια φορά κι έναν καιρό στα παλιά χρόνια, ζούσε ένας θαλάσσιος δράκος κάπου στα βάθη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτός ο δράκος ερωτεύτηκε μια πανέμορφη νεράιδα που εκείνη όμως, ζούσε στο βουνό. Μαζί οι δυο τους αποκτήσανε 100 παιδιά, τα μισά εκ των οποίων ακολούθησαν τον πατέρα τους στη θάλασσα ενώ τα υπόλοιπα τη μητέρα τους στα βουνά. Αυτά τα μαγικά παιδιά θεωρούνται οι πρόγονοι των Βιετναμέζων. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν οι φυλές του Βιετνάμ.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Huế – Hue
Νοτιοανατολική Ασία. Βιετνάμ. Αύγουστος 2019.
Ένας σχεδόν ολόκληρος μήνας για να περιηγηθώ στη χώρα του Βιετνάμ. Σε μια χώρα με υπέροχα τοπία, μαγευτικές εικόνες αλλά και έντονες αντιθέσεις. Κάθε φορά που σκέφτομαι το Βιετνάμ μου έρχονται στο μυαλό χρώματα, μυρωδιές και ήχοι μιας χώρας με περήφανη ιστορία και με ανθρώπους φιλόξενους, αγαθούς μα πάνω από όλα χαμογελαστούς.
Μέσα στο λίγο χρόνο που είχα στη διάθεση μου, προσπάθησα να γνωρίσω αυτόν τον τόπο, την ιστορία του αλλά και το παρόν του. Πάνω από όλα επιχείρησα να κατανοήσω τι σημαίνει αυτή η χώρα για τους ίδιους τους Βιετναμέζους.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Hà Nội – Hanoi
Η περιήγηση σε αυτή τη μακρόστενη χώρα ξεκινάει από το βόρειο Βιετνάμ. Από το Ανόι έως την ευρύτερη περιοχή της Σάπα με τα διάσπαρτα χωριουδάκια στα επιβλητικά βουνά κοντά στα βόρεια σύνορα με την Κίνα και αργότερα στον κόλπο του Χάλονγκ. Έπειτα συνεχίζω προς το κεντρικό Βιετνάμ και την αυτοκρατορική Χουέ, που ήταν παλιά πρωτεύουσα του Βιετνάμ μεταξύ 1802 έως 1945. Ακολουθεί η Ντα-Νάνγκ και από εκεί συνεχίζω στην ιστορική Χόι-Αν με την εμβληματική γερασμένη πια ιαπωνική γέφυρα που ένωνε κάποτε την κινεζική με την ιαπωνική συνοικία της πόλης για καταλήξω τέλος στο νότιο Βιετνάμ. Εκεί βρίσκομαι στη Σαιγκόν και στις γειτονικές περιοχές όπως το χωριό Κού-Τσι με τα ιστορικά πλέον τούνελ των Βιετκόνγκ και στο δέλτα του ποταμού Μέκονγκ, τον πατέρα των ποταμών.
Από το βόρειο Βιετνάμ και το Ανόι, την πόλη του ιπτάμενου δράκου, που αποτελεί και τη σημερινή πρωτεύουσα του Βιετνάμ μέχρι και τη Σαιγκόν ή αλλιώς με την επίσημη ονομασία της, Χο Τσιν Μιχν οι εικόνες που βλέπω και οι άνθρωποι που γνωρίζω με αποζημιώνουν για τη φασαρία και την κίνηση αλλά και την πολύ υγρασία με την υψηλή θερμοκρασία ειδικά κατά την περίοδο του καλοκαιριού.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Hà Nội – Hanoi
Πολυπληθείς πόλεις με έντονους ρυθμούς. Κάθε μεγαλούπολη του Βιετνάμ μου δίνει την εικόνα μιας πόλης που ποτέ δεν κοιμάται. Η ζωή των ανθρώπων ξεκινάει πάρα πολύ νωρίς το πρωί, σχεδόν ακόμη πριν ξημερώσει. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι σε πυκνοκατοικημένες πόλεις που επικρατεί τόσο έντονη βουή και κίνηση με πολύ οπτικό θόρυβο, αισθάνομαι όμορφα να περπατάω στους δρόμους τους. Νοιώθω τους ανθρώπους και τις πόλεις να με παρασέρνουν στον παλμό της ζωής τους. Περπατώ σε στενά σοκάκια στο κέντρο της παλιάς πόλης, αλλά και σε δρόμους με υπαίθριες αγορές, παζάρια και μεγάλα πάρκα. Αστικά κέντρα που είναι χτισμένα σχεδόν πάνω σε νερά και που μέσα τους κρύβουν λίμνες όπως η γραφική λίμνη Χόαν Κιέμ με τον πύργο της χελώνας στην μέση, που βρίσκεται στην καρδιά του Ανόι καθώς επίσης και ο Κόκκινος ποταμός που διασχίζει την πρωτεύουσα του Βιετνάμ.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Huế – Hue
