Δανάη Σίμου: "Θέλω αυτή τη ζωή. Θέλω να δημιουργώ. Θέλω να είμαι βουτηγμένη μέσα"

Δανάη Σίμου: “Θέλω αυτή τη ζωή. Θέλω να δημιουργώ. Θέλω να είμαι βουτηγμένη μέσα”

Εύη Καφίρη 30 Οκτ 2018 Συνεντεύξεις

And now you know
You are not in control
And now you know

I wish I could show you the way
In this evil night
I set you free
To run
Into the forest

(Now you know, Danai Simou)

ROMANCE (2015)

Πίστευα πάντα ότι είμαστε λίγοι εκείνοι που τρέχουμε προς το δάσος όταν φοβόμαστε… Έτσι, οι ερωτήσεις μου στην νεαρή φωτογράφο Δανάη Σίμου – μερικές από τις οποίες ακολουθούν – πήγασαν από ιδιαίτερο ενδιαφέρον…

Δανάη, η φωτογραφία είναι για σένα μια διερεύνηση της πραγματικότητας γύρω μας, που έχει να κάνει με τις δυνατότητες του μέσου ή και παραπέρα σε ενδιαφέρει να φτιάχνεις και η ίδια νέες πραγματικότητες; Γιατί ένα πράγμα είναι αυτό που αισθανόμαστε και ένα άλλο αυτό που σκεφτόμαστε… Και ένα άλλο πράγμα είναι η φωτογραφία.
Το μέσο μπορεί να είναι καθοριστικό στην τελική αισθητική του έργου, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι εμπόδιο στη νοητική σύλληψή του. Η φωτογραφία για μένα είναι πιθανότατα και τα δύο. Είναι μία εξερεύνηση της πραγματικότητας αλλά, καθώς φιλτράρεται μέσα από τα δικά μου συναισθήματα, βιώματα και σκέψεις, αναπόφευκτα μεταμορφώνεται στη δική μου πραγματικότητα. Το ερέθισμα όμως παραμένει το ίδιο.

Θα έβαζες ποτέ στη φωτογραφική μηχανή το φιλμ ανάποδα;
Ναι αμέ. Μου θύμισες ένα δίδυμο καλλιτεχνών που κατάπιναν φιλμ και τα άφηναν να επηρεαστούν από τα οξέα του στομάχου με απόλυτη τυχαιότητα. Είτε σου αρέσει είτε όχι το αποτέλεσμα του έργου, είναι μια τοποθέτηση πάνω στον έλεγχο του δημιουργού.

ROMANCE Self-portraits (2015)

Εσύ στις φωτογραφίες σου επιδιώκεις τελικά να έχεις αυτόν τον έλεγχο της κατάστασης ή θεωρείς το αντίθετο πιο γοητευτικό;
Όσο ωριμάζω σαν άνθρωπος και κατ’ επέκταση ως φωτογράφος, τόσο πιο πολύ πετάω από πάνω μου αυτή την ανάγκη του ελέγχου.

Αισθάνεσαι ότι προβοκάρεις – δεν θα πω «προκαλείς» – με τις φωτογραφίες σου; Προσωπικά δεν πιστεύω πως ένας δημιουργός πρέπει να ενδιαφέρεται συνειδητά για κάτι τέτοιο.
Νομίζω ότι έγκειται πιο πολύ στο γεγονός ότι δεν φοβάμαι να εκτεθώ. Δεν βλέπω το έργο μου προβοκατόρικο και σίγουρα δεν είναι αυτός ο αρχικός σκοπός του. Για μένα είναι μια ανάγκη έκφρασης χωρίς φόβο και προκαταλήψεις. Ο θεατής έχει την ελευθερία να το λάβει και κατανοήσει με όποιο τρόπο επιθυμεί.

Συναντάμε σε εσένα υπέροχο ασπρόμαυρο παντού. Υπάρχει η άποψη ότι το Α/Μ περιέχει όλα τα χρώματα με κάποιο τρόπο. Θέλεις να μου μιλήσεις για αυτό το σταθερά εμφανιζόμενο ζήτημα;
Το ασπρόμαυρο περιέχει τονικότητες του γκρι. Στην περίπτωση της προηγούμενης ενότητας WORMS, όπως και σε αυτή που επέλεξα να δείξω εδώ και ονομάζεται ROMANCE, αυτές οι τονικότητες δεν υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό και έχουμε κυρίως λευκό και μαύρο. Αυτό ήθελα να συμβάλει στην ένταση του θέματος, χωρίς να παρασύρεται από έντονα χρώματα που θα αποδυνάμωναν την ουσία – στη συγκεκριμένη περίπτωση το είδα σαν πολυλογία. Δουλεύω πολλά νέα projects και μέσα σε αυτά υπάρχει και η παρουσία χρώματος, όταν νιώθω ότι έχει λόγο ύπαρξης.

