Φανή Καρανικόλα – Protracted portraits
Επιμέλεια: Δημήτρης Παπαδάκος
Η φωτογραφία σαν ανιχνευτικό μέσο αυτοπροδιορισμού είναι για μένα μια πολύ πρόσφατη ανακάλυψη, αλλά συνειδητοποιώ ότι αυτό ήταν και μόνο αυτό… Δεν φτιάχνω πρότζεκτ… προχθές ήταν ο δρόμος, εχθές οι άνθρωποι, σήμερα εγώ και αύριο βλέπουμε… Απλά αφήνομαι στις εμμονές μου, τις ακολουθώ, λέω την αλήθεια, ξορκίζω τους φόβους, με αφοσίωση και συνέπεια γιατί αξίζει … γιατί η φωτογραφία μέσα από την σιωπή της κάνει κρότο, σφίγγει στομάχια, ξύνει πληγές, επουλώνει τραύματα, ουρλιάζει την αλήθεια, φλομώνει στο ψέμα, φέρνει μυρωδιές, ξυπνάει αισθήσεις και αισθήματα, χαράζει πορείες και χαμόγελα… Tο μόνο που πρέπει να κάνεις σαν καλλιτέχνης είναι να αφεθείς. Οι καλλιτέχνες για μένα είναι οι “αλλιώτικοι”, αυτοί που τρελαίνονται να ζουν, τρελαίνονται να μιλάνε, τρελαίνονται να ξοδευτούν, που επιθυμούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που δεν χασμουριούνται ούτε λένε κάτι κοινότοπο, αλλά καίγονται, καίγονται κάθε μέρα, κάθε στιγμή, καίγονται σαν υπέροχα κίτρινα ρωμαϊκά κεριά που εκρήγνυνται σαν αράχνες στα αστέρια και στη μέση βλέπεις το μπλε κεντρικό φως να σκάει και όλοι κάνουν “οοοοο!”
Bio
Γεννήθηκα στα Γιαννιτσά τον Φεβρουάριο του ’80. Σπούδασα στη Θεσσαλονίκη μηχανικός περιβάλλοντος και έζησα εκεί 20 χρόνια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζω και εργάζομαι στην Κόρινθο. Eίμαι μέλος του γυναικείου φωνητικού σχήματος opus femina από το 2018. Επίσης από το 2019 είμαι μέλος της φωτογραφικής λέσχης Κορίνθου και της φωτογραφικής ομάδας “fotografia” του Βαγγέλη Ταμβάκου στο Περιστέρι. Έχω διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς φωτογραφίας, έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, είχα μια προσωπική έκθεση στην ηλεκτρονική γκαλερί “contrast gallery” και αργότερα την θέση μιας εκ των τεσσάρων επιμελητών της γκαλερί, είχα μια συνέντευξη στο περιοδικό “inspired eye” και πολλές από τις φωτογραφίες μου δημοσιεύτηκαν σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Είμαι επίσης μία εκ των διαχειριστών της ομάδας “time silence photography e-zine”.
Fani Karanikola – Protracted portraits
Photography as a means of self-determination is a very recent discovery for me, but I realize that this was all that … I do not make a project … The day before yesterday was the road, yesterday the people, today me and tomorrow we will see … I just leave myself to my obsessions, I follow them, I tell the truth, I exorcise my fears, with devotion and consistency because it is worth … because the photo through its silence makes bang, tightens stomachs, scratches wounds, heals wounds, screams the truth, mumbles lies, brings smells, awakens senses and feelings, charts paths and smiles … All you have to do as an artist is to let yourself go. Artists for me are the “aliens” ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be spent, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes “Awww!
Bio
I was born in Giannitsa in February ’80. I studied in Thessaloniki enviromental engineering and lived there for 20 years, the last four years I live and work in Corinth. I am a member of the female vocal group opus femina since 2018. Also since 2019 I am a member of the Corinthian photography club and the “fotografia” photography group of Vangelis Tamvakos in Perister. I have distinguished myself in international photography competitions, I have participated in group exhibitions, I had one personal exhibition in the online gallery “contrasted gallery” and later I became one of the four curators of this gallery. I had an interview in “inspired eye” magazine and many of my photos were published in e-photo magazines. I am also one of the team members of “time silence photography e-zine”.
