Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες (ΙV)

Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες (ΙV)

photo: Ζαχαρίας Στέλλας, Μήλος 1970
Με τα πέδιλα μου τ’ άσπραΠερπατούσα μια φοράΔίπλα στα δίχτυα ενός ψαράΟ πατέρας μου είχε άστραΚαι σιρίτια αστραφτεράΜα εμένα μου ‘λειπε η χαρά
Κι είχα μια θάλασσα στο νουΤ’ όνειρο χάλασα ποιανού
Με τα πέδιλα μου τ’ άσπραΠου τους κόπηκε η κλωστήΒρήκα μιαν άσφαλτο ζεστήΜ’ έναν ανθό μωρό στη γλάστραΠου απ’ τη γη είχε χωριστείΓέλια και δάκρυα χιαστί
Κι είχα μια θάλασσα για φωςΜπας κι είναι ο έρωτας κρυφός
Με τ’ άσπρα πέδιλαΠατάω τα βέβηλαΤ’ άγρια τ’ αγκάθια των καιρώνΣε δρόμους άφατουςΚι απ’ την αγκράφα τουςΣκύβω και λύνω το παρόν
Κι έχω μια θάλασσα για ευχήΛες κι είναι βότσαλο η ψυχή
(Λίνα Νικολακοπούλου)