Άνθρωποι και πόλεις που μοιάζουν να χορεύουν πάνω στο νερό. Δεν είναι τυχαίο ότι το παραδοσιακό θέατρο του Βιετνάμ, μια μοναδική μορφή κουκλοθέατρου, από τα πρώτα χρόνια της προηγούμενης χιλιετίας ονομάζεται ”Múa rối nước” που κατά λέξη σημαίνει «Μαριονέτες που χορεύουν στο νερό» και εμφανίζεται για πρώτη φορά στα χωριά που βρίσκονται δέλτα του Κόκκινου Ποταμού στο βόρειο Βιετνάμ. Ο χρόνος γυρίζει αντίστροφα και το μόνο που κυριαρχεί είναι οι εικόνες ενός μακρινού παρελθόντος. Φωτογραφίζω τους κατοίκους στην καθημερινότητα τους. Στη διάρκεια της μέρας. Τις ώρες που δουλεύουν αλλά και σε στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης. Στις πόλεις συμβαίνει κάτι το μαγικό. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ ραστώνης και επαγρύπνησης. Άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά, πολλές ώρες αλλά και άνθρωποι που ξεκουράζονται και ονειρεύονται συνθέτουν ένα μαγευτικό μωσαϊκό.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Đồng Bằng Sông Mê Kông – Mekong Delta
Συνεχίζω να περπατώ και να χάνομαι σε στενά και κεντρικούς δρόμους και με κάθε ευκαιρία δοκιμάζω τοπικές λιχουδιές και πιάτα όπως η παραδοσιακή σούπα Pho ή το αγαπημένο μου Banh Mi που στην ουσία πρόκειται για σάντουιτς με μπαγκέτα από αλεύρι ρυζιού. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που παραγγέλνω τον δημοφιλή βιετναμέζικο καφέ. Το Βιετνάμ φημίζεται για τον καφέ του και είναι μια χώρα που παράγει μεγάλες ποσότητες καφέ. Για έναν παράξενο λόγο σε αυτούς τους δρόμους νοιώθω έντονα το αίσθημα της ελευθερίας. Εντύπωση μου προκαλεί επίσης η σχέση που έχουν οι Βιετναμέζοι με τους προγόνους τους. Παρατηρώ πως κάθε οικογένεια μέσα στο σπίτι έχει ένα μικρό βωμό στον οποίο τοποθετούν τρόφιμα, φρούτα, κρασί μαζί με τα απαραίτητα λουλούδια και μπαστούνια με θυμίαμα προσφορά για τους νεκρούς, δείχνοντας την αγάπη και το σεβασμό στους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Hà Nội – Hanoi
Σε όλη αυτό το σκηνικό των μεγάλων πόλεων, που θυμίζει σκηνικό θεάτρου, έρχεται να προστεθεί το μεγαλείο της ομορφιάς της επαρχίας. Μια εντυπωσιακή ομορφιά που κυριαρχεί η πυκνή βλάστηση με τις διάφορες αποχρώσεις πρασίνου. «Είναι το θαύμα που κανείς δεν μπορεί να μεταδώσει στους άλλους», είχε γράψει ο μεγάλος επαναστάτης και ηγέτης Χο Τσιν Μινχ για τον κόλπο του Χάλονγκ, κάτι που ταιριάζει γενικά στη φύση της επαρχίας του Βιετνάμ. Στην επαρχία η ζωή των κατοίκων τελείως διαφορετική από τη ζωή στις πόλεις. Άνθρωποι που καλλιεργούν ρύζι στη γη των απέραντων ορυζώνων και ψαράδες που ψαρεύουν στα σκουροπράσινα νερά των ακτών. Οι χωρικοί με πρόσωπα ρυτιδιασμένα από τον ήλιο και τη ζέστη. Συναντώ ανθρώπους χαρούμενους και πάντα φιλόξενους και με καλή διάθεση έτοιμοι να βοηθήσουν και να βρουν τρόπους να μου λύσουν οποιαδήποτε απορία προκύψει με τα λίγα ή και σχεδόν καθόλου αγγλικά που καταλαβαίνουν. Η ζωή φανερά πιο φτωχή αλλά και σκληρή. Άνθρωποι που παλεύουν με την άγρια φύση. Ταξιδεύω χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα