Ricardo Miguel Hernandez – Όταν η μνήμη μετατρέπεται σε σκόνη
(2018-2020)
Όταν η μνήμη μετατρέπεται σε σκόνη, για μένα ως καλλιτέχνη συμβαίνει μια ανακλαστική διαδικασία, στην οποία συνδυάζω εμπειρικά, ψυχολογικά και κριτικά στοιχεία.
Αντιλαμβάνομαι την τυχαία χειρονομία μεταξύ της επιλογής ενός συγκεκριμένου φωτογραφικού ντοκουμέντου και της προκατάληψης στην αποτίμηση διαφορετικών ιστοριών, ως πρακτική διάσωσης, όπου το φαινομενικά αναλώσιμο, παλιό ή υπολειμματικό, φέρει το βάρος μιας μνήμης που μου παρουσιάζεται ως πρόσχημα για να επαναπροσδιορίσω το περιεχόμενο και την έννοια της παγωμένης ιστορίας σε φωτογραφικό χαρτί.
Τοποθετούμαι κατάλληλα απέναντι σε μια ανακαλυφθείσα μαρτυρία, που καλύπτει την περίοδο 1920 – 1980΄ την αρχειοθετώ, την ταξινομώ και τη μεταλλάσσω σε μια νέα μεταφορά. Χειραγωγώ ενσυνείδητα, αναλύω σχολαστικά άλλες πραγματικότητες, αντιπαρατιθέμενες, συναρμολογημένες, ακρωτηριασμένες, όπου δεν προτίθεμαι να συγκαλύψω ούτε τα ίχνη του χρόνου στο χαρτί, ούτε τις συρραφές που προκύπτουν από αυτά τα φωτογραφικά κολάζ.
Θεωρώ τον εαυτό μου έναν ανήσυχο κωπηλάτη, έναν οπτικό αρχαιολόγο που επενεργεί τεχνικά και παρεκβατικά στην ελαστικότητα ενός αρχείου πραγματικότητας, μιας πρωτότυπης ιστορίας που επανενεργοποιώ μέσω της σύλληψης μιας αισθητικής οντολογίας, η οποία ενσωματώνει το ιδεολογικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το θρησκευτικό, το οικείο…
Αυτή η σειρά είναι ένα είδος δομημένης και αναστημένης διαθήκης, στην οποία αποστάζονται έννοιες και μίξεις ενός πολιτισμού όπως ο κουβανέζικος, της μικτής φυλής αλλά και της μοναδικότητας, που ακόμα και σήμερα βρίσκει ικανοποίηση στη νοσταλγία και τη συντήρηση ενός εκπληκτικού και ξεθωριασμένου ιδανικού.
Συγκεντρώνω σκηνές από τοπία, πορτρέτα, ήθη και έθιμα ή αφηρημένα μοτίβα για να να αναδιαμορφώσω αυτήν την ατομική/κοινωνική μνήμη, να εμπλουτίσω αυτήν την κληρονομιά που συναντάται πολλές φορές σε μια κουβανική οικογένεια και να προσφέρω ένα πιθανό διάκενο, το οποίο μας θυμίζει ποιοι είμαστε και πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, μέσα από τη σύγχρονη καλλιτεχνική συζήτηση.
Ricardo Miguel Hernandez – When the memory turns to dust
(2018-2020)
When the memory turns to dust, for me as an artist it is a reflective process in which I combine empirical, psychological and critical things.
I conceive the random gesture between the selection of a certain photographic document and the preconception in invoice of different stories, as a rescue practice where the apparently disposable, old or residual bear the weight of a memory that is presented to me as a pretext to recontextualize and resemantize the frozen story on photographic paper.
I appropriate myself of a found testimony that covers the twenties to the eighties of the last century; I archive it, classify it and transmute it into a new metaphor. I conscientiously manipulate, meticulously elaborate other realities, juxtaposed, assembled, mutilated, where I do not intend to disguise the traces of time on paper, nor the seams resulting from these photo collages.
I consider myself as a restless prowler, a visual archaeologist who operates technically and discursively on elasticity of a record of reality; an original story that I reactivate through the conception of an aesthetic ontology that encompasses the ideological, the social, the political, the religious, the familiar…
This Series is a kind of built and resurrected testament in which meanings and mixtures of a culture such as the Cuban one, of mixed race and singular are distilled, which delights even today in nostalgia and sustenance of an astonishing and worn out ideal. I assemble landscapes, portraits, customs scenes or abstracts motifs to reformulate that individual/social memory; to enrich that heritage many times found within a Cuban family; and to offer a possible interstice that reminds us of who we are and how we see ourselves from the contemporary artistic debate.
RICARDO MIGUEL HERNÁNDEZ
He studied at the Cátedra Arte de Conducta created and directed by Tania Bruguera. He have exhibited your work in several solo exhibitions, such as in Grenze – Arsenali Fotografici in Verona and in the Ludwig Foundation of Cuba in Havana. Among the exhibitions group, those made at KAOS 3th Festival of Contemporary Collage in Kranj, PHotoEspaña 2020 and 2019 in Madrid, FestFoto Brazil in Porto Alegre, ESMoA El Segundo Museum of Art in Los Angeles, Foto Museo 4 Caminos in México City, PAC Padiglione D Arte Contemporanea in Milano, ZAC Zisa Arti Contemporanee in Palermo, DOX Centre For Contemporary Art in Prague, 6th Contemporary Cuban Art Salon in Havana and others group shows in America, Europe and Cuba. Among the residencie, scholarship and awards received, include: Arte no es fácil residencie, Links Hall, Chicago´s Center for Independent Dance and Performance Arts; 21 Creation Study Scholarship Discontinuous Room Project, Visual Art Development Center CDAV, Havana; Scholarship Salvo Conducto, Espacio en Tránsito, Santiago de Chile; Special Mention SetUp, Bologna; First Prize, IV Biennial of Photography Alfredo Sarabia in memoriam, Pinar del Río; and prizes awarded in the II and IV International Festival of Video Art in Camagüey.
