Θέλω να γράψω για την Κούβα …
Φωτογραφίζει και γράφει η Άννα Πατρώνη
Θέλω να γράψω για την Κούβα …
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι για να μοιραστώ αυτό το ταξίδι η πιο πολύ για να το κρατήσω ανεξίτηλο στην καρδιά και στο μυαλό μου. Αλλά πως να αρχίσω και από πού;
Βάζω ρούμι, λίγο πάγο και μουσική. Όχι τυχαία μουσική …αυτό το παθιασμένο τραγούδι ενός Κουβανού παππού στους δρόμους της Αβάνα εκείνο το πρωινό που την πρωτογνώρισα…
«Bésame, bésame mucho Como si fuera esta la noche La última vez «
Όχι όμως δεν θα αρχίσω από εκεί. Δεν θέλω να προσπεράσω την πρώτη νύχτα. Από αυτή θα ξεκινήσω. Από τη στιγμή που μια παρέα φωτογράφοι φτάσαμε στο ιστορικό ξενοδοχείο Hotel Nacional de Cuba ύστερα από ένα πολύωρο αεροπορικό ταξίδι.
Ήταν τότε που ένοιωσα ότι μπήκα σε έναν άλλο κόσμο, σαν σκηνικό ταινίας άλλης εποχής. Έναν κόσμο που μάλλον τα λόγια αλλά και οι εικόνες δεν είναι εύκολο να διηγηθούν γιατί είναι σημαντικό να τον βιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις. Και αυτό το ξέρουν καλά οι Κουβανοί γι’ αυτό και κάθε ξένο τον καλωσορίζουν με ρούμι! Πολύ ρούμι!
Έτσι ξεκίνησε λοιπόν η γνωριμία μας. Με ρούμι, πολύ ρούμι, ζέστη, πολύ ζέστη και μουσική και χαρά και ανυπομονησία, μια βραδιά με φεγγάρι σε έναν μαγικό κήπο.
Havana
Όταν μιλάς για Κούβα τι σκέφτεσαι; Χρώματα, μουσική, πάθος, επανάσταση, χορό, ρούμι, πούρα, αυτοκίνητα, όμορφα μαύρα μάτια, γελαστά πρόσωπα, δίψα για ζωή, αξιοπρέπεια, περηφάνια, εγκατάλειψη. Όλα αυτά τα συναντάς από την πρώτη βόλτα στην πόλη της Αβάνα. Όλα αυτά εναλλάσσονται και νοιώθεις να σε πλημμυρίζουν με ανάμεικτα συναισθήματα.
Το χρώμα δεν χρειάζεται να το αναζητήσεις. Υπάρχει παντού. Στα κτίρια, στα ρούχα των ανθρώπων, στα αυτοκίνητα, θαρρείς και στους ήχους και στα πρόσωπα και στα συναισθήματα. Υπάρχει στις μεγάλες λεωφόρους και τις διάσημες γειτονιές υπάρχει στα δρομάκια της παλιάς πόλης, υπάρχει και στις πολυάριθμες φτωχικές συνοικίες.
Χρώμα, ρυθμός και χαμόγελο. Αυτά είναι η Αβάνα με τρεις απλές λέξεις. Και εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χαθείς στους δρόμους της παρέα με τις ιστορίες του Τσε Γκεβάρα και του Χέμινγουεϊ και να βυθιστείς σε έναν κόσμο αλλοτινό.
Στην Αβάνα βέβαια δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι. Παρέα με ένα ποτήρι ρούμι απόλαυσε τη ζωή που κυλάει δίπλα σου σε ρυθμούς που σίγουρα κανένας δυτικός δεν έχει ξανανιώσει.
