Leon Levinstein – ένας μοναχικός φωτογράφος
I walk.
I look.
I see.
I photograph.
Leon Levinstein
Οι φωτογραφίες του Leon Levinstein είναι άμεσες και ασυμβίβαστες. Δεν συνειδητοποιεί τη ζωή των ανθρώπων που φωτογραφίζει, ούτε τις κρίνει, καθώς περπατά στους δρόμους της πόλης. Οι δύο δραστηριότητες φωτογράφησης και πεζοπορίας στην πόλη ήταν αδιαχώριστες γι ‘αυτόν. Οι περισσότερες από τις εικόνες του έγιναν στις γειτονιές της Νέας Υόρκης, στις οποίες θα επιστρέψει, εβδομάδα μετά από εβδομάδα, χρόνο με το χρόνο, για σχεδόν σαράντα χρόνια: το Coney Island, το Harlem και την Times Square. Αυτά ήταν μέρη όπου τα «δράματα της ζωής» έπαιζαν συχνά στο δρόμο, όπως και στις χώρες στις οποίες κάνει το πιο σημαντικό του έργο ενώ ταξιδεύει: την Αϊτή, την Ινδία και το Μεξικό.
Leon Levinstein
Το ανθρώπινο στοιχείο ήταν σημαντικό γι ‘αυτόν. Τα πορτραίτα του είναι συναισθηματικά εκφραστικά και συχνά μεταδίδουν μια απροσδόκητη αίσθηση οικειότητας. Παρόλο που υπήρχε τρυφερότητα, χαρά και χιούμορ που απεικονίστηκαν σε πολλές από τις εικόνες του, η πραγματικότητα που απεικόνιζε ήταν συχνά σκληρή και πολλά από τα πρόσωπα που φωτογραφίζει αντικατοπτρίζουν έναν πραγματικό αγώνα για επιβίωση στην πόλη και μια μοναξιά στην οποία ο ίδιος ο Levinstein δεν ήταν ξένος.
Leon Levinstein
Ο Levinstein γεννήθηκε το 1910 στο Buckhannon της Δυτικής Βιρτζίνια και μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βαλτιμόρη όταν ήταν δεκατριών ετών. Διακρίθηκε στο σχέδιο και τη ζωγραφική στο γυμνάσιο και πήγε για σπουδές στο Ινστιτούτο Τέχνης του Maryland. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 εργάστηκε στη διαφήμιση ως σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής, μέχρι που πήγε στον αμερικανικό στρατό το 1942. Μετά τον πόλεμο μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί για μια μικρή διαφημιστική εταιρεία.
Leon Levinstein
Μια από τις πρώτες τάξεις στις οποίες εγγράφηκε ήταν ένα φωτογραφικό μάθημα που διδάχθηκε από τον επιφανή γραφίστα Alexey Brodovitch, καλλιτεχνικό διευθυντή του παζάρι Harper, ο οποίος ήταν γνωστός ως επιφανής εκπαιδευτής και μετρούσε στους μαθητές του τους Richard Avedon, τον Irving Penn, τον Hiro [Yasuhiro Wakabayashi] και τον Bruce Davidson. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, Levinstein συμμετείχε επίσης με το Photo League, ένα συνεταιρισμό κυρίως φωτογράφων ντοκιμαντέρ και στα τέλη της δεκαετίας του 1940 το μοναδικό σχολείο φωτογραφίας στις ΗΠΑ. Ο Levinstein συνέχισε να μελετάει τη φωτογραφία με έναν άλλο σπουδαίο δάσκαλο, τον Sid Grossman, και μέσα σε λίγα χρόνια αποφάσισε να διακόψει τη σταδιοδρομία του στη διαφήμιση και να αφιερωθεί στη φωτογραφία.
Leon Levinstein
Η εκπαίδευση του Levinstein στον τομέα της τέχνης και του γραφικού σχεδιασμού του τον βοήθησε καλά ως φωτογράφο και πολλές από τις εικόνες του δείχνουν μια εξαιρετική, δυναμική αίσθηση της μορφής. Η δουλειά του δείχνει να είναι αυθόρμητη και χωρίς προκαθορισμένη μέθοδο ήταν ωστόσο εξαιρετικά πειθαρχημένος στη σύνθεση των εικόνων του και περιλάμβανε μόνο εκείνα τα στοιχεία που θεωρούσε απαραίτητα.
Leon Levinstein
Τα πρόσωπα και τα σώματα σε μια φωτογραφία του Levinstein, που έχουν αφαιρεθεί από το περιβάλλον τους, κι έχουν συχνά μια σχεδόν γλυπτική παρουσία. Υπάρχει ουσία στις μορφές του. Αυτή η φυσικότητα απορρέει επίσης από το γεγονός ότι συχνά φωτογραφίζει από πολύ κοντά.
Leon Levinstein
Ο επιμελητής εκθέσεων Jim Borcoman έχει σημειώσει για τον Levinstein: “Οι φωτογραφίες του συνδυάζουν μια αίσθηση φόρμας με έντονο ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα. Δεν ήταν προπαγανδιστής για κοινωνική μεταρρύθμιση, ούτε εργάστηκε με την ατζέντα του κοινωνικού ντοκιμαντέρ, ήταν απλά φωτογράφος με άριστο μάτι που παρακολούθησε την ανθρώπινη κατάσταση”.
Leon Levinstein
Με τόλμη και με αφοσίωση στο θέμα του, ο Levinstein κατέγραψε τους κατοίκους της Νέας Υόρκης σε πολύ κοντινή απόσταση. Έγραψε τα πρόσωπα, τη σάρκα, τις στάσεις και τις κινήσεις των κατοίκων των πόλεων: ζευγάρια, παιδιά, ζητιάνοι, πόρνες, προσηλυτιστές…
Leon Levinstein
Ο Levinstein κέρδισε τη ζωή του ως γραφίστας, όχι ως επαγγελματίας φωτογράφος, και παρέμεινε μια μοναχική φιγούρα, μακριά από τον κόσμο της τέχνης. Αυτή η έλλειψη ευρύτερης αναγνώρισης δεν έκανε τίποτα για να επιβραδύνει το άγριο και αδιάφορο μάτι του Λεβινστάιν, που συνέχισε να φωτογραφίζει μέχρι το θάνατό του το 1988.
Leon Levinstein
Ο Levinstein έζησε τη μοναξιά στα άκρα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, είχε λίγους φίλους. Κάπως έτσι συνόψισε τη ζωή του σε μια συνέντευξη της δεκαετίας του 1980: “Πρέπει να είσαι μόνος και να δουλεύεις μόνος”», είπε … “Είναι μια μοναχική κατοχή, αν θέλετε να το ονομάσετε αυτό”.
