
//php the_title();?>
Τατιάνα Μαυρομάτη – Μικρή Γεωργία
Στην αρχή γνώρισα τη Νίνο. Η Νίνο είναι η γεωργιανή γειτόνισσα μου, στο κέντρο της Αθήνας. To όνομα «Νίνο» είναι ένα πολύ συνηθισμένο όνομα στη Γεωργία. Στη συνέχεια γνώρισα περισσότερες γεωργιανές γυναίκες. Άρχισα να τις φωτογραφίζω, καθώς έκανα παρέα μαζί τους και τα παιδιά μας έπαιζαν μαζί.
Σύντομα συνειδητοποίησα ότι η γεωργιανή κοινότητα θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες μεταναστευτικές κοινότητες στην Ελλάδα. Όπως και ότι η μετανάστευση από τη Γεωργία στην Ελλάδα έχει ιστορία καθώς και έμφυλο πρόσημο: oι γυναίκες είναι αυτές που κατά βάση μεταναστεύουν ώστε να εργαστούν ως οικιακές εργάτριες σε ελληνικά νοικοκυριά (ως καθαρίστριες, νταντάδες, γηροκόμοι) και που αντιμετωπίζουν ρατσισμό, εκμετάλλευση και παρανομοποίηση.
Οι φωτογραφίες εστιάζουν στη ζωή της γεωργιανής κοινότητας έτσι όπως αυτή ξεδιπλώνεται στον οικιακό χώρο των δικών της σπιτιών. Γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά και δουλεύουν ως φροντίστριες ή καθαρίστριες, γυναίκες που δουλεύουν εσωτερικές και την ημέρα του κυριακάτικου ρεπό επισκέπτονται συγγενείς και φίλες τους, γυναίκες που μόλις έχουν φτάσει στην Ελλάδα ή έχουν μείνει χωρίς δουλειά και φιλοξενούνται. Τα σπίτια των γεωργιανών γυναικών χαρακτηρίζονται από κινητικότητα και αποτελούν τόπους ενός ευρύτερου μεταναστευτικού δικτύου αλληλοϋποστήριξης και ενδυνάμωσης. Ο οικιακός χώρος συλλογικοποιείται, ειδικά στην περίπτωση της από κοινού ενοικίασης σπιτιού από γυναίκες που δουλεύουν εσωτερικές. Συνήθως, το σπίτι αυτό αποκτά ζωή τις Κυριακές, οι οικιακές εργάτριες το χρησιμοποιούν για να ξεκουραστούν την ημέρα του ρεπό τους. Ταυτόχρονα, είναι ένα ασφαλές μέρος σε περίοδο ανεργίας. Τα γεωργιανά εστιατόρια αποτελούν και αυτά τόπο συνεύρεσης και χαλάρωσης των μεταναστριών, ο μόνος δημόσιος χώρος που παρουσιάζεται σ΄αυτή την ενότητα.
Σκοπός αυτού του πρότζεκτ είναι να αμφισβητήσει τα στερεότυπα και τις κοινωνικές διακρίσεις ενάντια στις γεωργιανές γυναίκες. Η παρουσίαση ενός μικρού μέρους των ζωών τους και των πρακτικών επιβίωσης που ακολουθούν στην καινούρια τους πατρίδα αποτελεί μια μικρή συνεισφορά προς αυτόν το σκοπό.
Η «Μικρή Γεωργία» αφορά έναν «αόρατο» κόσμο μεταναστριών γυναικών.
Bio
Η Τατιάνα Μαυρομάτη ζει και εργάζεται ως φωτογράφος στην Αθήνα, καθώς και διδάσκει φωτογραφία από το 2010. Η πρακτική της σχετίζεται με τη φωτογραφία ντοκουμέντου. Τα θέματα της αφορούν την πόλη και ιδιαίτερα τις μεταναστευτικές κοινότητες και κουλτούρες στην Αθήνα. Οι φωτογραφίες της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή έντυπα και σάιτ. Έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε πολλές συλλογικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η τελευταία της έκθεση (2021) αφορά τη γεωργιανή γυναικεία κοινότητα στην Αθήνα και έχει τίτλο «Sunday Women – Ιστορίες γεωργιανών οικιακών εργατριών στην Αθήνα», με χρηματοδότηση και υποστήριξη του ιδρύματος Roza Luxemburg. Περισσότερα στο tatianamavromati.gr
Tatiana Mavromati – Little Georgia
At first, I met Nino. Nino is my Georgian neighbor, in downtown Athens. Actually, «Nino» is a very common name in Georgia. I eventually met more Georgian women; Ι started photographing them, while I was hanging out with them and while our children were playing together.
Soon I realized that the Georgian community is considered to be one of the largest migrant communities in Greece. Also, the trend of migration from Georgia to Greece is a predominantly female phenomenon; Georgian women come to Greece to work mainly as domestic workers (cleaning, childcare, taking care of the old or sick) and often they face stigmatization, financial exploitation and illegalization.
The photographs focus on the life of the Georgian community, as it unfolds in the space of their own houses: single mothers who work as carers, cleaners, women who work as live-in carers or maids and visit relatives and friends on their Sunday day off, women who have just arrived in Greece or have been left without a job and are temporary. The houses of these Georgian women become the centre of a greater migrant network of support and empowerment. The domestic space becomes a collective one especially in cases where multiple women who work as live-ins rent an apartment together. Usually this apartment comes alive on Sundays—the day to rest. It is also a safe place during periods of unemployment. The Georgian restaurants are also centers for meeting and relaxation—the only public space that is presented in this collection.
The aim of this project is to challenge stereotypes and racial prejudices against Georgian women. Documenting a part of their lives and their survival strategies in their new home country is a small contribution to that cause.
Little Georgia is about an «invisible» migrant woman’s world.
Bio
Tatiana Mavromati is an Athens based documentary photographer and educator. Her photographic gaze captures urban life and especially immigrant communities and cultures in Athens. Her photographs have features in Greek and international newspapers, magazines and sites. She has organized and participated in many group and solo exhibitions in Greece and abroad. Her latest exhibition (2021) is about the Georgian women community in Athens, with the title: «Sunday women – Stories of Georgian domestic workers in Athens», with the support of the Rosa Luxemburg foundation. More in tatianamavromati.gr