Helmut Newton – O Master των φαντασιώσεων με στιλ (100 χρόνια από τη γέννησή του)
Helmut Newton
Στο λεξιλόγιό μου η λέξη τέχνη είναι μια πρόστυχη, βρόμικη λέξη
Helmut Newton
Αισθησιακός», όχι όμως φτηνά αισθησιακός. Εικονοκλάστης, μα και προβοκάτορας του χρώματος. Οι φωτογραφίες του έχουν τόσες ερωτικές αναφορές, που μάλλον ξεπερνούν τα δεδηλωμένα όρια της μόδας και των φανταχτερών περιοδικών ακόμη και σήμερα. Εμμονικός, όπως κάθε δημιουργός. Φετιχιστής όχι για την πρόκληση, αλλά για την ποίηση της αντίδρασης.
Ξεκίνησε φωτογραφίζοντας για το «Playboy». Μετά άρχισε να δουλεύει για τη βρετανική «Vogue». Ακολούθησαν η γαλλική «Vogue» και το «Harper’sBazaar». Αργότερα το αμερικανικό «VanityFair». Από τον φακό του πέρασαν από τον Ντέιβιντ Μπάουι και τον Σαλβαδόρ Νταλί μέχρι τη Μαντόνα και τη νεαρή Αντζελίνα Τζολί. Οι πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας ανάγκασαν φέτος το ίδρυμα «Helmut Newton» να κλείσει τις πόρτες του και να γιορτάσει τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ιδρυτή του με μια έκθεση στους δρόμους του Βερολίνου. Από τις 26 Οκτωβρίου 2020 το Βερολίνο ντύθηκε με τα ενσταντανέ του πιο γνωστού φωτογράφου του.
Το όνομά του είναι συνώνυμο των πιο προβοκατόρικων editorial της Vogue. Μαζί με τον Irving Penn και τον Richard Avedon, θεωρείται ένας από τους κύριους φωτογράφους μόδας του 20ου αιώνα.
Helmut Newton
Ο Helmut Newton, όπως αναφέρουν όσοι έχουν παρακολουθήσει το έργο του, ήταν ο Master των φαντασιώσεων με στιλ. Ήταν ο άνθρωπος που με την πληθωρική του προσωπικότητα κατάφερε να αλλάξει «το λεξιλόγιο» της μόδας.
Είναι ο φωτογράφος που «επέβαλε», με τη δύναμη ενός ζηλωτή, τα καταδηλωτικά στοιχεία της τέχνης του: γυναίκες που με ψηλοτάκουνες γόβες, υποβλητικές, κυριαρχικές, αυτεξούσιες, κρατώντας ένα τσιγάρο σαν να είναι το πλέον φονικό όπλο του κόσμου, περιπαθείς, εσωτερικά φλογισμένες, λάγνες με μια σκληρότητα θωπευτική. Για το χώρο της μόδας, ο Helmut Newton, ήταν ο κυρίαρχος της μινιμαλιστικής γραμμής στο ντύσιμο και το βάψιμο των μοντέλων. Τούτα τα ενδιάμεσα στοιχεία επίκτητου κάλλους δεν τον αφορούν. Ο Helmut Newton «παίζει» με τα φύλα πλάθοντας τον ενδιάμεσο χώρο στον οποίο μπορεί να κινηθεί η γυναίκα της νέας εποχής: ντυμένη με ανδρικά ρούχα, μετατρέπεται άτι ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα, δίχως να χάνει την υπόστασή της, δίχως να γίνεται καρικατούρα. Ο Helmut Newton στέκει ακριβώς στο μεταίχμιο της μεταμόρφωσης της γυναίκας σε κάτι άλλο από αυτό που παραδοσιακά της είχε δοθεί ως ρόλος. Και η οπτική του είναι επαναστατική και προκαλεί αντιδράσεις και εξεγείρει τον συντηρητισμό και προκαλεί το μαλακό υπογάστριο της δυτικής κοινωνίας που δεν είναι έτοιμη να αποδεχθεί την αλλαγή. Κατά μια έννοια, ο Helmut Newton είναι ο προάγγελος του μετα-φεμινισμού, όπου πλέον οι γυναίκες έχουν επίγνωση του πώς να αντικειμενοποιούνται, αλλά με τρόπο ώστε να χρησιμοποιούν το αποτέλεσμα προς όφελός τους. Τουτέστιν: να είναι επιθυμητές γι’ αυτό που έγιναν.
