ACvsX | Tolerance(s) | Μαρίτα Παππά
Σε αυτήν την ενότητα το photologio θα παρουσιάζει σε εβδομαδιαία βάση το έργο καλλιτεχνών που παίρνουν μέρος στην έκθεση “Tolerance(s) – Ανοχές”. Την επιλογή των έργων, την επιμέλεια και τον συντονισμό παραγωγής της έκθεσης έχουν αναλάβει οι συνεργάτες της Artifactory Κώστας Ιωαννίδης και Ελένη Μουζακίτη
Μαρίτα Παππά – Λέμε Στους Εαυτούς Μας Ιστορίες Ώστε Να Επιβιώνουμε.
Αστική παρέμβαση στην παρόχθια ζώνη του Τρούν, Σκωτία, Ιανουάριος 2020, που περιλαμβάνει οκτώ χαραγμένες πλάκες 28 εκ. x 20 εκ. x 7 εκ., φτιαγμένες από τσιμέντο, ακρυλικό γύψο, λευκή άμμο, νερό.
Σκοπός της εφήμερης αυτής παρέμβασης είναι να εξερευνήσει τον συλλογικό θρήνο και νέες μορφές ενεργοποίησης του πολίτη. Κατασκεύασα οκτώ τσιμεντένιες πλάκες και πάνω στην καθεμία χάραξα μια λέξη σχηματίζοντας τη φράση “We Tell Ourselves Stories In Order To Survive”/ «Λέμε Στους Εαυτούς Μας Ιστορίες Ώστε Να Επιβιώνουμε», δανειζόμενη τον γνωστό τίτλο του μυθιστορήματος της Joan Didion “We Tell Ourselves Stories In Order To Live”.
Τις τοποθέτησα στην παρόχθια ζώνη της παραλίας Τρουν, ένα κομμάτι γης που χωρίζει τη θάλασσα από τη στεριά. Η ζώνη αυτή αποτελεί μια διαχωριστική γραμμή, αποκτά την ιδιότητα ενός συνόρου μεταξύ δημόσιου χώρου και ιδιωτικού, αφού στο Ηνωμένο Βασίλειο οι παρόχθιες ζώνες ανήκουν στη Βασίλισσα. Αυτή η ζώνη αποκτά ένα πολιτικό χαρακτήρα, μεταμορφώνεται σε ένα ουδέτερο έδαφος μεταξύ πολίτη και κρατικής εξουσίας, αφού το συγκεκριμένο κομμάτι γης δεν υπόκειται στους νόμους της Σκωτίας.
Αντλώντας έμπνευση από τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν και τη «Γυμνή Ζωή», τη συνθήκη της ύπαρξης μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, η οποία βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου, τιμώ την παρουσία τους και θρηνώ την απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Αυτή η παρέμβαση σηματοδοτεί μια γκρίζα ζώνη μεταξύ νόμου και ανομίας, αυτονομίας και κυριαρχίας. Ένα αντί-μνημείο για τον Άλλο, αμφισβητώντας τις δομές εξουσίας του δημόσιου χώρου.
Ποια ήταν τα κίνητρα που σε οδήγησαν στην απόφασή σου να συμμετάσχεις στη συγκεκριμένη έκθεση;
Το κίνητρο για να συμμετέχω στην έκθεση Tolerance(s) ήταν τα ερωτήματα που πραγματεύονται και θέτουν οι επιμελητές Δρ. Κώστας Ιωαννίδης και Δρ. Ελένη Μουζακίτη. Η χρήση του αστικού χώρου σε σχέση με την ετερότητα, καθώς και η έκφραση προσωπικού και συλλογικού τραύματος, είναι αναζητήσεις που προσπαθώ να εξερευνήσω και εγώ μέσω της καλλιτεχνικής μου πρακτικής.
Με ποιον τρόπο μεταφέρονται στο κοινό μέσω του συγκεκριμένου έργου σου μηνύματα συμπερίληψης, σεβασμού και ανοχής στην ετερότητα;
Το συγκεκριμένο έργο εξερευνά τις «γκρίζες ζώνες» μεταξύ ιδιωτικού και συλλογικού, νόμου και ανομίας και τον όρο «γυμνή ζωή», όπως τον πραγματεύεται ο φιλόσοφος Giorgio Agamben. Ευελπιστώ, μέσω αυτής της προσωρινής παρέμβασης, να αποτίσω φόρο τιμής στην απουσία του Άλλου μέσα από τη δημιουργία μιας Προσωρινής Αυτόνομης Ζώνης.
