Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Δεν έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου. Στις μεταπτυχιακές μου σπουδές ήμουν κλεισμένος σε ένα δωμάτιο. Και 4 μέρες σαν ζόμπι, στο Λονδίνο, μετά τη θητεία μου.
Η αναμονή στο Heathrow με βρήκε με πονοκέφαλο. Πολλές ώρες μετά πετούσαμε, σε μεγάλο ύψος, πάνω από τις βόρειες πολιτείες. Προσεγγίζαμε το LAX αρκετή ώρα πάνω από το αστικό τοπίο του Los Angeles.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Η πρώτη μυρωδιά είναι γνώριμη, μια ανάμιξη καυσίμων αεροσκαφών, λουλουδιών και ζέστης που αναβλύζει από την άσφαλτο.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Μας έκαναν pick up οι κολλητοί μου, καθυστερημένοι και βρεγμένοι και κατεβαίναμε την λεωφόρο για Venice. Τα αισθήματα, με τον ήλιο να χτυπά από τα δυτικά το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και να διαπερνά τα βρεγμένα μαλλιά των φίλων σου, είναι παράξενα. Δεν συνειδητοποιείς πού βρίσκεσαι. Δεν ξέρω αν είναι από την κούραση του ταξιδιού ή από το γνώριμο τοπίο των ταινιών που μεγαλώσαμε.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Κοιτώντας κόντρα στον ήλιο, όταν κατεβαίνεις, ξεπηδά, εδώ και εκεί, η σημαία της California, με τη αρκούδα να ξεπροβάλει μέσα από το δυνατό φως.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Στην Abbot Kinney βρίσκεις το strange invisible perfumes και το intelligentsia. Εκεί μπορεί να συναντήσεις τον Thom Yorke να κάθεται μπροστά από το MacBook του δουλεύοντας, δίπλα σε άλλα ίδια MacBooks, που διαφέρουν μόνο από τα αυτοκόλλητα.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Εκεί γνώρισα τον Glen. Μπαίνοντας μέσα, πήγα και του έδωσα το χέρι σχολιάζοντας I admire your work. Ξαφνιάστηκε και χάρηκε, ρωτώντας πώς τον γνωρίζω και συζητήσαμε για τα αστεία που έλεγε στην συνέντευξη με την Lou Stoppard στο Showstudio.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Το dinner πάνω από το El Porto, είναι typically American. Οι προσδοκίες να απολαύσεις ζουμερά pancakes εξανεμίζονται στον απαίσιο καφέ.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
“I’m gonna learn to surf or break my neck”. Αν θυμάστε τη σκηνή στο Point Break, όπου ο Johnny κατηφορίζει σε ένα overexposed πλάνο στο μαγαζί που δουλεύει η Tyler, για να της ζητήσει να του μάθει αυτό που κάνει, είναι αυτό που θα βιώσετε όταν κατεβαίνετε προς Malibu, στο μαγαζί με το Seafood. Αρκεί να το κάνετε την ώρα που το φως είναι χαμηλά.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Στο pier του Venice αναμειγνύονται πολλών τύπων άνθρωποι: California Hipsters, παππούδες ex-navy seals, φωτογράφοι και οικογένειες από την Νότια Αμερική με πολλά πολλά παιδάκια. Ο ήχος από τα σανίδια που χτυπάνε το lip για να κλείσουν τα κύματα με airs, ίσα που διακρίνεται. Κάπου εκεί είναι και ο David. Με την κιθάρα του, που έχει δεμένη μια αμερικανική σημαία, μπροστά εκεί που τελειώνουν τα τάστα. Και εκεί που ακούγεται το Katy’s song των Red House Painters.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Να περπατήσετε ένα πρωινό στην Melrose και να περάσετε από όλα τα Landmarks. Να οδηγήσετε από το Ace hotel και το κέντρο.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Αν μπορέσετε δείτε το LA από το μπαλκόνι του Griffith. Δεν το βιώνεις πραγματικά και βαθιά, γιατί το έχεις δει τόσες φορές σε ταινίες. Αμέτρητες ταινίες.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Για φαγητό να πάτε στο Gjelina’s και στο Son of a Gun. Το πρώτο το έχετε δει στο Flaked. Το δεύτερο ονομάστηκε (αυτό θέλω να πιστεύω) από το τραγούδι των Nirvana. Όταν φύγαμε, περάσαμε απέναντι στην πιτσαρία με το παράξενο κόκκινο neon φως, που φώτιζε τον δρόμο.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Έξω από το σταντ με τα περιοδικά, καθίσαμε μέσα στο αυτοκίνητο και τρώγαμε τα banana pudding από το Magnolia’s και το παγωτό καπνιστό καφέ. Το νυχτερινό περπάτημα για το σπίτι είναι υπέροχο. Οι πινακίδες για τα τσουνάμι, οι ψηλοί φοίνικες που πάλλονται στην ησυχία της γειτονιάς και οι παρέες μεξικάνων που ψήνουν στις αυλές…
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Δεν μπορώ να πω πολλά για ένα τέτοιο ταξίδι. Ίσως παραπάνω να έδωσα μια τουριστικού χαρακτήρα προσέγγιση και ίσως οι εικόνες να μην συνάδουν απόλυτα με το κείμενο.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Καλύτερα να κλείσω με ένα κείμενο της συντρόφου μου σε αυτή τη ζωή, που συνοψίζει ακριβώς τι είναι το Los Angeles.
“Οι μύθοι που δημιουργούμε για τον εαυτό μας είναι απόλυτα διαμορφωμένοι και αντιφατικοί. Η φυσική απόσταση δημιουργεί μια συναισθηματική εγγύτητα. Γνωρίζω ότι η προσωπική μου Καλιφόρνια περιγράφεται σαν ένα τοπίο που απαρτίζεται από πένθιμα κοράκια και ηλιόλουστους φοίνικες. Είναι ένας τόπος σκοτεινός και αφιλόξενος, ενώ παράλληλα σε πνίγει με ένα βαθιά υπνωτικό τρόπο. Ο αέρας αρωματικός με άνθη ιβίσκου μπερδεύεται με την έντονη μυρωδιά από τα τηγανητά κρεμμύδια στους δρόμους, ένα αμάλγαμα που εκθέτει τα συναισθηματικά ρεύματα τα οποία πάντοτε θα συνδέουν μια κοινότητα ανόμοιων, αλλά και τόσο εναλλάξιμων ανθρώπων, σε ένα”.
Παναγιώτης Κορκίδης – Quiet
Soundtrack
⁃ Katy’s Song – Red House Painters
⁃ Moments – Red House Painters
⁃ Outsiders – REM
⁃ All flowers in time bend towards the sun – Jeff Buckley and Elizabeth Fraser
⁃ Njosnavelin – Sigur Ros
⁃ The less I know the better – Tame Impala
⁃ Minor Thing – Red Hot Chilli Peppers
Ο Παναγιώτης Κορκίδης είναι φωτογράφος και διδακτορικός φοιτητής στην επιστήμη υπολογιστών. Δημιουργεί εικόνες με μέσο την αναλογική και ψηφιακή φωτογραφία και την κινούμενη εικόνα. Η οπτική του δουλειά αφορά στην εξερεύνηση εννοιών και στη δημιουργία λεξιλογίου, ως μέσου προσωπικής αφήγησης ιστοριών.
