Στις Μικρές Πατρίδες, συνδεόμαστε μέσω της Φωτογραφικής διεργασίας, με κάθε τι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ και δικό μας που έγινε ή όχι αποδεκτό. Αναπνέουμε, παρατηρούμε, φτιάχνουμε μοναδικά κάδρα, με ευκολία. Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη της αποδοχής και της σύνδεσης. Είναι τέτοια η χαρά όταν γίνεται μέσα σε Κλικ, στης Αχαρνών το Πακιστανικό μπακάλικο, στης Χέϋδεν το Μπαγκλαντεσιανικό καπηλειό, στο τζαμί της Ομόνοιας που μας στρώνουν κατάχαμα το τραπέζι με χουρμάδες και κοκκινιστά, στης Μιχαήλ Βόδα τον αφρικάνικο χορό μετά από τα φρέσκα σοροπιαστά του ζαχαροπλάτη από τη Συρία και τον ναργιλέ του Αιγύπτιου. Ο ανθρώπινος πόνος με υγεία αναγνωρίζεται αφού καθρεφτίζεται στις ψυχές μας και κρατάμε … πλησιάζουμε και ερχόμαστε κοντά με κατανόηση. Στον ναό της κάθαρσης τραγουδώντας και χορεύοντας εκστασιακά τα γκόσπελ της συνΧώρεσης και στην ευγένεια των Αιθίοπων, στην φιλοξενία και ομορφιά των Ινδών. Μεγάλη ευγνωμοσύνη για το βιωματικό μας Φωτο-Εργαστήριο.

Μάρω Κουρή