ROMANCE (2017)

Τα πορτρέτα και γενικά οι ανθρώπινες φιγούρες είναι το αγαπημένο σου θέμα. Ο φιλόσοφος και σύγχρονος σχολιαστής Mokokoma Makhonoana περιγράφει το ζήτημα πολύ απλά, με την σκέψη «όλα τα χαμόγελα στην κάμερα είναι ψεύτικα». Περιγράφει την συνολική απορία και την αγωνία του φωτογράφου γύρω από ένα θέμα τόσο παλιό. Τι σε ενδιαφέρει στα πορτρέτα σου; Πώς προσεγγίζεις το θέμα;
Φωτογραφίζω κυρίως τον περίγυρό μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τις σχέσεις μου, αλλά και εμένα την ίδια. Μέσα από την αποτύπωση αυτών των σχέσεων εκφράζω τον εαυτό μου. Όλα αυτά τα οικεία και αγαπημένα πρόσωπα είναι καθρέπτες μου. Καθρέπτες των συναισθημάτων, των σκέψεων και προβληματισμών μου. Όπως και στη ζωή, έτσι είναι και στην εικόνα.

Παρατηρώ στην ενότητα WORMS ότι, παρ’ όλο που τα βλέμματα διασταυρώνονται, πολλά σημεία από τις ανθρώπινες φιγούρες παραμένουν κρυμμένα. Μέσα από αυτά ίσως δίνονται οι πληροφορίες στον θεατή…
Μα, όλη η γοητεία είναι στο μυστήριο, στην άγνοια που σε κινεί.

Βλέπω ότι σου αρέσει να δημιουργείς θεματικές ενότητες που διηγούνται ιστορίες τελικά… Ίσως γιατί σε έχει απασχολήσει το art direction, η video art, το fashion styling, η ποίηση και η μουσική, σε μια συνολική αναζήτηση, όχι τόσο εμμονική με την φωτογραφία. Θα ήθελα να μου πεις ποια ανάγκη σου βρίσκεται πίσω από όλα αυτά και τα ενώνει… Κάπου σε ένα στίχο σου αναφέρεις, μέσα σε άλλα, τη φράση the cage you ’ve been living. Πρόκειται για μια διαδικασία αυτογνωσίας και απελευθέρωσης;
Είναι μία αυτογνωσιακή διαδικασία που δεν τελειώνει και αυτή είναι η κινητήρια δύναμή μου. Αυτή η απόσταση εσού με την «γνώση», που σε κάνει να προσπαθείς και να προχωράς. Και όλη αυτή η διαδικασία βρίσκει διαφορετικές μορφές να εκφραστεί και να επικοινωνηθεί. Απελευθέρωση δεν ξέρω αν έρχεται, σίγουρα αποδοχή.

ROMANCE Self-portraits (2015)

Αναρωτιέμαι αν το θέμα της φωτογραφίας από μόνο του έχει την δύναμη να τα κάνει όλα… ή τουλάχιστο τα περισσότερα. Ο δημιουργός της είναι, ίσως, ένας παρατηρητής. Έχει κωδικό άραγε μια φωτογραφία;

Η τέχνη έχει τη δυνατότητα να τα κάνει όλα αυτά. Για εμένα δεν υπάρχουν όρια. Φωτογραφία, κινηματογράφος, μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, ποίηση… Όλα είναι διαφορετικά και ένα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κώδικας, υπάρχει ειλικρίνεια.

Το γυμνό το προσεγγίζεις πολύ αγνά και με αγάπη. Αν και τόσο νέα, έχεις κατανοήσει το δισυπόστατο της ανθρώπινης φύσης νομίζω. Τι δυσκολίες συναντάς στις λήψεις για φωτογραφίες γυμνού;
Σε ευχαριστώ πολύ. Η αλήθεια είναι πως δεν συναντώ ιδιαίτερες δυσκολίες, καθώς όπως προείπα, η πλειοψηφία των ανθρώπων που φωτογραφίζω είναι φίλοι μου ή έστω έχω περάσει αρκετό χρόνο μαζί τους, μέχρι να βγεί αβίαστα και από τις δύο πλευρές μια τέτοια συνύπαρξη.