και διασχίζω τα επιβλητικά βουνά με τις πυκνές ζούγκλες και τις ακτές με τα καταπράσινα νερά. Συναντώ και γνωρίζω ανθρώπους από διάφορες φυλές που ζουν στο βόρειο Βιετνάμ. Στο δέλτα του ποταμού Μέκονγκ ή δέλτα του ποταμού των εννέα δράκων όπως μεταφράζεται από τα βιετναμέζικα με φιλοξενεί μια οικογένεια χωρικών στο σπίτι τους και με αφήνουν να τους φωτογραφίσω, όντας πολύ φιλικοί. Εκεί στο νότιο Βιετνάμ περιπλανιέμαι στις πολύπλοκες διακλαδώσεις με τα θολά νερά του Μέκονγκ απολαμβάνοντας την ομορφιά που χαρίζει απλόχερα αυτός ο τόπος και δοκιμάζοντας πολύχρωμα και ζουμερά φρούτα που δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Cần Thơ – Can To Village
Προσπαθώ να διατηρήσω στις φωτογραφίες μου την αφόρητη ζέστη και την υψηλή υγρασία που υπάρχει στην ατμόσφαιρα αλλά και τις ξαφνικές βροχές των μουσώνων και να αποδώσω όλο το πλούτο της φωτεινής παλέτας αυτή της χώρας.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Hà Nội – Hanoi
Αυτό που θαυμάζω στους Βιετναμέζους είναι οι αγώνες τους για την επιβίωση. Μια επιβίωση που αν και είναι σκληρή διακρίνεται από περηφάνεια. Κάθε πράξη των Βιετναμέζων κρύβει ευγένεια και αξιοπρέπεια. Μένοντας για ένα μήνα στο Βιετνάμ, ήρθα σε επαφή με την ιστορία τους έτσι όπως αυτοί την βιώσανε. Μια ιστορία για τους αγώνες για την ανεξαρτησία τους από τους Γάλλους αποικιοκράτες αλλά και την πιο σύγχρονη ιστορία τους, τον μεγάλο πόλεμο, τον Αμερικανικό. Αυτή τη φορά όμως αποτυπωμένη από τη δική τους πλευρά. Μια αφήγηση που διαφέρει από την αφήγηση του δυτικού κόσμου, που εμπεριέχει αρκετές ανακολουθίες και αδυναμίες των επίσημων εγγράφων καθώς και παρερμηνείες και διαστρέβλωση πολλών γεγονότων.
Χρήστος Μαρκαντώνης – Lào Cai – Lao Chai Village
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μάθει να αγωνίζονται και να διεκδικούν την ανεξαρτησία της χώρας τους και την ελευθερία τους. Το Βιετνάμ αποτελεί μια από τις πιο φιλικές και φιλόξενες χώρες.
Με αγάπη και σεβασμό προς αυτή τη χώρα και με θαυμασμό για τους κατοίκους της αλλά και την ιστορία τους.
Χ. Μ.
ΥΓ. Ευχαριστώ την Πωλίνα Αναγνωστοπούλου για τη βοήθεια στο κείμενο αλλά και για την οργάνωση και τη συντροφιά στο ταξίδι, καθώς και το βιβλίο του Γεώργιου Νικ. Σχορετσανίτη “Βιετνάμ: Η γη των ατελείωτων ορυζώνων” για τις πολύτιμες πληροφορίες κατά την παραμονή μου στο Βιετνάμ.
Δείτε και τις υπόλοιπες φωτογραφίες από το Βιετνάμ:
Việt Nam / Vietnam
Info:
O Χρήστος Μαρκαντώνης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου & Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Η μικρού μήκους ταινία του «elsa.» διακρίθηκε με δύο βραβεία στο διεθνές φεστιβάλ κιν/φου Πάτρας 2008 (Α’ Γυναικείου ρόλου & Καλύτερης ταινίας για το Μεταναστευτικό).
Με τη φωτογραφία ασχολείται συστηματικά από το 2010 όπου και παρακολούθησε τα σεμινάρια φωτογραφίας με το Νίκο Δημολίτσα. Το 2013 γίνεται μέλος της Φωτογραφικής Ομάδας Φοζ όπου παραμένει μέχρι και σήμερα βασικό μέλος της ομάδας. Από το 2017 παρακολουθεί τα σεμινάρια του Βασίλη Γεροντάκου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας και έχει επιμεληθεί φωτογραφικά θεατρικές παραστάσεις.
//www.instagram.com/cmarkantonis/
//foz.photography/christos-markantonis/
