Η Δέσποινα Αποστολίδου επιλέγει …
Για το photologio, η φωτογράφος Δέσποινα Αποστολίδου ανασύρει από το προσωπικό της αρχείο 4+1 αγαπημένες της φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις …
Μετάβαση …
Η φωτογραφία δεν είναι απλά μια τέχνη μέσα από τη φωτογραφική μηχανή.
Ο καλλιτέχνης μετουσιώνει συναισθήματα απωθημένα επιθυμίες.
Το έργο του αποτελεί την δική του επικοινωνία με τον κόσμο όπως το αντιλαμβάνεται.
Τα συναισθήματα του εκφράζονται μέσα από εικόνες σχήματα χρώματα και μη.
Οι βαθύτερες επιθυμίες του παίρνανε μέσα από το φωτογραφικό του γυαλί και οι σκέψεις αποτυπώνονται πάνω στο χαρτί, για να γίνουν εικόνες που λαμβάνουμε.
Οι εσωτερικές αναζητήσεις δίνουν πάντα το ερέθισμα του ερωτήματος, τι άλλο μπορεί να υπάρχει, η αποκάλυψη του νέου σε καλεί να το ανακαλύψεις και τα θέματα δεν τελειώνουν ποτέ.
Έτσι η νέα μου ανησυχία είναι η μετάβαση σε κάτι εξίσου σημαντικό με την ύλη η οποία μας περιβάλει .
Και αναφέρομε στην πνευματική διάσταση.
Μέσα από αυτήν την δουλειά θέλω να παρουσιάσω το ταξίδι αυτό την μετάβαση από την ύλη στη δύναμη του πνεύματος από την δική μου οπτική.
Δέσποινα Αποστολίδου
Η διαδρομή πολλές φορές μοιάζει μακρινή, όταν όμως το πνεύμα είναι ο τελικός προορισμός τότε ξέρεις πως το ταξίδι άξιζε.
Η αναμονή έχει τελείωση.
Η ύλη, τώρα πια, φαντάζει ασήμαντη, κενή.
Η κατάκτηση του πνεύματος είναι πολύτιμο δώρο, ένας θησαυρός που μας χαρίζει απλόχερα η ζωή.
Η αναζήτηση δεν πρέπει να παύει ποτέ.
Δέσποινα Αποστολίδου
Δεν είμαστε πάντα μόνοι μας … κάποια στιγμή, μέσα από την ανιδιοτελή αγάπη, έρχεται η βοήθεια και η στήριξη που χρειαζόμαστε.
Ένα χέρι που, την κατάλληλη στιγμή θα σου δώσει την απαιτούμενη ώθηση να ανέβεις ένα ακόμη σκαλοπάτι.
Η γνώση αποτελεί πάντα δύναμη από όπου και αν προέρχεται.
Δέσποινα Αποστολίδου
Δεν είναι λίγες οι στιγμές που νιώθουμε παγιδευμένοι μέσα στον ίδιο μας το εαυτό μας.
Τα χέρια μας δεμένα μας καθιστούν αδύναμα να αντιδράσουμε και όμως η δύναμη είναι η θέληση μας … αυτή θα γίνει οδηγός μας για το ταξίδι της αναζήτησης .
Η εξέλιξη σε κάτι άλλο, είναι το ισχυρό κίνητρο για να κόψουμε τα σχοινιά και να ελευθερωθούμε, ώστε να φτάσουμε στο επόμενο επίπεδο.
Δέσποινα Αποστολίδου
Ύλη.
Η αρχή της ζωής … γεννιόμαστε, είμαστε ένα σώμα γήινο φτιαγμένο με καλαισθησία και γεμάτο συναισθήματα.
Υπάρχουμε άρα είμαστε πραγματικοί και ο ρεαλισμός πλέον μας συνυπάρχει μαζί με μας, με το σώμα μας.
Η Δέσποινα Αποστολίδου επιλέγει … Τάσο Σχίζα
Τάσος Σχίζας
Η αναφορά είναι στον δάσκαλο μου τον Τάσο Σχίζα, ο οποίος είναι δίπλα μου όλα τα χρόνια, που η φωτογραφία συντροφεύει τα βήματα μου. Έχοντας δει δουλειές και διαβάζοντας το έργα διαφόρων καλλιτεχνών η δική του ήταν αυτή που με άγγιξε και μίλησε κατευθείαν στην ψυχή μου. Νιώθω τυχερή που τον έχω δίπλα μου να με διδάσκει, να με καθοδηγεί, να είναι ο εμπνευστής μου στα εσωτερικά μου ταξίδια. Δεν θα ήμουν εδώ χωρίς αυτόν και η πορεία μου στη φωτογραφία δεν θα ήταν ίδια χωρίς τη δική του συμβολή. Θέλω να εκφράσω όλη την ευγνωμοσύνη αλλά και την αγάπη μου για το πρόσωπο του.
Δεν είναι απλά ο δάσκαλός μου, ο μέντορας μου, είναι ο αναγνώστης και οδηγός της ψυχής μου.
Τον ευχαριστώ που υπάρχει και διδάσκει.
