ACvsX | Tolerance(s) | Nora Adwan
Το photologio παρουσιάζει το έργο των καλλιτεχνών που παίρνουν μέρος στην έκθεση “Tolerance(s) – Ανοχές”. Την επιλογή των έργων, την επιμέλεια και τον συντονισμό παραγωγής της έκθεσης έχουν αναλάβει οι συνεργάτες της Artifactory Κώστας Ιωαννίδης και Ελένη Μουζακίτη.
Nora Adwan – Πίπτουσα Κληρονομιά
“Τα βράδια, έβλεπα να κυκλοφορεί ένας κροκόδειλος, στον τοίχο, στο σπίτι μας. Κάθε φορά που ήθελα να βγω από την πόρτα, να φύγω, ο κροκόδειλος έτρεχε και ερχόταν στην πόρτα. Εγώ πάγωνα από τον φόβο μου.”
Σε αυτό το έργο, δουλεύω με την ιδέα του κληροδοτημένου τραύματος, αυτού των προσφύγων γονέων που κληροδοτείται κατά κάποιο τρόπο στα παιδιά που γεννιούνται στη Δύση. Αναζητώ τις συνδέσεις μεταξύ των εμπειριών των γονέων – προσφύγων και του εφιάλτη των απογόνων τους. Οι εικόνες είναι από βίντεο που γυρίστηκε στη Νορβηγία και στην Ιορδανία. Η Νορβηγία είναι η χώρα στην οποία έχω επιλέξει να ζήσω και η Ιορδανία αυτή που αντίστοιχα επέλεξαν οι γονείς μου. Όλοι προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε νέες κουλτούρες και συνήθειες. Ζούμε με όρους διασποράς. Η διασπορά υποδηλώνει μια μετακίνηση πέρα από τα σύνορα μιας χώρας, αλλά επίσης την εμπειρία της υπέρβασης περιορισμών και εμποδίων χώρου, χρόνου, φυλής, πολιτισμού, γλώσσας και ιστορίας.
Η Πίπτουσα κληρονομιά είναι μία υβριδική σύνθεση ντοκουμέντου και video art, η οποία θα παρουσιαστεί σαν μία προβολή τριών διαφορετικών βίντεο: ένα με πλάνα από τη Νορβηγία, ένα με πλάνα από την Ιορδανία και ένα με τον συναισθηματικό (αφηρημένο) χώρο ανάμεσα στους δύο τόπους, συμπεριλαμβάνοντας χάρτες, τοπία και κείμενα. Το οπτικό υλικό περιλαμβάνει ταξίδια, τοπία, καλλιέργειες, παραδοσιακές τεχνικές συγκομιδής, ενεργειακούς πόρους, τεχνικές μαγειρικής και αφηρημένες συνθέσεις. Προσπαθώ να αποσυναρμολογήσω αυτά που συνθέτουν την αίσθηση της ταυτότητας και του ανήκειν. Το κείμενο βασίζεται σε συνεντεύξεις της οικογένειάς μου, σχετικά με τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας και τους εφιάλτες τους. Εμφανίζεται με τη μορφή υπότιτλων σε τρεις γλώσσες: Αγγλικά, Αραβικά και Νορβηγικά.
Τα γεωγραφικά πλαίσια, η μετατόπιση και η αστάθεια, η ελευθερία και η έλλειψή της, η αυτοδιάθεση και ο φεμινισμός είναι σημαντικά θέματα στο έργο μου. Η σύγχρονη δουλειά μου, συμπεριλαμβανομένου του έργου Πίπτουσα κληρονομιά, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο αντικείμενο εργασίας, υπό τον τίτλο Defragmentation, το οποίο εγείρει ερωτήματα σχετικά με την πολιτιστική αποξένωση στο πλαίσιο της μετανάστευσης, του ξεριζωμού, του κληρονομημένου τραύματος και των αναμνήσεων, της λογοκρισίας και της ενσωματωμένης γνώσης.
Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν στην απόφαση να συμμετάσχεις στη συγκεκριμένη έκθεση;
Μου κίνησε το ενδιαφέρον η διαφορετικότητα των προσκλήσεων, που δεν επικεντρώθηκε σε μία ομάδα συγκεκριμένα ή σε ένα μόνο καλλιτεχνικό μέσο. Το θέμα φαίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο και σχετικό με αυτό που μοιάζει ως αυξανόμενος ρατσισμός σε ολόκληρη τη Δύση.
Με ποιον τρόπο μεταφέρονται στο κοινό μέσω του συγκεκριμένου έργου σου μηνύματα συμπερίληψης, σεβασμού και ανοχής στην ετερότητα;
Το έργο είναι μια εξερεύνηση της πολυπλοκότητας της εμπειρίας γενεών διασποράς από την Παλαιστίνη, που ζουν στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια. Είναι το ίδιο το έργο μια έκφραση της διαφορετικότητας, της προσαρμοστικότητας και της διαβίωσης ανάμεσα σε πολλαπλούς πολιτισμούς. Εξετάζω τη σχέση μεταξύ των εμπειριών των τραυματισμένων γονέων προσφύγων και των ονείρων και φόβων των παιδιών τους, που μεγάλωσαν στη Δύση. Το κείμενο του βίντεο αναπτύχθηκε μέσα από συνεντεύξεις με μέλη της οικογένειας, σχετικά με τα παιδικά τραύματα και τους εφιάλτες τους. Νομίζω ότι προσφέρει μια άλλη, πιο συναισθηματική, προοπτική στις εικόνες των Μ.Μ.Ε., που συνήθως χρησιμοποιούνται για να αντιπροσωπεύουν κοινότητες μεταναστών και διασποράς. Το κείμενο περιλαμβάνεται σε μορφή υπότιτλων, σε τρεις γλώσσες: Αγγλικά, Αραβικά και Νορβηγικά.
Πιστεύεις πως η Τέχνη έχει τη δύναμη να ευαισθητοποιήσει συμπολίτες μας κατά του ρατσισμού και να επηρεάσει τις κοινωνίες προς την κατεύθυνση της ισότητας και της αποδοχής του Άλλου;
Νομίζω ότι μπορεί, το ζήτημα είναι, ωστόσο, να προσεγγιστεί το κοινό μέσω του έργου. Μπορεί να είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πώς άτομα με διαφορετικό υπόβαθρο θα ερμηνεύσουν μια καλλιτεχνική έκφραση ή δήλωση. Πιστεύω ότι η αναπαράσταση και η ορατότητα θα έχουν πάντα επίδραση στην ευαισθητοποίηση και είναι σημαντικό να συνεχίζουμε να δημιουργούμε.
Βιογραφικό
Η Nora Adwan είναι εικαστικός με έδρα το Μπέργκεν. Η πρακτική και η θεματική της έχουν διαμορφωθεί από την προσωπική εμπειρία της ζωής της ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς. Η ζωή ως μέρος της παλαιστινιακής διασποράς έχει επηρεάσει βαθιά το περιεχόμενο της δουλειάς της ως καλλιτέχνη και είναι ενσωματωμένη στη γραφή της Nora, την παραγωγή της τέχνης και τις σκέψεις της για την ταυτότητα πέρα από τις διχοτομίες. Η Nora Adwan εργάζεται μεταξύ ψηφιακών και αναλογικών εικόνων και αντικειμένων. Αρχικά σπούδασε γλυπτική πριν ασχοληθεί με τη φωτογραφία και τις ψηφιακές τεχνολογίες το 2005. Εμπνέεται από κοινωνικά φαινόμενα και τεχνολογικές εξελίξεις, καθώς και από προσωπικές εμπειρίες.
