_
ΟΛΓΑ ΤΖΙΜΟΥ – AFTER THE PARTY
Το Ανεκπλήρωτο, η Αναμονή, η Προσμονή, η Ματαίωση, η Παραίτηση, με άλλα λόγια ο Χρόνος είναι το ευρύ θέμα της φωτογράφου.
Άνθρωποι εγκαταστημένοι ασταθώς σε έναν κινηματογραφικό χώρο, που δείχνει δικαιωματικά να τους ανήκει. Σκηνές βγαλμένες από το πρόσφατο αστικό ελληνικό παρελθόν, μάρτυρες μιας χαμένης αναζήτησης, θέτουν ερωτηματικά, αδιαφορώντας για απαντήσεις. Οι πρωταγωνιστές, συνειδητά δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα της Τζίμου με τον όρο μοντέλα, κολυμπούν σε ένα ξεπεσμένο κλέος, προαιώνια φυτά, αρχαϊκές μορφές, ανέκαθεν εκεί, στην κόψη της ζωής που, σαν κινηματογραφική ταινία, περνά από μπροστά τους.
Ο παραπλανητικά ανάλαφρος τίτλος «μετά από το πάρτυ», δοκιμάζει τον θεατή, κατευθύνει και οριοθετεί την αναζήτηση, πλάθει χώρο.
Οφείλουμε να κινηθούμε σε αστικά Interieurs. Δερμάτινοι καναπέδες, βελούδινες πολυθρόνες, κρυστάλλινες καράφες, πιάνα, καθρέφτες και φτερά παγωνιού, γούνες και γάντια, αξεσουάρ της μπουρζουαζίας, μιας κοινωνίας εδώ σαφώς αναμνηστικής, με την έννοια του παρελθόντος χρόνου. Σύνοδα, ήρωες ξεχασμένοι μπροστά σε αυτοκίνητα- σύμβολα άλλων εποχών, θεατρικοί χαρακτήρες, αιωρούμενοι σε χειμωνιάτικες κούνιες, ημιθανώς ξεχασμένες ξανθιές σε σεντόνια ίσως ξενοδοχείων. Το χρώμα είναι ψυχρό, χειμερινό, πλήρες αποστάσεως.
Η απουσία των θερμών χρωμάτων είναι συνεχής και καθοριστική. Όπου υπάρχουν γήινα χρώματα, τα καφέ, τα μπεζ, οι ώχρες, υπολείπονται θερμοκρασίας.
Κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μπλε, τα κόκκινα είναι σχεδόν ροδί. Οι φωτοσκιάσεις είναι παρούσες χωρίς να είναι δραματικές.
Φως και Σκιά πλάθουν το χώρο χωρίς να βαραίνουν το συναίσθημα. Ο φακός της φωτογράφου είναι διεισδυτικός.
Το βάθος πεδίου μεγάλο, μεγάλη και η ευκρίνεια στις λεπτομέρειες. Τη στιγμή που τίποτε δεν είναι σαφές, το είδωλο διεκδικεί τη μέγιστη σαφήνεια.
Νάνσυ Παπαδοπούλου-Poth (Ιστορικός Τέχνης, Εικαστικός)
Olga Tzimou – AFTER THE PARTY
The Unfulfilled, the Waiting, the Intentions, the Cancellation, the Resignation, in other words Time is the broad subject of the photographer.
People are unsteadily set up in a cinematic space, which appears to rightly belong to them. Scenes taken out of the recent urban Greek past, witnesses to a futile search, ask questions, disregarding answers. The protagonists swim in a faded glory, eternal plants, archaic forms, always there, at the end of life that, like a film, passes before us. The seductively airy title “After the Party” tests the viewer, directs and demarcates the search, creates space.
We have to move to urban Interieurs. Leather sofas, velvet armchairs, crystal carafes, pianos, mirrors and peacock feathers, furs and gloves, accessories of the bourgeoisie, a society of course commemorative, in the sense of time past. Boundaries, forgotten heroes in car/symbols of other times, theatrical characters, hanging on winter swings, half-blindly forgotten blondes in hotel beds. The color is cold, wintry full from a distance. The absence of warm colors is continuous and decisive.
Where there are earthy colors, brown, beige, ocher, they are below temperature. The shades of blue dominate, the reds are almost pink.
The shadows are present without being dramatic. Light and Shadow create space without straining the feeling.
The photographer’s lens is penetrating. The depth of field is large, and sharp in detail. At a time when nothing is clear, the image demands the greatest clarity.
Nancy Papadopoulou-Poth (Art Historian, Visual Artist)
Όλγα Τζίμου (1973, Αθήνα)
Απόφοιτος της σχολής κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου.
Ξεκίνησε την καριέρα της σαν φωτορεπόρτερ στον ελληνικό τύπο. Δουλεύει ψηφιακά αλλά και με φιλμ πάνω στη φωτογραφία και το βίντεο.
Το ύφος της κινείται ανάμεσα στο ντοκουμέντο και στη σκηνοθετημένη εικόνα.
Με κινηματογραφικό τρόπο προσέγγισης όσον αφορά την αισθητική, ψάχνει σκηνές από την πραγματική ζωή και με αφορμή, σχεδόν πάντα το χρόνο, αποτυπώνει μια “matrix” πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόμαστε με τις ανθρώπινες αισθήσεις μας.
Olga Tzimou (b. 1973 in Athens, Greece)
She graduated from Lykourgou Stavrakou film school and began her career as a photojournalist for greek newspapers and magazines.
For over 20 years she has been working with photographic films and video narrations. She has participated in group exhibitions and festivals in Greece and abroad.
Tzimou’s work blends documentary and staged photography dealing with time (you never know the “when”), space (the “where” is vague) and memory (moments captured in your mental subfolders).
She explores how we perceive these concepts through our senses with a cinematic approach.