Περιπατητής η στο κάθισμα ενός μυθικού αυτοκινήτου του ‘50 παρατήρησε τους ανθρώπους, το χαμόγελο τους, τον χορό τους στα σοκάκια, την κρυμμένη ίσως θλίψη στα μάτια τους. Δες να περνούν δίπλα σου κτίρια αποικιακής αρχιτεκτονικής απίστευτης αλλοτινής ομορφιάς που ξεθώριασε αλλά δεν χάθηκε. Και είναι η φθορά αυτή που σε μαγεύει όπως ακριβώς η ζωή που με τις αυλακιές στο πρόσωπο μετράς την ομορφιά της.
Valle de Vinales
Το ταξίδι στην ενδοχώρα ξεκινάει και από την πρώτη στιγμή νοιώθεις πως δεν είσαι μόνος. Ο Τσε, ο Κάστρο και όλη η παρέα της επανάστασης σε κοιτούν και σε συντροφεύουν μια και υπάρχουν παντού…στις εικόνες, στις διηγήσεις, στη μνήμη, στην ιστορία κάθε πόλης, κάθε μονοπατιού, κάθε χωριού…
Μια μαγική διαδρομή μέσα από βουνά με δύσβατα δάση, φοινικόδεντρα, ποτάμια, καταρράκτες και mogotes -αυτούς τους μοναδικούς στον κόσμο καμπυλωτούς κατάφυτους λόφους – οδηγεί στην καταπράσινη Κοιλάδα Βινιάλες στη δυτικότερη επαρχία της Κούβας και αυτή είναι μια πρώτη επαφή με τη φυσική ομορφιά αυτής της χώρας.
Και όχι μόνο!
Αυτή η κοιλάδα είναι διάσημη και για τα καπνά της που παράγουν τα καλύτερα πούρα στον κόσμο. Στο παρασκευαστήριο πούρων και οι πιο δύσκολοι δεν άργησαν να μπουν στον πειρασμό! Η όλη διαδικασία εξάλλου είναι μια γιορτή. Ένα δώρο στον εαυτό μας, μια μύηση στις μικρές αλλά και ακριβές απολαύσεις της ζωής!
Εάν με ρωτήσεις τι θυμάμαι από την επαρχία της Κούβας σίγουρα θα σου μιλήσω για την περιπλάνηση στις γειτονιές και στα σπίτια του χωριού Βινιάλες, για τις τεράστιες κουνιστές πολυθρόνες που απλώνονται νωχελικά έξω από κάθε σπίτι, για το χαμόγελο των ανθρώπων και το καλωσόρισμα στο φτωχικό τους.
Θα σου πω ακόμα για τα παλιά ρωσικά καμιόνια που μας οδήγησαν στους καταρράκτες El Nicho, για το λυτρωτικό κολύμπι στα δροσερά νερά τους, για τα ζεστά νερά της Καραϊβικής και το γαλακτερό-γαλάζιο χρώμα τους, για την σύντομη τροπική βροχή που έκανε την εικόνα ακόμη πιο απόκοσμη.
Santa Clara
Η Σάντα Κλάρα είναι μια πόλη σύμβολο για τον κουβανικό λαό μια και η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με την κουβανική επανάσταση.
Με τροπική καταρρακτώδη βροχή μας καλωσόρισε!
Οι κάτοικοι στους δρόμους, γνωρίζοντας καλά τα χούγια της, περίμεναν υπομονετικά να κοπάσει και εμείς κλέβαμε τις στιγμές τους απαθανατίζοντας με τους φακούς μας την όμορφη χρωματιστή πόλη τους μέσα από τους καταρράκτες της βροχής.
Το γεύμα σε εστιατόριο της πόλης ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου, μέχρι και σήμερα, σαν σκηνή από ταινία, με την κουβανέζικη μπάντα να μας ξεσηκώνει στο ρυθμό της σάλσα υπό τη συνοδεία της τροπικής βροχής που έβρισκε τρόπο να τρυπώνει παντού!
