Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες (IV)
photo: Saul Leiter
Θα ‘θελα αυτήν την μνήμη να την πω…
Μα έτσι εσβύσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει –
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από γιασεμί…
Εκείνη του Αυγούστου – Αύγουστος ήταν; – η βραδιά…
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια∙ ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
Α ναι, μαβιά∙ ένα σαπφείρινο μαβί.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