Πιστεύεις πως η Τέχνη έχει τη δύναμη να ευαισθητοποιήσει συμπολίτες μας κατά του ρατσισμού και να επηρεάσει τις κοινωνίες προς την κατεύθυνση της ισότητας και της αποδοχής του Άλλου;
Η τέχνη – από μόνη της – δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Πιστεύω όμως στη δύναμή της να δημιουργήσει ερωτήματα και προβληματισμούς ικανούς να διακόψουν, έστω και προσωρινά, την πραγματικότητά μας. Έχω πίστη σε έργα που αποτελούν γραμμές αφετηρίας, με στόχο να συμβάλουν στη δημιουργία νέων προοπτικών και μορφών συλλογικότητας, καθώς και στην αναγκαιότητά τους σε περιόδους κρίσης, ως μέσο κριτικής και αντίστασης.
Βιογραφικό
Η Μαρία Παππά (Αθήνα, 1988) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
2020-2022: Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Καλών Τεχνών – Γλυπτική, Royal College of Art, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
2016 – 2020: Προπτυχιακό Δίπλωμα Καλών Τεχνών Γλασκώβη (Glasgow School of Art), Γλασκώβη, Ηνωμένο Βασίλειο, Άριστα
2007 – 2009: Δίπλωμα Φωτογραφίας, Aκαδημία Δημιουργικής Φωτογραφίας Leica, Αθήνα
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
2020: Glasgow School of Art, Degree Show(Online), Glasgow, UK 2019: Motherload, House For An Art Lover, Glasgow, UK
2018: Feedback Loop, Reid Gallery, Glasgow School of Art, Glasgow, UK 2016: Mediterranean Photography Festival Borders and Crossroads, Crete, Greece 2015: Bitume Photofest 2015, Gallipoli, Salento, Italy
2014: Brighton Photo Biennial, Night Contact Festival
Magnum IdeasTap Photographic Award, Old Truman Brewery, London, UK 2012: Athens Photo Festival ‘12–Young Greek Photographers, Technopolis, Athens Magnum IdeasTap Photographic Award 2012
The Flower Cellars, Covent Garden, London, UK
2010: Athens Photo Festival 2010 – Athens Photo Inspiration, Technopolis, Athens
ΒΡΑΒΕΙΑ
2020: Υποτροφία Ιδρύματος ΝΕΟΝ
2020: Υποτροφία Ιδρύματος Leverhulme Trust Art
2019: Υποτροφία Ιδρύματος Glasgow School of Art
2019: Υποτροφία Ιδρύματος Schillizzi
2015: Yποψήφια – Joop Swart Masterclass 2015, World Press Photo 2014: Υποψήφια – IdeasTap Photographic Award, Magnum Agency 2012: Υποψήφια – Times Young Photographer of the Year 2012 Young Greek Photographers – Athens Photo Festival 2012 Υποψήφια – IdeasTap Photographic Award, Magnum Agency
RESIDENCIES
2015: Artist in Residence – Bitume Photofest 2015, Salento, Italy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
23 Noεμβρίου 2014 – Phases Magazine (), 7 Ιουλίου 2015 – British Journal of Photography (), 6 Ιουνίου 2020 – The Herald ()
Marita Pappa – We Tell Ourselves Stories In Order To Survive
Temporary public intervention that took place on the foreshore of Troon beach, Scotland, January 2020.
Materials: 8 stones 28cm x 20cm x 7cm Snowcrete, Silver sand, Jesmonite pigment, text.
In an effort to explore individual and collective mourning I made eight concrete slabs and I engraved on each of them a word. Once they were put in the foreshore, they formed the sentence “We Tell Ourselves Stories In Order To Survive”, an appropriation of Joan Didion’s famous nonfiction novel.
The foreshore or littoral zone is the area of the shore between the high and low watermark and it is property of the Crown Estate according to UK law. It is a dividing line between the sea and the land. It signifies a border of its own right, an ambiguous territory between ownership and public rights, citizens and sovereign. This foreshore becomes a political space, a grey area of exception, in which both jurisdiction and citizenship are performed by individuals and the governing bodies.
Drawing from contemporary border politics and Agamben’s “Bare life”, a term that characterises human condition in its lowest levels, as well as “zones of indistinction” such as detention centres where migrants live without rights and citizenship, I attempt to understand their experience, honour their presence and mourn their absence by creating an anti-monument for the marginalised and excluded. This intervention signifies a “zone of anomy” between law and lawlessness, autonomy and sovereign. An action and ephemeral performance that rejects notions of power in the public space.
