Ruth Bernhard
Το φως είναι η έμπνευσή μου, το χρώμα και το πινέλο μου. Είναι τόσο ζωτικής σημασίας όσο και το ίδιο το μοντέλο. Βαθιά σημαντικό, χαϊδεύει τις βασικές υπερθετικές καμπύλες και γραμμές. Το φως αναγνωρίζω ως την ενέργεια από την οποία εξαρτάται όλη η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη.
Ruth Bernhard
Ruth Bernhard
Σε μια καριέρα που εκτείνεται σε περισσότερες από επτά δεκαετίες, η Ruth Bernhard έχει δημιουργήσει ένα επιβλητικό σύνολο έργων. Διακρίνονται για την εξαίσια χρήση του φωτός. Οι λαμπερές μελέτες νεκρών φύσεων και οι γυμνές μορφές αντικατοπτρίζουν την παθιασμένη αναζήτησή της για την καθολική σύνδεση όλων των πραγμάτων.
Ο Ansel Adams, λέγεται, πως την χαρακτήρισε ως την καλύτερη φωτογράφο γυμνού.
Οι κλασικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Ruth Bernhard με γυναικεία γυμνά και τα άψυχα αντικείμενά της κέρδισαν μια θέση διάκρισης μεταξύ των φωτογράφων του 20ου αιώνα. Η Bernhard ήταν γνωστή κυρίως για τις δραματικά φωτισμένες γυμνές της μελέτες, οι οποίες εξέφραζαν το ενδιαφέρον της για το αφηρημένο σχήμα και τη μορφή.
Το έδαφος στο οποίο περπατάμε, τα φυτά και τα πλάσματα, τα σύννεφα από πάνω διαλύονται συνεχώς σε νέους σχηματισμούς – το καθένα είναι ένα δώρο της φύσης που διαθέτει τη δική του ακτινοβόλο ενέργεια, ενωμένα μεταξύ τους με κοσμική αρμονία.
Ruth Bernhard
Ruth Bernhard
Η Ruth Bernhard γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1905. Η Ruth Bernhard ήταν κόρη του Lucien Bernhard, ενός γραφίστα γνωστού ως «ο πατέρας της γερμανικής αφίσας». Ακολούθησε τον πατέρα της στη Νέα Υόρκη το 1927 αφού συμπλήρωσε δύο χρόνια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Εργάστηκε για λίγο στο στούντιο του Ralph Steiner. Αγόρασε την πρώτη της φωτογραφική μηχανή τον επόμενο χρόνο. Η πρώτη της “σοβαρή” φωτογραφία, Lifesavers, ενδιέφερε τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Vogue, Dr. MF Agha, και φρόντισε για τη δημοσίευσή της στο Advertising Art το 1931. Ακολούθησαν πολλές φωτογραφικές εργασίες στη φωτογραφία διαφήμισης και βιομηχανικού σχεδιασμού. Το 1934, φωτογράφισε την έκθεση Machine Art’s Museum of Modern Art και ξεκίνησε τις φωτογραφίες γυμνών για τις οποίες είναι περισσότερο γνωστή. Η Bernhard άρχισε να φωτογραφίζει τη γυναίκα γυμνό στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όπου γνώρισε την Berenice Abbott και τον καλλιτεχνικό της κύκλο. Υποστήριξε επίσης τη δουλειά της με εμπορικές φωτογραφήσεις. Το 1935 μια τυχαία συνάντηση με τον φωτογράφο Edward Weston στην παραλία της Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια άλλαξε την πορεία της ζωής της Ruth Bernhard. Έγινε μέντοράς της και σπούδασε μαζί του για χρόνια. Το επίκεντρο της δουλειάς της επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει φωτογραφίες όπως το Doll’s Head, που συχνά θεωρείται πρωτότυπο της σουρεαλιστικής φωτογραφίας. Η Bernhard επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για οκτώ χρόνια το 1939, κατά τη διάρκεια της οποίας γνώρισε τον Alfred Stieglitz και ήταν το θέμα ενός τεύχους του US Camera.
Ruth Bernhard
Για μένα, η δημιουργία μιας φωτογραφίας βιώνεται ως μια αυξημένη συναισθηματική απόκριση, που μοιάζει περισσότερο με την ποίηση και τη μουσική, κάθε εικόνα είναι το αποκορύφωμα μιας συναρπαστικής παρόρμησης που δεν μπορώ να αρνηθώ. Είτε δουλεύω με ανθρώπινη φιγούρα είτε με νεκρή φύση, έχω βαθιά επίγνωση της πνευματικής μου σχέσης με αυτήν. Στη ζωή μου, όπως και στη δουλειά μου, παρακινούμαι από μια μεγάλη λαχτάρα για ισορροπία και αρμονία πέρα από τη σφαίρα της ανθρώπινης εμπειρίας, φθάνοντας στην ουσία της ενότητας με το Σύμπαν.