Hemut Newton
Ο Helmut Newton συνήθιζε να λέει πως καμία από τις φωτογραφίες του δεν σκοπεύει να είναι αληθινή. Οντως, οι εικόνες του δεν λειτουργούν με την γειωτική αίσθηση της πραγματικότητας που κάπως πρέπει να επιβεβαιωθεί από το μοντέλο ή τον φωτογράφο. Στην περίπτωσή του έχουμε να κάνουμε με μια εξωλεκτική σύμβαση που ξεπερνάει το χρόνο.
Ο Helmut Newton, ένας από τους σπουδαίους φωτογράφους του εικοστού αιώνα, ριζοσπαστικοποίησε τη φωτογραφία της μόδας επαναπροσδιορίζοντας τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζονταν γυναίκες και άνδρες. Ο Helmut Newton άνοιξε τον δρόμο στη φωτογραφία να γίνει πιο προκλητική και πιο τολμηρή. Ενσωματώνοντας σύνθετα θέματα σεξουαλικότητας και επιθυμίας στο έργο του, έδειξε ότι δεν έπρεπε να είναι ασφαλής, αλλά είχε το περιθώριο να εξερευνήσει την ανθρώπινη επιθυμία σε όλο το βάθος της.
Helmut Newton
Ο Helmut Newton έβγαλε τη μόδα από το στούντιο. Την έσυρε στη ζωτικότητα του δρόμου. Συχνά έφερνε στο έργο του την αμεσότητα και τον δυναμισμό των φωτογράφων παπαράτσι. «Μια γυναίκα δεν ζει μπροστά σε μια λευκή βίβλο», είπε, σε σχέση με τις φωτογραφίες που παράγονταν σε στούντιο, «ζει στον δρόμο, σε ένα αυτοκίνητο, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου». Ο Helmut Newton έφερε ένα δημοσιογραφικό στοιχείο στη φωτογραφία. Οι ηρωίδες του ήταν δέσμιες μιας συχνά ανδροκρατούμενης πραγματικότητας.
Οι φωτογραφίες που χαρακτηρίζουν τον Newton, τόσο στη Vogue όσο και σε άλλα περιοδικά μόδας επικεντρώνονταν στα μακριά πόδια των μοντέλων που φορούσαν ψηλά τακούνια και σκούρα κραγιόν σε πισίνες, παραλίες ή lobby ξενοδοχείων. Τα σκηνικά ήταν σκοτεινά δρομάκια, αρχοντικά και μεγάλα, πολυτελή ξενοδοχεία, όπου οι γυναίκες ήταν στόχος κατασκόπων και… ζιγκολό..
Helmut Newton
«Στο λεξιλόγιό μου η λέξη “τέχνη” είναι μια πρόστυχη, βρώμικη λέξη» είχε δηλώσει στο παρελθόν. Ο φωτογράφος καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιώντας το στοιχείο της βίας, του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποφώσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη.
«Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής», συνήθιζε να λέει περιπαικτικά ο Helmut Newton απαντώντας στους επικριτές του, καθώς το χιούμορ, ένα από τα βασικά συστατικά της δουλειάς του, ήταν και πυλώνας της προσωπικότητάς του.