What motivated you to participate in this exhibition?
My motivation were the questions that curators Dr. Eleni Mouzakiti and Professor Dr. Kostas Ioannidis invited us both as artists and as audience to contemplate. Questions regarding the relationship of public space and identity, and the notion of private and collective trauma, are areas that I am exploring through my artistic practice as well.
How does this work convey to the audience the message of inclusion, respect and tolerance?
My work interrogates grey and ambiguous zones between private and public, law and lawlessness and how life becomes bare survival in detention centres. I hope that through this intervention I create a space for marginalised and excluded voices in an attempt to honour them but also mourn them.
Does Art have the power to raise awareness against racism and lead societies towards equality and acceptance?
I believe that the role of art is to create emotional connections that make us perceive the world more truthfully and assist in its improvement by directing us to new ways of action. Art has the ability to interrupt our comfortable reality and the potential to uncover social injustices by questioning and challenging the status quo in addition to our current notion of citizenship. More importantly, I have faith in works of art that become starting points rather than finishing lines, in an effort not to change the world, -art alone is incapable of doing that- but to offer new interpretations by creating spaces of thought and transform our consciousness.
Bio
Marita Pappa was born in 1988, in Athens, Greece. She lives and works in London, UK
EDUCATION:
Sep 2020 – Jun 2022: Μaster in Fine Art (MFA) – Sculpture, Royal College of Art, London, United Kingdom
Sep 2016 – Jun 2020: Bachelor of Arts (BA Hons) in Fine Art, Glasgow School of Art, Glasgow, UK, First Class (Distinction)
Sep 2007 – Jun 2009: Diploma of Higher Education (DipHE) in Photography, Leica Academy, Athens, Greece
EXHIBITIONS:
2020: Glasgow School of Art, Degree Show(Online), Glasgow, UK
2019: Motherload, House For An Art Lover, Glasgow, UK
2018: Feedback Loop, Reid Gallery, Glasgow School of Art, Glasgow, UK 2016: Mediterranean Photography Festival Borders and Crossroads, Crete, Greece 2015: Bitume Photofest 2015, Gallipoli, Salento, Italy
2014: Brighton Photo Biennial, Night Contact Festival
Magnum IdeasTap Photographic Award, Old Truman Brewery, London, UK 2012: Athens Photo Festival ‘12–Young Greek Photographers, Technopolis, Athens Magnum IdeasTap Photographic Award 2012
The Flower Cellars, Covent Garden, London, UK
2010: Athens Photo Festival 2010 – Athens Photo Inspiration, Technopolis, Athens
AWARDS:
2020: NEON Organisation Scholarship
2020: Leverhulme Trust Arts Scholarship
2019: Glasgow School of Art Access Scholarship
2019: Schillizzi Foundation Scholarship
2015: Nominee – Joop Swart Masterclass 2015, World Press Photo 2014: Shortlisted – IdeasTap Photographic Award 2014, Magnum Agency 2012: Shortlisted – Times Young Photographer of the Year 2012
Young Greek Photographers – Athens Photo Festival 2012 Shortlisted – IdeasTap Photographic Award 2012, Magnum Agency
RESIDENCIES:
2015: Artist in Residence – Bitume Photofest 2015, Salento, Italy
PUBLICATIONS:
23rd November 2014 – Phases Magazine (), 7th July 2015 – British Journal of Photography (), 6th June 2020 – The Herald ()
Η έκθεση Tolerance(s) είναι προγραμματισμένη να παρουσιαστεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου “Art and Culture vs Xenophobia // Τέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία“, τον Μάιο 2021 στο Σεράφειο στην Αθήνα και τον Ιούνιο στη Νορβηγία. Το “Art and Culture vs Xenophobia // Tέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” αντιμετωπίζει, με εργαλεία τις τέχνες και τον πολιτισμό, τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, τα οποία αναπτύσσονται σε περιβάλλον έλλειψης συμπερίληψης και ανοχής για τον Άλλο. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Artifactory και εταίρους το Ås Art & Music School του Δήμου του Ås στη Νορβηγία και το “Baumstrasse -Ο Δρόμος με τα Δέντρα“.
Το πρόγραμμα Active citizens fund είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
Περισσότερες πληροφορίες:www.activecitizensfund.gr