Ορέστης Σεφέρογλου – The red island
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα την περίοδο του επονομαζόμενου Ελληνικού Οικονομικού Θαύματος (1950 – 1973), η εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ, μεταξύ άλλων, οδήγησε στην σημαντική ανάπτυξη της χημικής και μεταλλευτικής βιομηχανίας. Σε περιαστικές περιοχές του λεκανοπεδίου της Αττικής και συγκεκριμένα σε περιοχές της Βοιωτίας αναπτύχθηκε έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα με χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτά της εξόρυξης βωξίτη στον Κορινθιακό κόλπο και νικελίου κοντά στην αποξηραμένη λίμνη Κωπαϊδα. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν δύο παραδείγματα βιομηχανικών εργατικών οικισμών για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του εργατικού δυναμικού: Τα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας και ο οικισμός Νέο Κόκκινο.
Η Κωπαΐδα ήταν μια φυσική λίμνη στο κέντρο της Βοιωτίας περίπου 130 χιλόμετρα από την Αθήνα. Μεταξύ των 1867 και 1887, Σκωτσέζοι και Γάλλοι μηχανικοί αναμόρφωσαν τη γη προς όφελος της British Lake Copais Company κατασκευάζοντας κανάλια αποστράγγισης του νερού για την ανάδειξη του γόνιμου εδάφους που από τότε άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ανακαλύφθηκε στο υπέδαφος των γύρω βουνών αλλά και της αποξηραμένης λίμνης. Το 1963 ιδρύθηκε η ιδιωτική μεταλλευτική εταιρεία ΛΑΡΚΟ και τρία χρόνια αργότερα η ξεκίνησε η λειτουργία του εργοστασίου επεξεργασίας σιδερονικελίου στο γειτονικό παραλιακό χωριό της Λάρυμνας.
Το χωριό Κόκκινο, πρωτοκατοικήθηκε πιθανόν από αλβανικά φύλα γύρω στον 13ο αιώνα. Σήμερα έχει 618 μόνιμους κατοίκους. Παρόλο που ένα μέρος του τοπικού πληθυσμού εργάζεται στα κοντινά μεταλλεία και στο εργοστάσιο τήξης, το χωριό παρουσιάζει μεγάλο αριθμό νέων ανέργων ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει προβλήματα βαριάς ρύπανσης και διαρκούς σεισμικής δραστηριότητας. Στις αρχές του 2010, ένα νέο τέταρτο επιφανειακό ορυχείο ανοίχτηκε κοντά στον ιδιωτικό εργατικό οικισμό Νέο Κόκκινο. Η σταδιακή επέκταση απειλεί τον οικισμό με εγκατάλειψη. Σήμερα η περιοχή αποτελείται από ένα υπόγειο και τρία επιφανειακά ενεργά ορυχεία, το μεγαλύτερο από αυτά ονομάζεται “νησί”.. Όλα τα άψυχα έμειναν εδώ, πεθαμένα από την στιγμή που γεννήθηκαν. Μόνο τα συναισθήματα συνεχίσουν να ταξιδεύουν, αιώνια.
Bio
Ο Ορέστης Σεφέρογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990.
Έχει συμμετάσχει σε μια σειρά Workshops και Masterclasses κορυφαίων φωτογράφων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων των Anders Petersen, Chris Morris, Davide Monteleone, Stefano De Luigi, Pavlos Fysakis, Kamilo Nollas, σε συνεργασία με το ICP στη Νέα Υόρκη. Το 2014, ο Ορέστης επιλέχθηκε για το 7μηνο Διεθνές Masterclass από το VII Photo Agency στο Μιλάνο. Το 2017 συμμετείχε στο Εργαστήριο Πολιτισμού και Ανάπτυξης της Σκόνης στο Εργαστήριο Φωτογραφίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) των φωτογράφων Γιώργου Καραηλία και Γιώργου Πρίνου.
Ο Ο. Σεφέρογλου ξεκίνησε την καριέρα του ως επιτελικός φωτορεπόρτερ πολυμέσων στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία και στο περιοδικό EPSILON. Επιπλέον φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπως Financial Times Magazine, The Good Life, MONOCLE, Die Welt BLAU Magazin, enorm magazine, WOZ, K magazine, BHMAgazino, METRO, Aegean Airlines BLUE, Gastronomos, This, Athinor Is Athens, Δανέζης Stores και άλλα. Ο Ο. Σεφέρογλου έχει μακροχρόνια συνεργασία με το VICE Greece δουλεύοντας σε ειδήσεις και έργα. Από το 2019 φωτογραφίζει πολιτιστικές παραγωγές για την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Μέρος της δουλειάς του επικεντρώνεται σε φωτογραφικά έργα με διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς όπως οι CARE, SolidarityNow και HumanRights360.
Η δουλειά του Σεφέρογλου έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις, όπως: Athens Photo Festival, Medphoto Mediterranean Photography Festival, Docfield Barcelona, Menontrenuno Sardinia, Festival Territoires en Images Paris, Kythera Photographic Encounters, The Hunt Museum, TEDxAthens, LSE, King’s College London, Cambridge University ΣΚΡΑΣΣ.
Το 2016, ήταν υποψήφιος για το World Press Photo Joop Swart Masterclass. Το 2018 προσκλήθηκε ως ομιλητής στην επίσημη εκδήλωση TEDx του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (TEDxPanteionUniversity) για να παρουσιάσει τη δουλειά του για τη μετανάστευση και τον ρατσισμό.
