Κωνσταντίνος Πατσάκης – Interrupted Eternity
Αυτή η σειρά φωτογραφιών προέκυψε σαν μια βόλτα, στο κόσμο της σιωπής. Εκεί που η αιωνιότητα διακόπτεται, για λίγο.
Επέλεξα το Α’ νεκροταφείο Αθηνών γιατί πέρα από τα πανέμορφα γλυπτά και αγάλματα που υπάρχουν είναι ένας χώρος που μπορείς να απομονωθείς. Ξέρεις … Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάς εκεί δεν έχουν πάει για κουβέντα.
Όμως βλέπεις στα μάτια τους ένα μεγάλο ερωτηματικό. Το είδα και στα μάτια των αγαλμάτων όταν σήκωνα την κάμερα μου για να φωτογραφίσω.
Και οι εικόνες που βγήκαν μου αποκάλυψαν ποιος είμαι. Οι ερωτήσεις στρέφονταν σε εμένα και πίστεψα για μια στιγμή πως θα μπορούσα να δώσω απαντήσεις.
Πόσο διαρκεί η αιωνιότητα ; Πόσο διαρκεί ο θρήνος ; Που ξεκουράζεται η μνήμη όταν δεν την βλέπει το φως ;
Την μνήμη την τρέφει το σκοτάδι και την ελπίδα το φως. Σαν μια έκλειψη του ηλίου, που όλα μοιάζουν ότι τελειώνουν μα μετά από λίγο όλα ζωντανεύουν. Πως θα ήταν οι ζωές μας χωρίς το θάνατο ; χωρίς σιωπή , χωρίς σκέψη. Ίσως ο θάνατος να είναι αυτός που αναιρεί την ματαιότητα της ζωή μας. Σας θυμόμαστε, μαζί με την αγάπη που δώσατε, μαζί με τον πόνο που πήρατε. Όλα τα άψυχα έμειναν εδώ, πεθαμένα από την στιγμή που γεννήθηκαν. Μόνο τα συναισθήματα συνεχίσουν να ταξιδεύουν, αιώνια.
Bio
Γεννήθηκα στον Πειραιά και μεγάλωσα στην Λακωνία. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την φωτογραφία και έχω παρακολουθήσει μαθήματα με τους Χ. Κακαρούχα και Β. Γεροντάκο. Μου αρέσει η φωτογραφία που δεν χρειάζεται να την εξηγήσεις γι΄αυτό και η προσέγγιση μου είναι τελείως αυθόρμητη.
Konstantinos Patsakis – Interrupted Eternity
This series of photos came out as a walk, in the world of silence. Where eternity is interrupted, for a while.
I chose the First Cemetery of Athens because apart from the beautiful sculptures and statues that exist there, it is a place where you can isolate yourself. You know … Most of the people you meet there haven’t gone for a chat.
But you see in their eyes a big question. I also saw it in the eyes of the statues when I raised my camera to take photographs.
And the images that came out revealed to me who I am. The questions were directed at me and I believed for a moment that I could give answers.
How long is eternity? How long does mourning last? Where does memory rest when the light is gone ?
Memory is nourished by darkness and hope by light. Like an eclipse of the sun, where everything seems to end but after a while everything comes alive. What would our lives be like without death? without silence, without thought. Perhaps it is death that negates the futility of our lives. We remember you, along with the love you gave, along with the pain you took. All the inanimate objects of desire remained here, dead from the moment they were born. Only feelings keep on traveling, eternally.
Bio:
I was born in Piraeus and grew up in Laconia. The last years i felt in love with photography and have attended workshops with H. Kakarouhas and V. Gerondakos. I like a photograph when you don’t need to explain it with words and my approach is completely spontaneous.
