Berenice Abbott – “Let us first say what photography is not …”
“Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ήταν να βάλω στο φωτογραφικό μου κάδρο, τα πράγματα σε μια τάξη και να αποδώσω τα θέματα της φωτογραφίας με μια πνευματική διάσταση, αυτό για μένα είναι και η ψυχή της φωτογραφίας”.
Berenice Abbott
H Berenice Abbott ήταν πρωτοπόρος αμερικανίδα φωτογράφος. Είναι γνωστή για τις φωτογραφίες της αρχιτεκτονικής και των σκηνικών της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια ’20-’30. Οι εικόνες της Abbott είναι αξιοσημείωτες για τις εντυπωσιακές ασπρόμαυρες συνθέσεις τους καθώς και για την εκπληκτική και αποκαλυπτική της ικανότητα να συλλάβει το περιβάλλον της.
Αποφασισμένη να καθιερώσει τη φωτογραφία ως ανεξάρτητο καλλιτεχνικό μέσο, δήλωσε:
“Ας πούμε πρώτα τι δεν είναι φωτογραφία. Μια φωτογραφία δεν είναι ένας ζωγραφικός πίνακας, ένα ποίημα, μια συμφωνία, ένας χορός. Δεν είναι μόνο μια όμορφη εικόνα, δεν είναι μια άσκηση με τεχνικές δεξιότητας και καθαρή ποιότητα εκτύπωσης. Είναι ή θα πρέπει να είναι ένα σημαντικό ντοκουμέντο, μια διεισδυτικό δήλωση, η οποία μπορεί να περιγραφεί με έναν πολύ απλό όρο: επιλεκτικότητα”.
“Let us first say what photography is not. A photograph is not a painting, a poem, a symphony, a dance. It is not just a pretty picture, not an exercise in contortionist techniques and sheer print quality. It is or should be a significant document, a penetrating statement, which can be described in a very simple term – selectivity”.
Η Berenice Abbott γεννήθηκε στο Springfield του Ohio (Αμερική) το 1898 και πέθανε στο Monson του Maine το 1991. Έμεινε διάσημη για τις αρχιτεκτονικές φωτογραφίες του πολεοδομικού ιστού της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1930.
Βρίσκεται στην Νέα Υόρκη το 1918, όπου και σπούδασε σχέδιο και γλυπτική για τέσσερα χρόνια.
Συνεχίζει τις σπουδές της στο Βερολίνο για ένα χρόνο και το 1923 έως το 1925 θα βρεθεί ως βοηθός σκοτεινού θαλάμου κοντά στον υπερρεαλιστή φωτογράφο και ζωγράφο Man Ray στο Παρίσι. Εκεί θα γνωρίσει τον άγνωστο τότε μεγάλο φωτογράφο Eugène Atget. Θα ενθουσιαστεί από το έργο του, το οποίο θα αναδείξει στην Αμερική όταν επιστρέψει.
Το 1929 η Abbot επιστρέφει στην Νέα Υόρκη, όπου και αρχίζει να φωτογραφίζει την πόλη, σε μια περίοδο σημαντική, την εποχή που η πόλη αυτή άρχιζε να διαμορφώνει πολεοδομικά το σημερινό της χαρακτήρα.
Παράλληλα συνεχίζει να φωτογραφίζει πορτρέτα διασημοτήτων της εποχής της τα οποία είχε αρχίσει να δημιουργεί από το Παρίσι (Jean Cocteau, James Joyce, Janet Flanner, Djuna Barnes …)
Η Abbott το 1958 ανέλαβε να φωτογραφίσει τα επιστημονικά πειράματα που γίνονταν από την επιτροπή μελέτης Φυσικών Επιστήμων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, πραγματοποιώντας ένα αξιοσημείωτο έργο με σειρά φωτογραφιών από εκκρεμή, μπάλες που αναπηδούν και σχέδια κυμάτων ηλεκτρομαγνητισμού.
Εκτιμώντας σήμερα το έργο της, αναγνωρίζουμε ότι η Abbott είχε τη μοναδική ικανότητα να δημιουργεί δυνατές φωτογραφίες μέσα από διαφορετικά φωτογραφικά είδη όπως: πορτρέτο, αστικό τοπίο ή τον κόσμο της επιστήμης.
Είτε φωτογραφίζει ένα γαλλικό κλειδί, είτε ένα σκιασμένο δρόμο του Μανχάταν ή την κουρασμένη όψη του Eugène Atget, η ματιά της είναι πάντα σαφής, αντικειμενική και ρεαλιστική.
Η φιλοσοφία της μπορεί να δηλωθεί μέσα από τη θρυλική της φράση:
“Η φωτογραφία δεν μπορεί ποτέ να αναπτυχθεί αν μιμείται κάποιο άλλο εικαστικό μέσο”.