Το 2021, η σειρά του «Ομοιομορφία» παρουσιάστηκε στην έκθεση ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ – Ταυτότητες κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας που διοργάνωσε το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο.
Το 2021, μέρος του έργου του «The Red Island» εκτέθηκε στη συλλογική έκθεση Topoanthropologies στο πλαίσιο της Μπιενάλε Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης 2021.
Από το 2021 έως το 2022, ήταν Διευθυντής Φωτογραφίας για την ταινία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Being An Islander ” με παραγγελία του Μουσείου Fitzwilliam του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, το οποίο το 2023 κέρδισε το Βραβείο Κοινού Fischer στις ενότητες “Πλατφόρμα” και “Από οθόνη σε οθόνη” στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Orestis Seferoglou – The red island
During the previous decades, and especially during the period of the so-called Greek Economic Miracle (1950 – 1973), the implementation of the Marshall Plan, among others, led to the significant development of the chemical and mining industry. In the suburban areas of the Attica basin and in particular in Boeotia region, intensive mining activity has developed, with typical examples of bauxite mining in the Corinthian Gulf and nickel near the drained lake of Kopaida. At the same time, two examples of industrial workers’ settlements were created to meet the needs of the workforce: The village “White Houses” and the settlement of “Neo Kokkino” (formerly Agios Ioannis).
Nickel laterite deposits are found in two general types: The first is the much rarer in Greece ‘in situ’ laterites; deposits formed by chemical
weathering of ultramafic rocks (ophiolites), under certain environmental conditions. Kastoria mine is an example of this.
The second is the transported (sedimentary) type – laterites that have been eroded and transported away by gravity or water, then re-eposited in new locations. This type is more uniform and thus more easily extracted but with correspondingly lower nickel content. Agios Ioannis mines is an example of this type.
Kopaida area, previous known as Lake Kopaida used to be a large lake in Viotia region in central Greece, about 130 km from Athens. Between 1867 and 1887, Scots and French engineers reclaimed the land for the British Lake Copais Company by building irrigation canals in order to drain water from the lake. Since the beginning of the 20th century, its fertile soils have been cultivated systematically by local farmers. In the early 1950s large amounts of nickel laterite deposits where discovered under the surface of the drained lake and the outskirt mountains. In 1963 a private company called LARCO was established in the area focusing on the exploitation of the deposits. Today the area consists of
one underground and three surface active mines, the largest of them situated near the village “Kokkino” is named as the “island”.
The village “Kokkino” which firstly inhabited probably by Albanian genders around the 13th century, today has 618 inhabitants. In the late ’60s, in order to accommodate the miners, a second private settlement was established 2 km from the village and named as Neo Kokkino (“New Red”). Although many inhabitants are working in the nearby mines and the smelting plant, the old village is facing a high number of unemployment. The mining activity is affecting the village’s daily life in multiple ways: the infrastructure in danger due a high number of shallow earthquakes and the nearby farmland is constantly under threat due to heavy industrial pollution. Since the early 2010s, a fourth surface mine is being opened close to the workers’ settlement threatening it with abandonment.
Bio:
Orestis Seferoglou was born in Athens in 1990.
He has participated in a series of Workshops and Masterclasses by top-class photographers from Greece and abroad, including Anders Petersen, Chris Morris, Davide Monteleone, Stefano De Luigi, Pavlos Fysakis, Kamilo Nollas, in collaboration with the ICP in New York. In 2014, Orestis was selected for the 7-month International Masterclass by VII Photo Agency in Milan. In 2017 he participated in the “Dust Breeding” Culture and Development Laboratory of Photographic Project at the Athens School of Fine Arts (ASFA) by photographers Yorgos Karailias and Yorgos Prinos.
O. Seferoglou started his career as a staff multimedia photojournalist in Eleftherotypia national daily newspaper and EPSILON magazine. Furthermore his photographs have been published in various greek and international magazines such as Financial Times Magazine, The Good Life, MONOCLE, Die Welt BLAU Magazin, enorm magazine, WOZ, K magazine, BHMAgazino, METRO, Aegean Airlines BLUE, Gastronomos, Athinorama, This Is Athens, Danezis Stores and more. Seferoglou has a long term collaboration with VICE Greece working on news stories and projects. Since 2019 he is photographing cultural productions for Onassis Stegi. Part of his work is focused on photographic projects with international humanitarian organisations such as CARE, SolidarityNow and HumanRights360.
O. Seferoglou’s work has been featured in numerous exhibitions, including : Athens Photo Festival, Medphoto Mediterranean Photography Festival, Docfield Barcelona, Menontrenuno Sardinia, Festival Territoires en Images Paris, Kythera Photographic Encounters, The Hunt Museum, TEDxAthens, LSE, King’s College London, Cambridge University CRASSH.
In 2016, he was nominated for the World Press Photo Joop Swart Masterclass. In 2018 he was invited as a speaker at the official TEDx event of the Panteion University of Social and Political Sciences (TEDxPanteionUniversity) to present his work on immigration and racism.
In 2021, his series “Uniformity” was presented in the PERSONAL STRUCTURES – Identities” exhibition during the Venice Art Biennale organised by the European Cultural Center.
In 2021, part of his work “The Red Island” was exhibited during the Topoanthropologies collective exhibition as part of the Thessaloniki Photo Biennale 2021.
From 2021 to 2022, he was the Director of Photography for the feature-length documentary film “Being An Islander” commissioned by the Fitzwilliam Museum of the University of Cambridge, which in 2023 won the Fischer Audience Award in the “Platform” and “ From Screen to Screen” sections at the Thessaloniki International Documentary Festival.