Τεχνικά θέματα αναφέρεις στις λεζάντες σου, όπως τις κάμερες που χρησιμοποιείς, το είδος της φωτό κτλ.; Είναι σημαντικό αυτό το κομμάτι;
Τεχνικά θέματα κατά κύριο λόγο δεν αναφέρω. Θεωρώ πως η εικόνα πρέπει να μιλάει από μόνη της. Δεν χρειάζεται τεχνική ανάλυση, δεν χρειάζεται επεξηγηματικό κείμενο. Τεχνικά θα πρέπει να αναφέρω αν βάλω τις εικόνες μου σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, ή αν θέλω να έχει εμπορικό σκοπό αυτό που κάνω ή, τέλος, αν θέλω να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου ότι είμαι καλή – π.χ. την έβγαλα με κινητό, με τον τάδε εξοπλισμό, με την τάδε κάμερα, σε τέτοιες συνθήκες… Ω, ουαου, μπράβο! Όχι, δεν με απασχολεί κάτι τέτοιο. Αν κάποιος με ρωτήσει για να τον βοηθήσω ή από απλή περιέργεια φυσικά και θα τα εξηγήσω, αλλά δεν συμφωνώ ότι πρέπει να αναφέρονται.

ROMANCE – Self-portraits (2015)

Πού βλέπεις να σε οδηγεί όλο αυτό;
Θέλω αυτή τη ζωή. Θέλω να δημιουργώ. Θέλω να είμαι βουτηγμένη μέσα. Ελπίζω πως θα με οδηγήσει στο να γίνομαι όλο και πιο ειλικρινής και κατ’ επέκταση όλο και πιο καλή. Να κάνω τις εκθέσεις μου, να καταφέρω να βγάλω το βιβλίο μου και θα ήθελα πολύ να διδάσκω, σε διαφορετικά επίπεδα, ανάλογα και με την προσωπική μου εξέλιξη και γνώση.

Μίλησέ μας για την πορεία σου, αν νομίζεις ότι πρέπει.
Δεν θεωρώ ότι χρειάζεται.

Και μια ερώτηση προσωπική. “And the repay”. Μετά από όλα αυτά, αυτό γίνεται;
Στην περίοδο που το έγραψα ένιωθα πως ανταποδίδουν αρνητικά, πως το παρελθόν και οι αναμνήσεις σε κρατούν φυλακισμένο, τώρα όμως γνωρίζω πως όλα αυτά είναι τα εφόδιά σου για να προχωρήσεις και να εξελιχθείς.

ROMANCE (2016)

Γεννημένη στην Αθήνα το 1992, η Δανάη Σίμου αρχικά σπούδασε Fashion Styling, αλλά εν τέλει εξερεύνησε την αγάπη της για την τέχνη της φωτογραφίας και του βίντεο, σπουδάζοντας Φωτογραφία στο ΙΕΚ Χαιδαρίου και παρακολουθώντας σεμινάρια Ιστορίας Τέχνης, Θεάτρου και Κινηματογράφου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Editing και Αφηγηματικής Εικόνας δίπλα στον Αχιλλέα Νάσιο. Έχει συμμετάσχει σε workshops με τους φωτογράφους Αntoine d’ Agata, Michael Akerman και Stéphane Charpentier καιμε τον φωτογραφικό εκδοτικό οίκο Akina Books.

Η ενότητα WORMS εκτέθηκε στα πλαίσια του Athens Photo Festival 2017 και έχει εκδοθεί σε photozine. Οι φωτογραφίες της έχουν παρουσιαστεί σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων και έχουν εκδοθεί σε έντυπα, όπως το περιοδικό Preto από την The Unknown Books και το βιβλίο Almost true από το Void.
Έχει σκηνοθετήσει τέσσερα μουσικά βίντεο για εγχώρια μουσικά σχήματα.
Τέλος, ασχολείται με την καλλιτεχνική επιμέλεια, την ποίηση και τη μουσική με το όνομα G.O.I.N.