Νάπολη | Η πόλη του πολύ
Γράφει και φωτογραφίζει η Κάθυ Βολταίρα*
Η Νάπολη είναι η πόλη του πολύ!
Έχει ερωτική σχέση με τη ζωή, σαν τη φωτογραφία!
Είναι πολύ θορυβώδης, πολυσύχναστη, πολυπολιτισμική, πολύ βρώμικη, πολύ ακατάστατη, πολύ παλιά, πολύ γαστρονομική, πολύ επικοινωνιακή, πολύ φτωχή και μ’ έναν ακατανόητο τρόπο, πολύ ελκυστική!
Έχει μια εξωστρέφεια που δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε στα στενά της, ούτε στα μικροσκοπικά μπαλκόνια της. Αντιθέτως απλώνεται σαν τις χρωματιστές μπουγάδες, σαν τις ζύμες τις σφολιάτας, σαν τα ηλιοκαμένα κορμιά στις παραλίες της!
Κάθυ Βολταίρα
Εκφράζεται με τις βέσπες που στρίβουν ιλιγγιωδώς στο στενό, με την κοσμοσυρροή στις αγορές, τη γιαγιά και τον παππού που ανοίγουν το φτωχικό τους να σε υποδεχθούν, με τις φωνές των κατοίκων της, με τα μονίμως ανοιχτά παράθυρα και τις κουρτίνες που ανεμίζουν σταθερά παντού και πάντα!
Είναι ο τόπος που μιλάει τη δική του γλώσσα μεταφορικά και κυριολεκτικά, σαν να μην υπάρχει ο παραμικρός σύνδεσμος με τη μαμά Ιταλία.
“Moi siamo Parthenopei”…
«Εμείς είμαστε από την Παρθενόπη», φωνάζουν σαν σύνθημα σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, λες κι ο μύθος της σειρήνας, που απογοητευμένη από την αντίσταση του Οδυσσέα, έπεσε στην αγκαλιά των κυμάτων, τα οποία με τη σειρά τους άφησαν το νεκρό σώμα της στις αμμουδιές της Καμπανίας, ζει και βασιλεύει μέσα τους! Λες και η ελληνική τους καταγωγή είναι το πιο πολύτιμο παρασημό τους και την τιμούν με τον τρόπο τους, μιας κι φανέλα των ποδοσφαιρικών ομάδων της Νάπολη, της Λάτσιο και της Ολύμπικ Μαρσέιγ, έχουν το γαλάζιο πρωταγωνιστή σαν ένα φόρο τιμής στην μάνα Ελλάδα, αφού κι οι τρεις είναι αποικίες της Magna Grecia!
Κάθυ Βολταίρα
“Io non sono Italiano, sono Napoletano”…
«Δεν είμαι Ιταλός, είμαι Ναπολιτανος», διευκρινίζουν γράφοντας στους τοίχους!
Η Ν(ε)άπολη μου συστήθηκε πληθωρικά, μέσα απ’ την νευρική οδήγηση του Πασκουάλε, που έπαιρνε το στενό με την όπισθεν, μέσα από τις εγκαταλειμμένες προσόψεις και τα σχεδόν σεισμόπληκτα κλιμακοστάσια των πολυκατοικιών, μέσα από τον αριστοτεχνικό χειρισμό της μπάλας από τον Ντον Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος παρά το ότι έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια εδώ και χρόνια, κατοικεί στα εικονοστάσια, στα murals, στα μπιμπελό, στις αφίσες, στις φανέλες με το νούμερο 10 που κρέμονται στους δρόμους, αλλά κυρίως στην καρδιά κάθε Ναπολιτάνου ξεχωριστά, που τραγουδά με πάθος το «O sole mio», του συμπατριώτη του Enrico Carouso!
Κάθυ Βολταίρα
Ο ποδοσφαιριστής θρύλος, ο μύθος, των γηπέδων, αλλά ταυτόχρονα κι ο άνθρωπος των αντιφάσεων, απομυθοποιήθηκε από τα λάθη, τα πάθη, τις πράξεις του…κι όλα αυτά αφορούν όλο τον πλανήτη, εκτός από τη Νάπολη!
“Μεγάλωσα σε μία φτωχή γειτονιά του Μπουένος Άιρες. Μακριά από φως, νερό και τηλέφωνο”, έλεγε.
Ήταν το παιδί που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της πατρίδας του, που δε διέφεραν σε τίποτε από τη Quartieri Spagnoli ή τη Rione Sanita, τις πάμφτωχες συνοικίες της Νάπολη, που ούτε οι αχτίδες του ηλίου δεν φτάνουν στα σπίτια, εξαιτίας των ψηλών κτιρίων και των στενών δρόμων. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που ξεσήκωσε μια πόλη, μετά το φονικό σεισμό του 1980, ο οποίος βύθισε τους κατοίκους σε μεγαλύτερη ένδοια, εκτόξευσε την εγκληματικότητα και άφησε την Καμόρα να αναλάβει τα πάντα…Ήταν ο άνθρωπος που μίλησε στην καρδιά κάθε Ναπολιτάνου, που του έδωσε ελπίδα, που στήριξε και δόξασε αυτή την πόλη όσο κανείς, με τη διάσωση από τη Β κατηγορία, αλλά και δυο πρωταθλήματα! Κι εκείνοι, γοητευμένοι από τη λάμψη του, χωρίς δεύτερη σκέψη δίναν το όνομα του σε πολλά παιδιά που γεννήθηκαν εκείνη την περίοδο και για να τον τιμήσουν, αλλά και να «ευλογήσουν» με τη χάρη του, τις νέες ζωές!