Helmut Newton
«Δεν έχω οργιώδη φαντασία, τα πάντα που φωτογραφίζω είναι αληθινά. Κάθε σκηνή που στήνω ανήκει στη σκληρή πραγματικότητα των πλουσίων», τόνιζε ο δαιμόνιος φωτογράφος που λάτρεψε όσο κανείς τις γυναίκες, κάνοντας πολλούς κριτικούς τέχνης να μιλούν για πραγματική εμμονή του καλλιτέχνη με το γυμνό γυναικείο σώμα. Ο ίδιος ποτέ δεν το αρνήθηκε αυτό και απεναντίας το προσυπέγραφε: «Πάντα μου άρεσαν οι δυνατές γυναίκες, σωματικά και πνευματικά, γιατί νιώθω ασφαλής. Οι ντροπαλές γυναίκες με ανατριχιάζουν. Η μητέρα μου ήταν πολύ δυνατή όταν έπρεπε να σώσει την οικογένειά της από τους Ναζί».
Κι έτσι η αποθέωση της γυναικείας γυμνότητας ποτέ δεν βρήκε καλύτερη αποτύπωση από τις εικαστικές παραστάσεις του Νιούτον, εκεί δηλαδή που το σώμα μετατρέπεται σε γλυπτό και γίνεται αιχμή του δόρατος μιας ακούραστης κριτικής στη μοντέρνα καταναλωτική εποχή μας.
Helmut Newton
Το ύφος του Newton επηρέασε σκηνοθέτες όπως Stanley Kubrick, Brian de Palma και Roman Polanski, καθώς και φωτογράφους όπως ο David Bailey, ο Mario Testino και ο αργότερα ο Herb Ritts. Τα μοντέλα που λάτρεψαν τον Newton (και τις λάτρεψε και αυτός) ήταν η Nadja Auerman, η Cindy Crawford, η LisaTaylor και η ηθοποιός Charlotte Rampling.
Helmut Newton
Οι φωτογραφίες του Helmut Newton ήταν συχνά σκοτεινές και απειλητικές, αλλά η προσωπικότητά του ήταν φωτεινή. Ήταν ανοιχτός, γενναιόδωρος, ζεστός και γλυκός. Έτσι τον περιέγραφαν όσοι είχαν δουλέψει μαζί του.
Ο Helmut Newton έπασχε από αχρωματοψία. Είναι αυτή η ιδιαιτερότητά του που τον ώθησε στην προτίμηση έντονων χρωματικών αντιθέσεων και στην εκτύπωση ζωηρών χρωμάτων στις μεταγενέστερες έγχρωμες φωτογραφίες του.
Helmut Newton
Εκεί που νομίζετε ότι γνωρίζετε τη φωτογραφία του, προκύπτει η έκπληξη της δύναμης των υποβλητικών εικόνων και του περιεχομένου τους… Το έργο του Helmut Newton δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί», δηλώνει ο Ματίας Χάρντερ, διευθυντής του Ιδρύματος Helmut Newton στο Βερολίνο. «Ο Helmut Newton ξεπερνούσε είδη, έφερνε κομψότητα, ύφος και ηδονοβλεψία στη μόδα, την ομορφιά και τη λαμπερή φωτογραφία σε ένα έργο που παραμένει ανυπέρβλητο και ασύγκριτο» αναφέρει.
Ο Ντένις Κούρτι, διευθυντής του περιοδικού «Il Fotografo», καλλιτεχνικός διευθυντής της «Casa deitre Oci» στη Βενετία και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φωτογραφίας του Κάπρι, δηλώνει ότι ο Helmut Newton βοήθησε «να ξαναγραφτεί το λεξιλόγιο της φωτογραφίας μόδας, το οποίο σταμάτησε να είναι περιγραφικό για να γίνει φιλόδοξο και να αφηγείται ιστορίες».
Helmut Newton
Ο Helmut Newton πράγματι ήταν σε θέση να μετατρέψει συνηθισμένους τόπους σε θεατρικές σκηνές με έντονες αντιθέσεις ή ιδιαίτερα μινιμαλιστικές για τα απολύτως αντισυμβατικά σενάριά του: «Δεν με ενδιαφέρει το καλό γούστο … Μου αρέσει να είμαι l’enfan tterrible» υποστήριζε ο ίδιος.
