Ο Χρήστος Μαρκαντώνης επιλέγει …
Για το photologio, ο φωτογράφος Χρήστος Μαρκαντώνης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Χρήστος Μαρκαντώνης
Πολλές φορές δεν υπάρχει τίποτα τόσο απολαυστικό όσο η φωτογραφία. Προσπαθώ να μεταφέρω στις φωτογραφίες μου την ποίηση που μας περιβάλλει αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο όσο φαίνεται . Το μόνο που καταφέρνω, είναι να κάνω δικό μου με κάποιο τρόπο αυτό που φωτογραφίζω. Σε αυτές τις απόψεις κατέληξα διαβάζοντας και παραφράζοντας κάποιες σκέψεις του Vincent Van Gogh.
Χρήστος Μαρκαντώνης
Όπως κάποιος θα οργανώσει τις λέξεις ώστε να φτιάξει ένα ποίημα, έτσι κι εγώ θα προσπαθήσω να οργανώσω τις φωτογραφίες μου. Χωρίς όμως να επέμβω στα γεγονότα. Θα τα αφήσω να ακολουθήσουν το δρόμο τους. Και χωρίς να χάσω καθόλου τον έλεγχο όπως συμβαίνει στα όνειρα, χαίρομαι, ή όπως γράφει και ο Jean Cocteau πανηγυρίζω το πάντρεμα του συγκεκριμένου με το ασυνείδητο που γεννάει αυτό το τρομερό και γοητευτικό θηρίο: την Ποίηση.
Χρήστος Μαρκαντώνης
Είχα διαβάσει κάπου ότι οι αναμνήσεις μας δεν είναι αληθινές. Ανάμνηση μπορεί να είναι μια εικόνα. Μπορεί να είναι μια αίσθηση ενός τόπου ή και μια αίσθηση του χρόνου.
Εμείς υπάρχουμε μόνοι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπάρχουμε στο εδώ και τώρα.
Σαν ερασιτέχνης φωτογράφος συμφωνώ πολύ με μια τέτοια προσέγγιση.
Χρήστος Μαρκαντώνης
Αντιλαμβάνομαι τη Φωτογραφία ως ένα όχημα για τη προβολή της Σκέψης.
Έτσι, με εκφράζει απόλυτα ο Andrei Tarkovksy, που υποστηρίζει ότι ο ποιητικός συλλογισμός είναι ο δρόμος για να πλησιάσουμε πιο κοντά στον τρόπο που γεννιέται και αναπτύσσεται η Σκέψη και επομένως πιο κοντά στη ίδια τη ζωή.
Hiroshi Sugimoto – Everett Square Theater, Boston 2015
Ξεχωρίζω μία από τις πολλές φωτογραφίες του Hiroshi Sugimoto, από τη σειρά που έχει κάνει φωτογραφίζοντας θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες.
Παρατηρώντας τη δουλειά του, διακρίνω μια έντονη πνευματικότητα. Κοιτάζοντας ακόμη πιο προσεχτικά τις φωτογραφίες του αισθάνομαι ότι μαγεύομαι. Νοιώθω να μεταφέρομαι σε κόσμους γεμάτους μυστήριο, όπως ένας κορμός δέντρου παρασύρεται από το ποτάμι. Γοητεύομαι από τις φωτογραφίες του και από τον τρόπο που μνημονεύει τον Χρόνο.
«Προσκαλώ τα πνεύματα στη φωτογραφία μου.
Είναι πράξη θεού» είχε πει.
Τον θεωρώ σπουδαίο Καλλιτέχνη.
Info:
O Χρήστος Μαρκαντώνης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου & Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Η μικρού μήκους ταινία του «elsa.» διακρίθηκε με δύο βραβεία στο διεθνές φεστιβάλ κιν/φου Πάτρας 2008 (Α’ Γυναικείου ρόλου & Καλύτερης ταινίας για το Μεταναστευτικό).
Με τη φωτογραφία ασχολείται συστηματικά από το 2010 όπου και παρακολούθησε τα σεμινάρια φωτογραφίας με το Νίκο Δημολίτσα. Το 2013 γίνεται μέλος της Φωτογραφικής Ομάδας Φοζ όπου παραμένει μέχρι και σήμερα βασικό μέλος της ομάδας. Από το 2017 παρακολουθεί τα σεμινάρια του Βασίλη Γεροντάκου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας και έχει επιμεληθεί φωτογραφικά θεατρικές παραστάσεις.
