.
Ο αδελφός μου: 18-21
Η τελετή ενηλικίωσης τους, δεν περιλαμβάνει σκληρή νηστεία, πληγές στο σώμα, κυνήγι λιονταριού ή σφαγές Ειλώτων. Περιλαμβάνει μια τούρτα με 18 κεράκια, ανταλλαγές ευχών από αγαπημένους, ίσως και δώρα. Είναι τα παιδιά που στην εφηβεία τους είδαν τον πατέρα τους να χάνει τη δουλειά του και την οικονομική κρίση να εισβάλλει σαν εχθρός μέσα στο σπίτι. Στο πρώτο μνημόνιο, ήταν γύρω στα δεκατέσσερα και τώρα μπαίνουν στα είκοσί τους. Βλέπουν συνομήλικους τους να εγκαταλείπουν τα γκρεμισμένα από τον πόλεμο σπίτια τους και να πέφτουν στη θάλασσα, σε αναζήτηση της επιβίωσής τους. Την ίδια ώρα βλέπουν άλλους συνομήλικους τους να πηγαίνουν με “θεϊκή παρέμβαση” στο κέντρο της Ευρώπης για να ανατιναχθούν. Με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν μάρτυρες-ήρωες και οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί, θα γίνουν απλώς αθώα θύματα. Έτσι, η τελετή ενηλικίωσής τους, έφερε την πρόβλεψη ότι δεν θα μπορέσουν να κάνουν όλα όσα είχαν ονειρευτεί. Αλλά συνεχίζουν να ονειρεύονται. Παιδιά που έγιναν νέοι άντρες, γεννημένοι στην χώρα με τη μικρότερη προοπτική, χωρίς βόμβες πάνω από τα κεφάλια τους. Ούτε με γεμάτα όπλα να τους σημαδεύουν. Ίσως με χρεωμένες πιστωτικές κάρτες και με ελάχιστα τρόφιμα στο ψυγείο. Αλλά δεν είναι το ίδιο. Είναι διαφορετικό να είσαι εγκλωβισμένος μέσα σε ένα άδειο κλουβί. Και διαφορετικό μέσα στο κλουβί να βρίσκεται και μία πεινασμένη τίγρης. Γι’ αυτό και θα συνεχίσουν να ονειρεύονται…
το όνειρο
…Λίγο καιρό μετά, τον ονειρεύτηκα. Ο αδελφός μου, καθόταν σε ένα άδειο δωμάτιο. Ένα όμορφο βραχιόλι αγκάλιαζε το χέρι του, σαν γάντι. Ένα βραχιόλι δεμένο με φωτεινές πέτρες, με υπέροχα χρώματα. “Εκεί που είμαι” μου είπε, ” δουλεύουμε και φτιάχνουμε αυτά” και μου έδειξε το στολισμένο χέρι του. “Τα φοράμε στους νέους που έρχονται”, συμπλήρωσε. Προσπαθούσα να διακρίνω το πρόσωπό του. Να βεβαιωθώ ότι ήταν ο αδελφός μου, να αποτυπώσω όσο γινόταν καλύτερα την εικόνα του. Ώσπου τα χαρακτηριστικά του άρχισαν να αλλάζουν. Το πρόσωπό του, έγινε το πρόσωπο ενός άλλου παιδιού και μετά ενός άλλου και μετά ενός άλλου…τόσα διαφορετικά πρόσωπα κι εγώ να θέλω να αναγνωρίσω το δικό του. Να ψάχνω να τον βρώ. Να τον ξαναδώ πριν φύγει πάλι. Πριν χαθεί στο όνειρο. Μέσα σ’όλα αυτά τα νεαρά πρόσωπα, υπάρχει κάτι απο τον αδελφό μου, που υπάρχει κάπου και υποδέχεται με δώρα αυτούς που φθάνουν.
* Στο project “ο αδελφός μου” προσπάθησα για παραπάνω από έναν λόγο να συναντήσω μία ομάδα νέων μιας ιδιαίτερης ηλικίας. Αγόρια από 18 έως 21 ετών σε μία χώρα που επηρεάζει αρνητικά κάθε τους όραμα ή κάθε τους προσπάθεια. Αλλά ταυτόχρονα αγόρια σε μία ηλικία που η διάθεσή τους για ζωή είναι το βασικό εγχειρίδιο για την επιβίωσή τους.
My brother: 18-21
The rite of passage to their adulthood, did not include harsh fasting, wounds, lion hunting or massacres of Helots. It includes a cake with 18 candles, exchange of greetings from loved ones, perhaps even gifts. They are the children that, in their teens, they saw their fathers lose their jobs and they saw the economic crisis invading their homes, like an enemy. They were about 14 years old, when the first memorandum was signed, and now they are in their twenties. They see boys their age, abandoning their, ruined by the war, homes, and falling into the sea in search of a way to survive. At the same time they see boys their age, arriving by “divine intervention” into the center of Europe, strapped with explosives, in order to become martyrs – heroes and the people that were around them at the time, will just become innocent victims.
So, the rite of passage to their adulthood, predicts that they will not be able to do everything they had dreamed. But they continue to dream. Children that became young men, born in the country with the least perspective, without bombs over their heads, nor loaded guns to point at them. Perhaps with indebted credit cards and with less food in their refrigerators. But it is not the same. It is one thing to be locked in an empty cage, and a different thing if you are locked in a cage with a hungry tiger. That is why they will continue to dream…
the dream
…Shortly after, he came in my dream. My brother, sitting in an empty room. There was a beautiful bracelet wrapped around his hand, like a glove. A bracelet with bright stones, with wonderful colors. “Where I am” he said, “we work and we make these” and showed me his ornate hand. “We give these to the young people arriving here,” he said. I was trying to discern his face, to make sure it was my brother, to capture his image, as best as I could. Until his features began to change. His face changed into the face of another boy and then another and then another … so many different faces and I just want to recognize his. Looking to find him. To see him again before he disappears. Before he is lost inside the dream. Throughout these young faces, there is something of my brother’s face, who exists somewhere and greets those who arrive with gifts…
* In the project “my brother” I tried for more than one reason to meet a group of young people of a specific age. Boys, 18-21 years old, in a country that adversely affects any vision or any effort. But at the same time, these are the boys, at the age where their desire to live becomes their basic manual for survival.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία στην Focus School of Photography & New media. Έχει εργαστεί σαν πολιτιστική συντάκτης, web content manager και advertising administrator (Flash Multimedia/Flash 96, atticamediagroup.gr).
2016 / My brother / Borders I Crossroads: Alien Territory / Group exhibition / MedPhoto Festival 2016 / Rethymno, Greece
2014 / My brother / Booze Cooperativa / Athens, Greece
2014 / 2nd Green Project Moving Photo Exhibition: Greek New Talent / Naoussa International Film Festival / Naoussa, Greece
2014 / My Garden / Green Project in South America: Bogota – Land of Fire / Museo de Bogota / Bogota, Colombia
Latin america tour Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Brazil, Uruguay, Argentina
2014 / My Garden / 2nd Green Project Moving Photo Exhibition: Greek New Talent / Hellenic National Commission for UNESCO / Michael Cacoyannis Foundation / Athens, Greece
2012 / My Garden / Personal Vision / Booze Cooperativa / Athens, Greece
Born and based in Athens, Greece. She studied photography at the Focus School of Photography & New media. She has worked as a Culture Editor, an Αvertising Αdministrator and Web content manager (Flash Multimedia/Flash 96, atticamediagroup.gr).
