Το ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου (ΙΙ)
photo: Anders Petersen
Ανακαλύπτω τη μνήμη των φθόγγων.
Είναι αυτά απογεύματα μνήμης ελεύθερης και οικείες
οι φωνές μακρινές. Φωνές παραινέσεως.
Διακοπές της οδύνης μου.
Το μυστήριο του αύριο αναμενόμενο.
Απογεύματα θέρους μακρά, άλλων γεωγραφικών παραλλήλων.
Οι ψίθυροι σώπασαν. Ηρεμία αναπεπταμένου πεδίου.
Και άδεια η μνήμη.
Την σιωπή διαπέρασε εκείνος που ξεχώριζε όλους τους ήχους.
Ο ίδιος που ακινήτησε το σχήμα πουλιά.
Ήταν ο κύριος των φθόγγων. Και ήταν λόγος ανδρός.
[…]
Διχασμένος ο λόγος πέρασε ατόφιος σε μένα. Πετρώματα οι ήχοι.
Και συ με το μάτι δημίου με πονάς μεσ’ τη ρίζα μου.
Ρήμαξες με τα χρόνια τη σκέψη μου και μ’ οδήγησες
μπρος σε μια ολόλευκη θάλασσα. Στο βυθό ακινήτησα.
Προδότες εταίροι προστατευμένοι από νεφελώματα και σιωπές.
Ποια μέθη κρατάει τα βλέφαρά μας μισόκλειστα;
Η μνήμη του αδιεξόδου; Ή η γνώση του ελάχιστου;
[…]
Η γλώσσα ακόμα ανάπηρη.
Το εκεί, το εδώ, που πάντα συμπλέκεται.
Το εγώ και το συ στους δικούς του τους νόμους.
Ακούω τους κραδασμούς του ανέκφραστου,
των ανάρθρων τους ήχους,
των φθόγγων φευγαλέα την άρθρωση,
την ροή του χειμάρρου.
Μετράω σιωπή.
(Μαντώ Αραβαντινού , Γραφή Γ΄ 1964-1967)