Η καινοτόμα δουλειά του θα τον έφερνε βέβαια στον θρόνο του κόσμου της φωτογραφίας, καθώς η δημιουργία των ιδιοσυγκρασιακών κάδρων του αποκάλυπτε πάντα το καλλιτεχνικό του όραμα: την ευθεία μάχη με την πρόκληση και τη χυδαιότητα, έστω κι αν πρέπει να τις υιοθετήσεις στις εικόνες σου. «Λατρεύω τη χυδαιότητα», έλεγε, «με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά, που τη θεωρώ πιο διεγερτική από το καλό γούστο, το οποίο στην πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά τυποποίηση του βλέμματος».
Helmut Newton
Ο Helmut Newton γεννιέται ως Helmut Neustadter στις 31 Οκτωβρίου 1920 στο Βερολίνο της Γερμανίας μέσα σε αστική οικογένεια εβραϊκής καταγωγής: ο πατέρας του είχε μια μονάδα παρασκευής κουμπιών και παρείχε στην οικογένειά του άνετη ζωή.
Ο μικρός Helmut φοιτά σε ιδιωτικά σχολεία του Βερολίνου, αν και δεν έχει καμία διάθεση να μάθει γράμματα. Είχε πέσει στα χέρια του η πρώτη του φωτογραφική μηχανή ήδη από την ηλικία των 12 ετών και μαγεύτηκε να βλέπει τον κόσμο μέσα από το βιζέρ. Εγκατέλειψε έτσι το μόνο σχολείο (Αμερικανικό Σχολείο) που δεν τον είχε διώξει και έβαλε σκοπό να γίνει φωτογράφος. Η προσκόλλησή του στα κορίτσια και τη φωτογραφία δεν του άφηνε μυαλό για γράμματα!
Κατάφερε μάλιστα να τρυπώσει το 1936 στο ατελιέ της φημισμένης φωτογράφου μόδας Else Simon (γνωστή στα πέρατα του κόσμου ως Yva), στο πλάι της οποίας διδάχθηκε όλα τα μυστικά της τέχνης. Ήταν όμως τα ζοφερά χρόνια της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία και η μοίρα είχε τις δικές της βουλές για την εβραϊκή οικογένεια: ο πατέρας του δεν μπορούσε να λειτουργεί πια την επιχείρησή του και το 1938 κλείστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Helmut Newton
Ήταν λοιπόν ώρα όσοι γλίτωσαν να εγκαταλείψουν τη ναζιστική Γερμανία: οι συγγενείς του καταφεύγουν στη Χιλή και περιμένουν να συμπληρώσει ο έφηβος Helmut το 18ο έτος της ηλικίας του ώστε να μπορεί να βγάλει διαβατήριο. Καταρρακωμένος αυτός από τη δολοφονία της εβραίας Yva από τα τάγματα εφόδου των ναζί την ίδια χρονιά (1938), παίρνει παραμάσχαλα τις δύο φωτογραφικές μηχανές του και ακολουθεί τα καραβάνια των προσφύγων του ναζιστικού καθεστώτος.
Αντί για τη Χιλή όμως αποβιβάζεται στη Σιγκαπούρη. Μαγεμένος από το εξωτικό τοπίο, αποφασίζει να μη συνεχίσει το ταξίδι μέχρι τη Λατινική Αμερική και να παραμείνει εκεί. Και πράγματι βρίσκει δουλειά ως φωτορεπόρτερ στην εφημερίδα «StraitsTimes»…
Μόλις όμως δύο βδομάδες αργότερα θα τον πετάξουν εκτός δουλειάς! Τότε είναι που βρίσκει τον φύλακα-άγγελό του, μια ευκατάστατη ηλικιωμένη γυναίκα (Josette) που τον παίρνει υπό την προστασία της. Ο Helmut άνοιξε στη Σιγκαπούρη το πρώτο του φωτογραφικό στούντιο (το «Marquis»), αν και οι δουλειές μόνο καλά δεν πήγαιναν. Η μοίρα επιφύλασσε όμως κι άλλους διωγμούς για τον ίδιο.
