Έφη Χαλιορή – ” Στην τέχνη δίνουμε εμείς τις ερμηνείες”
Μέσα στις φωτογραφίες θεωρείται πως ψάχνουμε τον εαυτό μας; Ακόμα και στις εικόνες της θάλασσας του πρότζεκτ Everything Is The Same But Everything Is Diffferent;
Οι εικόνες μας είναι ο εαυτός μας, εκφράζουν αυτό που είμαστε, τις εμπειρίας μας, τις σκέψεις, την προσωπικότητα μας. Στην τέχνη δίνουμε εμείς τις ερμηνείες. Η φωτογραφία λειτουργεί ως μέσο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και μέσο αυτοέκφρασης.
Έφη Χαλιορή
Σας γοητεύει η ιδέα πως δεν υπάρχουν όρια μέσα στις φωτογραφίες αυτές; Νομίζω πως πρόκειται για μια συναρπαστική αίσθηση όταν τις κοιτάμε. Είναι λίγο σαν κάποια μυστικά που ζητούνε να ανακαλυφθούν…
Η τέχνη έχει την ικανότητα να μιλάει για πράγματα που δεν δείχνει. Πολλές φορές στη φωτογραφία δεν έχει σημασία μόνο αυτό που φαίνεται αλλά μεγαλύτερη αυτό που αποκρύπτει, προσπαθεί να λέει όσο μπορεί περισσότερα με τις λιγότερο δυνατές λέξεις. Όπως δεν υπάρχουν όρια στην τέχνη, δεν υπάρχουν όρια στις εικόνες, ο θεατής θα δώσει τη δική του ερμηνεία. Ξεπερνώντας τα όρια, αμφισβητείς, εκφράζεις βαθύτερα νοήματα, προκαλούνται συναισθήματα, προσπαθώντας να ανακαλύψεις τα μυστικά.
Έφη Χαλιορή
Το διφορούμενο, η απορία, ο φόβος για την θάλασσα στην εικόνα, είναι κάτι που υποδεικνύεται ή είναι θέμα προσωπικής προσέγγισης του θεατή;
Σε όλες τις δουλειές μου αφήνω τον θεατή να δώσει τη δική του ερμηνεία. Οι εικόνες μου λειτουργούν υπαινικτικά, υπονοούνται όλα αυτά που συμβαίνουν και ο θεατής ανάλογα με τις εμπειρίες του δίνει τη δική του ερμηνεία.
Έφη Χαλιορή
Πρέπει να βυθιστούμε στη θάλασσα, στο σκοτάδι του δάσους, για να σωθούμε από τον φόβο τους; Τελικά η τέχνη είναι μια βιωματική κατάσταση που μας λυτρώνει; Ένα υποκατάστατο της ζωής;
Η τέχνη σε κάθε της έκφραση είναι μια λύτρωση της ψυχής για τον πόνο και το άγχος της ύπαρξης. Η τέχνη μπορεί να μας λυτρώσει μέσα από την έμπνευση, την έκφραση, την κατανόηση καθιστώντας την μια ουσιαστική και βιωματική εμπειρία. Η τέχνη και η ζωή είναι αλληλένδετες.
Έφη Χαλιορή
Χρειάζεστε τη βοήθεια της φόρμας στις εικόνες σας ή όχι; Μήπως έτσι και αλλιώς αυτή είναι κάτι που δε την αποφεύγει ο φωτογράφος ποτέ;
Σε μια εικόνα υπάρχει σίγουρα η φόρμα, η σύνθεση δηλαδή, αλλά για ‘μένα πρέπει να είναι στοιχείο του περιεχομένου. Το περιεχόμενο και η ουσία διαδραματίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο, όπως και η ικανότητα τους να μπορούν δώσουν τροφή για σκέψη στον θεατή.
Έφη Χαλιορή
“Η φωτογραφία γίνεται μια διαδικασία απόκρυψης και αποκάλυψης” γράφετε. Τα πράγματα λοιπόν, περικλείουν δύο όψεις ή μήπως και περισσότερες;
Η φωτογραφία έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει συναισθήματα και να αποκρύπτει ανάλογα με την επιλογή του κάδρου. Επιτρέπει την απόκρυψη και την αποκάλυψη διαφορετικών όψεων της πραγματικότητας καθιστώντας την μια πλούσια και πολυδιάστατη μορφή τέχνης και έκφρασης. Μέσα από κάθε εικόνα μπορούμε να δούμε, να κατανοήσουμε και να αμφισβητήσουμε την πραγματικότητα.