Ruth Bernhard
Στη δεκαετία του 1940, η Bernhard έγινε μέλος του Group f/64, γνωρίζοντας τους φωτογράφους της Δυτικής Ακτής του Μοντερνισμού, όπως οι Weston, Ansel Adams, Minor White, Imogen Cunningham και Dorothea Lange. (Όλοι ακολούθησαν μια καθαριστική προσέγγιση στα θέματά τους. Η δουλειά τους χαρακτηρίζεται από φωτογραφική σαφήνεια και λεπτομερή ακρίβεια). Η Bernhard φωτογράφιζε σχεδόν αποκλειστικά στο στούντιο. Ήταν γνωστό ότι έβγαζε μια φωτογραφία από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία αφού έστηνε μια σύνθεση τόσο σχολαστικά, μερικές φορές για μέρες. «Εάν επέλεξα τη γυναικεία μορφή ιδιαίτερα, είναι επειδή η ομορφιά έχει υποτιμηθεί και σκοπός μου ήταν να εξυψώσω με διαχρονική ευλάβεια την εικόνα της γυναίκας».
Ruth Bernhard
Κάθε φορά που κάνω μια φωτογραφία γιορτάζω τη ζωή που αγαπώ και την ομορφιά που γνωρίζω και την ευτυχία που έχω βιώσει. Όλες οι φωτογραφίες μου είναι φτιαγμένες έτσι ανταποκρινόμενες στη διαίσθησή μου… Μετά από τόσα χρόνια, με παρακινεί ακόμα η λάμψη που δημιουργεί το φως όταν μεταμορφώνει ένα αντικείμενο σε κάτι μαγικό. Αυτό που βλέπει το μάτι είναι μια ψευδαίσθηση αυτού που είναι αληθινό. Η ασπρόμαυρη εικόνα είναι μια ακόμη μεταμόρφωση. Τι ακριβώς υπάρχει, ίσως να μην μάθουμε ποτέ.
Ruth Bernhard
Ruth Bernhard
Ξεκίνησε μια μακρά και επιτυχημένη διδακτική σταδιοδρομία το 1967 και έλαβε το βραβείο Dorothea Lange από το Μουσείο Τέχνης του Όκλαντ το 1971. Δύο χαρτοφυλάκια της δουλειάς της – The Eternal Body και The Gift of the Commonplace – εμφανίστηκαν το 1976 και μια συλλογή από Το έργο της, Collecting Light, εκδόθηκε το 1979.
Δημοσίευσε πολλά βιβλία με φωτογραφίες και το έργο της βρίσκεται σε συλλογές στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο.
Ruth Bernhard
Εάν δεν μπορείτε να κάνετε την εικόνα μεγαλύτερη ή πιο σημαντική από αυτό που βλέπετε, τότε μην πατήσετε το κουμπί.
Ruth Bernhard
Η Bernhard αντιμετωπίζει όλα τα θέματά της, είτε είναι γυμνά, κοχύλια ή διαφημιστικά προϊόντα, ως αντικείμενα άξια λεπτομερούς παρατήρησης. Η κοντινή απόδοση προσδίδει ένα ψυχολογικό στοιχείο που ευθυγραμμίζει τη δουλειά της τόσο με τον σουρεαλισμό όσο και με τις φορμαλιστικές αρχές της μοντερνιστικής φωτογραφίας της δεκαετίας του 1930. Συνδυάζοντας τη γραφική κομψότητα με το αισθησιακό θέμα, η Bernhard επιτυγχάνει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της ακρίβειας της σύνθεσης και του υποβλητικού αισθησιασμού.
Ruth Bernhard
Αυτό που βλέπει το ανθρώπινο μάτι είναι μια ψευδαίσθηση του αληθινού. Η ασπρόμαυρη εικόνα μεταμορφώνει τις ψευδαισθήσεις σε μια άλλη πραγματικότητα.
Ruth Bernhard
Ruth Bernhard
Ερωτεύομαι. Κάθε μέρα. Με τα πάντα. Με τη ζωή. Αν μπορείς να ερωτευτείς, μπορείς να γίνεις φωτογράφος. Νομίζω ότι αυτό είναι απολύτως απαραίτητο.
Ruth Bernhard
Ruth Bernhard