Helmut Newton
Το 1940 οι βρετανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις του νησιού τον χαρακτήρισαν «επικίνδυνο μετανάστη» (ήταν γερμανικής καταγωγής, μην το ξεχνάμε) και τον ξαπέστειλαν σε στρατόπεδο εργασίας στην Αυστραλία.
Αφού πέρασε δύο χρόνια στο στρατόπεδο, μοναδική διέξοδος ήταν να καταταγεί στον αυστραλιανό στρατό καταμεσής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως και έκανε τελικά για να γλιτώσει από τον εγκλεισμό, υπηρετώντας ως οδηγός φορτηγού καθ’ όλη τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου.
Μετά το τέλος των αιματοβαμμένων συγκρούσεων, πήρε την πολυπόθητη αυστραλιανή υπηκοότητα, αλλάζοντας το όνομά του από Neustadter σε Newton. Την επόμενη χρόνια, το 1946, ίδρυσε το πρώτο του φωτογραφικό ατελιέ στη Μελβούρνη, με σκοπό να εργαστεί στον χώρο της μόδας και της στουντιακής φωτογραφίας.
Το 1948 παντρεύεται την Αυστραλέζα ηθοποιό και μοντέλο JuneBrowne, γνωστή με το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο June Brunell, στο πλάι της οποίας θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Αξιόλογη φωτογράφος και η ίδια, θα γινόταν γνωστή ως AliceSprings και το φωτογραφικό αντρόγυνο θα έκανε πολλές δουλειές παρέα, επηρεάζοντας ο ένας τη δουλειά του άλλου.
Helmut Newton
Πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα του ήταν το 1953, όταν πήρε μέρος στην ομαδική έκθεση «New Visions in Photography», που θα του φέρει μια πρώτη φήμη.
Την ίδια χρονιά θα ξεκινήσει τη μακρά συνεργασία και φιλία του με τον επίσης εβραιογερμανό εμιγκρέ Henry Talbot, μετονομάζοντας το ατελιέ του σε «Helmut Newton-Henry Talbot». Το καλό όνομα που απέκτησε αυτή την περίοδο θα εξαργυρωθεί το 1956, όταν οι πρώτες του φωτογραφίες μόδας θα φιλοξενηθούν στο αυστραλιανό ένθετο της Βρετανικής Vogue. Η καινοτόμα ματιά του θα τον φέρει αμέσως στο Λονδίνο, με αποκλειστικό ετήσιο συμβόλαιο με τη Vogue Βρετανίας!
Ο ίδιος, πάντοτε τελειομανής, διέκοψε τη συνεργασία με το φημισμένο περιοδικό πριν το τέλος του συμβολαίου και μετακόμισε στο Παρίσι, όπου δούλεψε για λογαριασμό γαλλικών και γερμανικών περιοδικών μόδας.
Επέστρεψε κάποια στιγμή στη Μελβούρνη, αν και η παγκόσμια φήμη του πια θα τον έφερνε για άλλη μια φορά στο Παρίσι (1961), παρά το συμβόλαιό του με την Αυστραλιανή Vogue. Στην Πόλη του Φωτός θα δουλέψει εκτεταμένα για τη Γαλλική Vogue και θα αναπτύξει το ιδιαίτερο φωτογραφικό λεξιλόγιό του με τα προκλητικά γυμνά του ενδεδυμένα μόνο με την αισθητική αρτιότητα του φακού του.