Trinidad
Θέλει σίγουρα καλή ισορροπία το περπάτημα στα λιθόστρωτα δρομάκια της αποικιακής παλιάς πόλης, επίτηδες ακανόνιστα, για να δυσκολεύουν τους πειρατές που κάποτε την τρομοκρατούσαν.
Κέντρο εμπορίας σκλάβων, βιομηχανικό και πνευματικό κέντρο, εθνικό μνημείο. Η νεομπαρόκ κεντρική πλατεία της, Plaza Mayor, τα επιβλητικά μέγαρα, το πλούσιο εσωτερικό κάθε χώρου μαρτυράει την πλούσια ιστορία της.
Εγώ όμως θα κρατήσω τις νύχτες της. Γιατί τότε γίνεται ένας τόπος μαγικός που πλημμυρίζει μουσική, τραγούδι και χορό και παρασύρει κάθε ξένο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Cienfuegos
Το «Μαργαριτάρι του Νότου» βρίσκεται στην Bahía de Cienfuegos, έναν κόλπο στη νότια ακτή της Κούβας.
Πολλοί από τους δρόμους της πόλης έχουν ονόματα που αντικατοπτρίζουν τη γαλλική τους προέλευση, ενώ το πανέμορφο εξαιρετικής νεοκλασικής αρχιτεκτονικής ιστορικό κέντρο της έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2005.
Μια βόλτα στις τεράστιες πλατείες της, μια περιπλάνηση στις γειτονιές της, ένα ποτό σε κάποια ταράτσα της την ώρα του δειλινού, αρκούν για να νοιώσεις τις αλλοτινές της δόξες.
Havana
Ετοιμάζω βαλίτσες γυρισμού… Πόσες εικόνες, πόσα συναισθήματα, πόσες εμπειρίες επιτρέπεται να μεταφέρω; Ευτυχώς δεν υπάρχει όριο….
Όμως το ταξίδι αυτό πρέπει να κλείσει όπως ξεκίνησε. Με μια τελευταία βόλτα στην Αβάνα, ένα ακόμα χαμόγελο, ένα ακόμα βλέμμα, ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα στα βραχάκια της Malecon.
Και είναι πολλές οι φορές που η φωτογραφική μηχανή μένει ξεχασμένη στο χέρι μια και τα μάτια και η ψυχή θέλουν να ρουφήξουν τη στιγμή χωρίς καμία παρεμβολή . Έτσι, για να αποχαιρετίσω αυτή την πόλη όπως της αξίζει!
Θα ξανάρθω; Ποιος ξέρει;
Ας μην πούμε αντίο…
Hasta la vista! Εις το επανιδείν!
Υ.Γ. Ευχαριστώ τη φωτογραφική μου ομάδα Διαδρομές Photography Seminars για αυτή τη συμπόρευση και το μοίρασμα.
Info:
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα.
Η χρήση της εικόνας σαν μέσο έκφρασης και επικοινωνίας την συνεπήρε από πολύ νωρίς.
«Φωτογραφίζω γιατί θέλω να θυμάμαι, να ιχνηλατώ, να ονειρεύομαι, να φωτίζω τις σκιές μου, να ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τον Άλλον»
Απο τα πρώτα της ταξίδια στον κόσμο η φωτογραφική μηχανή ήταν αχώριστος σύντροφος της και παραμένει μέχρι και σήμερα. Αυτή τη γοητεία, τις στιγμές και τα συναισθήματα του δικού της ταξιδιού στον μικρό αυτό πλανήτη μοιράζεται μέσα από την προσωπική της ματιά και τη βιωματική γραφή της. Είναι ο δικός της τρόπος να συστηθεί, να σταματήσει τον χρόνο ή και ίσως να τον προσπεράσει.
Φωτογραφίες της έχουν εκτεθεί και παρουσιαστεί σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, άλμπουμ, φεστιβάλ, διαγωνισμούς και περιοδικά.
Παράλληλα με τη φωτογραφία ασχολείται και με τη ζωγραφική.