Διένυσε μια πορεία από το μηδέν στην κορυφή και πάλι πίσω, παρόμοια με την ιστορία της πόλης με την οποία ταυτίστηκε…
Σε μια εκδήλωση στη Βαρκελώνη είχε δηλώσει: «Η Νάπολη ήταν μια τρελή πόλη. Ήταν τόσο τρελή, όσο ήμουν εγώ. Το ποδόσφαιρο εδώ είναι η ζωή τους. Ξέρω όλα τα προβλήματα που είχαν. Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν θυσίες για να αγοράσουν ένα εισιτήριο. Ήταν πάντα εκεί, όμως. Αυτό με έκανε να ταυτιστώ μαζί τους από την πρώτη μέρα. Πίστεψαν σε μένα, μου έδωσαν τα πάντα χωρίς να με γνωρίζουν. Πώς θα μπορούσα να τους απογοητεύσω;»
Σ’ αυτή τη σχέση κανείς δεν απογοήτευσε κανέναν, γιατί ο Ντιέγκο για τους Ναπολιτάνους ήταν, είναι και θα είναι κάτι παραπάνω από Θεός!
Ήταν εκείνος που τους έκανε να νιώσουν σημαντικοί!
Κάθυ Βολταίρα
Η Νάπολη είναι οι άνθρωποι της, που καθώς τους παρατηρούσα αμήχανα στην αρχή, πιο άνετα στη συνέχεια, συνεχώς στο μυαλό μου τριγυρνούσαν τα λόγια της Martine Franck…
[Πιστεύω πως δεν μπορείς να είσαι καλός φωτογράφος αν δεν έχεις περιέργεια για τους άλλους. Αυτό που έχει σημασία είναι το πέταγμα προς εκείνους].
Και με τη σειρά μου πέταξα από το ορθάνοιχτο παράθυρο της Adreana, που κάπνιζε με πάθος το τσιγάρο της, στην οχυρωμένη αυλή της Berta. Από εκεί στο μικροσκοπικό μπαλκονάκι της China, που συγκινήθηκε όταν συλλογίστηκε τη χαμένη γοητεία της νεότητας της κι αμέσως μετά στον Enzo που κάδραρε υπέροχα μέσα από το σπίτι του και τον Bruno που αφού φιλοτέχνησε έναν υπέροχο καθρέπτη, τον μετέφερε περήφανος μέσα στο εμπορικό κέντρο καθρεφτίζοντας τη ζωντάνια της πόλης, για να καταλήξω στο ατελιέ του Gennaro, του ράφτη της ισπανικής συνοικίας που με αποχαιρέτησε με μια ζέστη αγκαλιά.
Κάθυ Βολτέαίρα
Κάθυ Βολταίρα
Η Νάπολη είναι μια ελκυστική γυναίκα, με τις καμπύλες της Σοφίας Λόρεν, που σου κλείνει όλο νόημα το μάτι , υποδυόμενη τη Φιλουμένα Μαρτουράνο. Είναι η ηρωίδα του ομώνυμου θεατρικού έργου, του φοβερού και τρομερού παιδιού της Νάπολη, Εντουάρντο ντε Φιλίππο. Είναι η μάνα που όλα τα παιδιά της Νάπολη είναι δικά της και δεν τα ξεχωρίζει γιατί «τα παιδιά είναι παιδιά και είναι όλα ίσα» κι ας τ’ απέκτησε χωρίς τον πολυπόθητο γάμο με το Σερράνο! Νύφες όμως ντύνονται σήμερα οι εγγονές της, που δεν το βάζουν κάτω από το σχεδόν άδειο πορτοφόλι τους κι αντί για barchelorette party, περιφέρονται όλο ενέργεια στους δρόμους με τις φίλες τους, με πέπλο στα μαλλιά, ζητώντας κομψά μια ενίσχυση για τα έξοδα…
Κάθυ Βολταίρα
Η Νάπολη είναι η πόλη, που όσες φορές και να πας αισθάνεσαι πως έχεις αφήσει εκκρεμότητες και πρέπει να ξαναγυρίσεις!
Και επιβάλλεται να ξαναγυρίσεις, έστω για εκείνη την πίτσα Μαργαρίτα, που άφησες φεύγοντας βιαστικά στη μέση!
Η Νάπολη με τη ματιά της Κάθυ Βολταίρα
*Bio
Η Κάθυ Βολταίρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και το 1994 μετακόμισε στην πρωτεύουσα για να εξειδικευτεί στην αναισθησιολογία. Έκτοτε ζει και εργάζεται σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Η ενασχόληση της με τη φωτογραφία, ξεκίνησε πριν πέντε περίπου χρόνια. Έχει παρακολουθήσει πολλά φωτογραφικά σεμινάρια και συμμετείχε ως τώρα σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις. Τον Δεκέμβριο του 2023, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις iFocus.gr το φωτογραφικό της λεύκωμα «Μεταμόρφωσις», το οποίο παρουσίασε στον Ιανό.
Αγαπά πολύ τα ταξίδια και τα τελευταία χρόνια φωτογραφίζει ταξιδεύοντας και το αντίστροφο!
Το φωτογραφικό υλικό της Νάπολης προέκυψε μετά το το ταξίδι που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2024, μαζί με την ομάδα Spontaneous Shooters και υπό την ουσιαστική καθοδήγηση του Ανδρέα Καμουτσή, τον οποίο ευχαριστώ θερμά για τη βοήθεια του στην επιλογή των φωτογραφιών.
