Ο Γιάννης Σίμος για την Παγκόσμια Ημέρα Φωτογραφίας
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φωτογραφίας τέθηκε στον κ. Γ. Σίμο θέμα προς σχολιασμό:
Μπορεί να κοιτάς μια εικόνα για μια εβδομάδα και μετά να την ξεχάσεις. Μπορεί να κοιτάξεις μια εικόνα για ένα δευτερόλεπτο και να τη θυμάσαι για πάντα» (Joan Miro) – Ποια είναι αυτή η δύναμη της εικόνας, που μπορεί να την καθορίσει ως μοναδική;
Θα προσεγγίσω το παραπάνω ερώτημα από τη σκοπιά του φωτογράφου, ως θεατή των εικόνων που δημιουργεί ο ίδιος.
Η φωτογραφική μηχανή κοιτάζει τον κόσμο διαφορετικά από τον άνθρωπο. Έχει ένα μάτι, κι όλα της φαίνονται πιο επίπεδα. Βλέπει αποσπασματικά, σα να συλλαμβάνει ένα φευγαλέο βλεφάρισμα. Οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν μια όψη που διαφεύγει απ’ την οπτική μας αντίληψη.
Η αυτόνομη φωτογραφική όραση αδιαφορεί για το τι νιώθουμε, σκεφτόμαστε ή επιθυμούμε. Αυτό συχνά απογοητεύει τον φωτογράφο, μα είναι φορές που του προτείνει μία πτυχή της όρασης που δε μπορούσε να φανταστεί άρα ούτε να επιθυμήσει. Μία απρόβλεπτη, απροσχεδίαστη ίσως απρόσκλητη εικόνα πέρα και πάνω από τις προθέσεις του δημιουργού.
Οι αλησμόνητες φωτογραφίες δεν συντίθενται από επιτηδευμένες τεχνικές, ωραιοποιήσεις, ιδέες ή συναισθήματα. Πρόκειται για ένα παράξενο κράμα τυχαιοτήτων, του κόσμου εκεί έξω και των ανεξέλεγκτων δυνάμεων που αναπτύσσονται εντός μιας κάμερας. Ένα μικρό θαύμα δίχως ανθρώπινο άγγιγμα, μια καινούρια μαγεία της εποχής των μηχανών.
Αυτές οι φωτογραφίες μου προκαλούν ταραχή.
Γιάννης Σίμος
www.simosyiannis.com
Γιάννης Σίμος