Helmut Newton
Περιζήτητος στα γαλλικά αρχικά αλλά αργότερα σε όλα τα περιοδικά μόδας του πλανήτη, η πρωτοποριακή ματιά του στη στουντιακή φωτογραφία δεν έγινε δεκτή χωρίς σφοδρές αντιδράσεις και βιτριολικές επικρίσεις. Κάποιοι θεωρούσαν τη δουλειά του πορνογραφία και μάλιστα σαδομαζοχιστική, με τα προχωρημένα εικαστικά κάδρα του να πυροδοτούν συχνά θύελλα αντιδράσεων.
Η εκκεντρικότητα των παραστάσεών του βρήκε όμως μια μεγάλη αγκαλιά στις διάφορες εκδόσεις της Vogue αλλά και σε πολλά ακόμα περιοδικά, από τα οποία ξεχωρίζουν τα Harper’sBazaar, VanityFair, Nova, Queen, Marie-Claire, Elle, ακόμα και το Play boy.
Ταυτοχρόνως, εκδίδει σε τακτά διαστήματα λευκώματα με τα δίμετρα γυμνά του («White Women», «Sleepless Nights» και «Big Nudes») και κάνει προσωπικές εκθέσεις φωτογραφίας. Είναι πλέον το βαρύ πυροβολικό στην επικράτεια της φωτογραφίας μόδας, ο άνθρωπος που απέδειξε περίτρανα ότι μπορείς να κάνεις τέχνη ακόμα και μέσα στην εμπορευματοποιημένη εφαρμοσμένη φωτογραφία…
Σπουδαιότερες δουλειές
Helmut Newton
Ήταν το 1976 όταν κυκλοφόρησε το λεύκωμά του «White Women» με τα γυμνά μοντέλα σε περίεργες -αν και αισθητικά άψογες- πόζες, το έργο που θα άλλαζε μια για πάντα δηλαδή το πώς απεικονίζονταν οι γυναίκες στις σελίδες των περιοδικών μόδας. Η σειρά των φωτογραφιών έθεσε νέα πρότυπα στον χώρο και υιοθετήθηκε από όλους, σηματοδοτώντας ταυτοχρόνως την αλλαγή του ρόλου της γυναίκας στη δυτική κοινωνία.
Σειρά είχε το 1981 το λεύκωμα που θα τον έστελνε στην κορυφή, ένα ορόσημο στον κόσμο της φωτογραφίας που μας χάρισε τις γνωστότερες φωτογραφίες του μέσα από τις οποίες τον ξέρουμε πια όλοι: το «Big Nudes» παρουσίαζε μοντέλα σε αισθησιακές πόζες εκτός στούντιο, συχνά έξω στον δρόμο, κάτι το πρωτάκουστο τότε!
Η αντισυμβατική ματιά του έμελλε να γίνει και πάλι σταθμός στον χώρο της φωτογραφίας μόδας, κάτι που έβγαλε τελικά μοντέλα και φωτογράφους του κόσμου εκτός στούντιο. Αυτό το λεύκωμα εγκαθίδρυσε τον Helmut Newton στον θρόνο του, ως ο σπουδαιότερος φωτογράφος μόδας που πέρασε ποτέ από τον λαμπερό κόσμο του modeling. Αυτός βέβαια ήξερε πάντα ότι ήταν πολλά περισσότερα από φωτογράφος μόδας…
Καθώς η καριέρα του εξελίχθηκε, άρχισε να φωτογραφίζει πορτρέτα διασημοτήτων. Σχεδόν οι – επίκαιροι – πάντες της δεκαετίας του 1980 και 1990 πέρασαν από τον φακό του. Από τον Ντέιβιντ Λιντς και τη Μαντόνα στον Νίκολας Κέιτζ και τον Άντι Γουόρχολ. Η ηθοποιός Σαρλότ Ράμπλινγκ πόζαρε για εκείνον γυμνή για εντιτόριαλ στο περιοδικό Playboy.