Info:
Η Δέσποινα Αποστολίδου γεννήθηκε στην Σέρρες το 1968. Από το 1987 ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη και είναι υπάλληλος του Δήμου Θεσσαλονίκης. Είναι απόφοιτος της σχολής του Τάσου Σχίζα και ερασιτέχνης φωτογράφος από το 2014. Είναι μέλος της φωτογραφικής ομάδας «Φ»
από 2014 έως σήμερα. Έχει δημοσιεύσει φωτογραφικό υλικό στο διαδίκτυο. Έχει παρουσίαση ατομική δουλειά στη Λέσχη Φωτογραφίας και συμμετείχε σε 12 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Πήρε μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει κάνει μια ατομική έκθεση με τίτλο <<πορτραίτα>> στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης. Σε ομαδική έκθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Σε διαγωνισμό της Αθήνας στην in focus με θέμα Ελλάδα, και στην γκαλερί Moiro. Μέρος της δουλειά της παρουσιάστηκε σε τρεις διοργανώσεις του περιοδικού «Φωτογράφος».
Το έργο της παρουσιάζεται επίσης στη Photometria και στο Istangram.
(Σε πρώτο πρόσωπο) Όλη μου τη ζωή υπήρξα ερωτευμένη με την τέχνη, η οποία αποτελούσε πάντα ένα πάθος για μένα. Η ενασχόλησή μου μαζί της, ξεκίνησε από νωρίς, καθώς καταπιανόμουν με οτιδήποτε καλλιτεχνικό. Από πολύ μικρή ηλικία, αγάπησα τα είδωλα που αντικατατροπτίζονταν σε κάθε επιφάνεια που γενναιόδωρα μου χάριζε μια δεύτερη εικόνα του εαυτού μου, δείχνοντάς μου ποια πραγματικά είμαι. Οι καθρέφτες ήταν πάντα φίλοι μου πιστοί, αφού με αυτούς μιλούσα, σε αυτούς άνοιγα την καρδιά μου, αυτοί μου έμαθαν ν’ ανακαλύπτω την αλήθεια, το αυθεντικό. Ξεκίνησα να βάζω στόχους, γιατί ήξερα πως με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να εξελιχθώ, κυνηγώντας πάντα το καλύτερο. Ασχολούμαι πολλά χρόνια με αρκετά είδη της τέχνης, νιώθοντας πως είναι κάτι έμφυτο, σα να γεννήθηκα με αυτό. Υπήρξα αυτοδίδακτη και πρωτοποριακή σε αρκετά πράγματα.
Γνωρίζοντας σιγά-σιγά αρκετούς τομείς της και ρουφώντας άπληστα το κάθε τι που βρισκόταν μπροστά μου, έφτασε η ώρα να συστηθώ με τον φωτογραφικό φακό. Τα ερεθίσματα ξεκίνησαν όταν ήμουν παιδί χάρη στον φωτογράφο θείο. Δεν ξεχνάω ποτέ το άρωμα των χημικών. Ο σκοτεινός θάλαμος που βρισκόταν στο πατρικό μου, θα με συντροφεύει πάντα σαν ανάμνηση γεμίζοντας το μυαλό και την καρδιά μου. Η μεγάλη επιθυμία μου σαν παιδί, ήταν μια φωτογραφική μηχανή, την οποία κατάφερα ν’ αποκτήσω επιτέλους από τον πατέρα μου, θεωρώντας το δώρο ζωής, μιας και πλημμύρισε την ψυχή μου από ευτυχία. Χρόνια μετά, απέκτησα τη δική μου μηχανή, την “κόρη μου” όπως την ονομάζω. Η φωτογραφία έγινε για μένα σχεδόν καθημερινότητα. Μέσα από αυτήν διάβαζα τους ανθρώπους, τις δικές τους καθημερινές στιγμές. Το μάτι μου τους παρατηρούσε, ο φακός μου τους διαπερνούσε και γινόμουν ολόκληρη μια προσφορά του εαυτού τους, μέσα από το γυαλί της μηχανής μου. Εγώ, το αντικείμενο φωτογράφισης και ο φακός μου. Τρία διαφορετικά πράγματα που γίνονταν ένα, για να δημιουργηθεί το αποτέλεσμα.
Η φωτογραφία είναι για μένα, ένα μεγάλο πάθος, ο έρωτας της ζωής μου. Ένας έρωτας στον οποίο ανακαλύπτω συνεχώς καινούρια πράγματα. Η τέχνη της φωτογραφίας θα μπορούσε να στείλει άπειρα μηνύματα αγάπης, αισιοδοξίας, αλληλεγγύης, αλλά και ελπίδας. Φωτογραφίζοντας οτιδήποτε, σημαίνει πως φωτογραφίζουμε τη ζωή, κομμάτια του κόσμου μας και προχωράμε πάντα μπροστά, αφήνοντας κάθε δυσκολία πίσω μας και ξεπερνώντας οποιαδήποτε αντιξοότητα. Αγαπώ όλα τα είδη φωτογραφίας και μου αρέσει πάντα να πειραματίζομαι και να εξελίσσομαι.