Nora Adwan – Videostill από το έργο Shifting Inheritance
Nora Adwan – Shifting Inheritance
“At night I would see a crocodile wandering on the wall of our house. Whenever I wanted to get out of the door, leave, the crocodile rushed over the wall to the door and I was too afraid to go out.”
I am working with the idea of inherited trauma, that the trauma of refugee parents is continued in the children born in the West. I am working with finding connections between the experiences of the parents and the childhood nightmares of their children. The imagery is taken from video filmed in Norway and Jordan. Norway is my adopted country and Jordan is that of my parents we are all trying to adapt to new cultures. We live as a diaspora. Diaspora implies a movement across the borders of a country, but also the experience of traversing boundaries and barriers of space, time, race, culture, language and history.
Shifting Inheritance is a hybrid of forms between documentary and video art which will be shown as a three screen video work: One with footage from Norway, one with footage from Jordan and one the emotional (abstract) space between them with maps and landscapes and text. Imagery includes; travelling, landscape, farms, harvest and traditional techniques, energy resources, cooking techniques and abstractions. I am trying to dissect what creates a sense of belonging and identity. The text is developed from interviews with family members about their childhood traumas and nightmares. Text is included as subtitles, in three languages, English, Arabic and Norwegian
Geographical contexts, displacement and instability, freedom, lack of it and self-determination and feminism are important themes in my work. My work, current, and including Shifting Inheritance, has been under an umbrella title: Defragmentation. Defragmentation raises questions about cultural alienation; in the context of diasporic perspectives, migration, rootlessness, the inheritance of trauma and memories, censorship and embodied knowledge.
What motivated you to participate in this exhibition?
I was intrigued by the plurality of the callout, which was not focused on one group in particular or a single artistic medium. The theme feels very timely and relevant in the face of what seems like rising racism across the West.
How does this work convey to the audience the message of inclusion, respect and tolerance?
The work is an exploration of the complexity of the experience of Palestinian diaspora living in Europe for several generations. It is itself an expression of diversity, adaptability and living within multiple cultures. I am investigating the connection between the experiences of traumatised refugee parents and the dreams and fears of their children raised in the West. The text to the video is developed from interviews with family members about their childhood traumas and nightmares. I think it offers another more emotional perspective to the media images normally used to represent immigrant and diaspora communities. Text is included as subtitles, in three languages, English, Arabic and Norwegian.
Does Art have the power to raise awareness against racism and lead societies towards equality and acceptance?
I think it can, the issue, however, is reaching the audience through the work. It can be difficult to know how people with different backgrounds will interpret an artistic expression or statement. I do think that representation and visibility will always have an effect on awareness, and it is important to keep working.
Bio
Nora Adwan is a Bergen based visual artist. The forms and subjects of her practice have been shaped by her personal experience of living within two cultures. Living as part of the Palestinian diaspora has deeply impacted the content of her work as an artist, and is embedded in Nora´s writing, art production and thoughts on identity beyond dichotomies. Nora Adwan works in the tension between digital and analogue images and objects. She originally studied sculpture before working with photography and digital technologies since 2005. She is inspired by social phenomena and technological developments, as well as personal experiences.
Η έκθεση Tolerance(s) είναι προγραμματισμένη να παρουσιαστεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου “Art and Culture vs Xenophobia // Τέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” στην Αθήνα και στη Νορβηγία. Το “Art and Culture vs Xenophobia // Tέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” αντιμετωπίζει, με εργαλεία τις τέχνες και τον πολιτισμό, τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, τα οποία αναπτύσσονται σε περιβάλλον έλλειψης συμπερίληψης και ανοχής για τον Άλλο. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Artifactory και εταίρους το Ås Art & Music School του Δήμου του Ås στη Νορβηγία και το “Baumstrasse – Ο Δρόμος με τα Δέντρα“.
Το πρόγραμμα Active citizens fund είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
Περισσότερες πληροφορίες:www.activecitizensfund.gr