Helmut Newton
Επίσης, φωτογράφησε μερικές αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Γάλλος πολιτικός Ζαν-Μαρί ΛεΠεν, και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, για την οποία είπε: «καθώς έγινε πιο επιτυχημένη και ισχυρότερη, μου φάνηκε να γίνεται ακόμα πιο σέξι». Στα πορτρέτα του τονίζεται η ικανότητά του να μεταφέρει τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή του, φέρνοντάς μας πιο κοντά σε αυτούς τους φαινομενικά ανήμπορους ανθρώπους. Ο Helmut Newton ήταν ένας μάγος της εικόνας. Συχνά έλεγε «Η δουλειά μου είναι να αποπλάνω, να διασκεδάζω και να διασκεδάζω».
Βραβεία και επιτεύγματα
Ο σπουδαίος φωτογράφος τιμήθηκε εκτεταμένα στην καριέρα του για τη ρηξικέλευθη ματιά του και το επαναστατικό του έργο. Έλαβε το γερμανικό βραβείο Kodak Award for Photographic Books και το 1976 τιμήθηκε με το Best Photography Award από τον ιαπωνικό θεσμό Art Director’sClub.
Το 1977 απέσπασε το American Institute of Graphic Arts Award και το 1999 τοπεριοδικό Life Magazine του εμπιστεύτηκε το Life Legend Award for Lifetime Achievement in Magazine Photography…
Τελευταία χρόνια
Helmut Newton
Το 1970, ο Helmut Newton υπέστη έμφραγμα στη Νέα Υόρκη και πέρασε καιρό στο νοσοκομείο. Πλέον ήταν αναγκασμένος να κόψει ρυθμούς στη δουλειά του και να περιορίσει τις μετακινήσεις του. Τώρα μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Λος Άντζελες και Μόντε Κάρλο, έχοντας δει ωστόσο το πρωτοποριακό του έργο να αναγνωρίζεται ευρέως. Τα τολμηρά και ξεχωριστά χαρακτηριστικά της δουλειάς του προκάλεσαν το ενδιαφέρον του κόσμου της τέχνης, ιδιαίτερα μετά την αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού τον χειμώνα του 1985: οι ασπρόμαυρες εικόνες του μαγνήτισαν την προσοχή κριτικών και κοινού. Κάθε ερωτική φωτογραφία του έκρυβε και μια μικρή, βίαιη και φορτισμένη ιστορία πάθους.
Έχοντας αγγίξει καθεστώς μύθου πια, ο Helmut Newton έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιανουαρίου 2004 στο Λος Άντζελες, όταν υπέστη άλλο ένα καρδιακό επεισόδιο την ώρα που οδηγούσε το αυτοκίνητό του. Η Κάντιλακ προσέκρουσε στον τοίχο του περίφημου ξενοδοχείου της Sunset Boulevard «Chateau Marmont Hotel», όπου διέμενε εδώ και χρόνια. Η τέφρα του επέστρεψε στη γενέτειρά του το Βερολίνο και τοποθετήθηκε δίπλα στη γερμανίδα ντίβα Μάρλεν Ντίτριχ…
Το Ίδρυμα Helmut Newton (Helmut Newton Foundation) για τη διατήρηση της κληρονομιάς του άνοιξε τις πύλες του στο Βερολίνο έξι μήνες μετά τον αιφνίδιο χαμό του μεγάλου καλλιτέχνη…
Helmut Newton
Και κάτι ακόμα: Ήταν αλήθεια ότι ο σπουδαιότερος φωτογράφος μόδας που πέρασε ποτέ από τη Γη έπασχε από αχρωματοψία! (όπως αναφέρθηκε πιο πάνω) Τα έντονα κοντράστ των ασπρόμαυρων φωτογραφιών του και τα ζωηρότατα χρώματα της έγχρωμης δουλειάς του είχαν σαφώς να κάνουν με την ανωμαλία αυτή της όρασής του.
Helmut Newton