Έφη Χαλιορή
Ψάχνουμε στη τέχνη τον θάνατο ή την ζωή;
Η αναζήτηση του θανάτου είναι τόσο θέμα της τέχνης όσο και της ζωής – στην τέχνη συναντάμε συνέχεια την έννοια του θανάτου και μέσα από αυτή κατανοούμε την ζωή. Ο θάνατος εξερευνάται μέσα από την θνητότητα και τη φθαρτότητα και γίνεται ένα άνοιγμα στη ζωή καθώς η φωτογραφία έχει σχέση με τη μνήμη, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο. Η τέχνη είναι ένας τρόπος να ανακαλύψουμε το νόημα της ύπαρξης μας. Προσωπικά, μέσα από τη φωτογραφία αναζητώ την ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ενώ κατανοώντας τη φύση του θανάτου, θέλω να αναδείξω τη δύναμη της ζωής και να κατανοήσω καλύτερα την ανθρώπινη ύπαρξη.
Έφη Χαλιορή
Μιλήστε μας για το πρότζεκτ της πρόσφατης έκθεσης Everything Is The Same But Everything Is Diffferent, που έγινε στα πλαίσια του Athens Photo Festival 2024;
Το πρότζεκτ “Everything Is The Same But Everything Is Diffferent” αφορά τοπία θαλασσών που πέρασαν οι πρόσφυγες το 2015 στη Χίο και τη Λέσβο. Φαινομενικά, φαίνονται ήρεμες αλλά είναι συναισθηματικά φορτισμένες, καθώς αποτυπώνουν το πέρασμα χιλιάδων προσφύγων από την Τουρκία στην Ελλάδα. Λειτουργούν υπαινικτικά, παρουσιάζοντας ουσιαστικά ένα μνημείο. Το σκηνικό δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Το φυσικό τοπίο, οι παραλίες μπορεί να είναι ίδιες ωστόσο η συλλογική μνήμη το καθιστά δραματικό. «Όλα έχουν αλλάξει και ας μην φαίνεται», όπως λέει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ο ιστορικός τέχνης που έχει προλογίσει το ομώνυμο βιβλίο. «Η Χαλιορή δεν χρειάζεται να γυρίσει τον κόσμο -όπως ο Hiroshi Sugimoto- για να συλλάβει την απεραντοσύνη της θάλασσας και να απαθανατίσει τη δύναμή της. Ούτε έχει την πρόθεση ή την ανάγκη να εξωραΐσει τις ελληνικές παραλίες φωτογραφίζοντας τα καταγάλανα νερά τους. Αντιθέτως, υιοθετεί ένα λιτό και απέριττο ύφος (αναμφισβήτητα μελαγχολικό), που δίνει έμφαση στη σκοτεινή πλευρά της θάλασσας. Η Χαλιορή απογυμνώνει το τοπίο από το ρομαντικό και τουριστικό βλέμμα μεταφέροντας την οπτική πληροφορία χωρίς κλισέ συναισθηματισμούς, χωρίς μαγευτικά ηλιοβασιλέματα και ανατολές. Οι εικόνες της συγκινούν με την απροσποίητη απλότητά τους και τη νηφάλια προσέγγιση. Και το κυριότερο: σου υπενθυμίζουν ότι πολύ συχνά ο κίνδυνος και η τραγωδία ελλοχεύουν στο ωραίο και στο θαυμαστό». – Χριστόφορος Μαρίνος
Έφη Χαλιορή
Γενικά πώς φαντάζεστε τη φωτογραφία στο μέλλον και ακόμα πως φαντάζεστε την σχέση σας σε αυτήν;
Φαντάζομαι τη φωτογραφία στο μέλλον να εξελίσσεται διαρκώς, με τις τεχνολογικές καινοτομίες που παρουσιάζονται και τις νέες εκφραστικές δυνατότητες που προκύπτουν από αυτές. Η φωτογραφία θα συνεχίσει να γίνεται πιο προσβάσιμη και δημοκρατική, καθώς οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν σε περισσότερους ανθρώπους να δημιουργούν και να μοιράζονται το έργο τους. Πιστεύω ότι θα δούμε ακόμη περισσότερες εξελίξεις σε τομείς όπως, η τεχνητή νοημοσύνη, η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, οι οποίες θα ανοίξουν νέους δρόμους στην καλλιτεχνική έκφραση και αφήγηση. Όσον αφορά τη θέση μου μέσα σε αυτήν, βλέπω τον εαυτό μου ως κάποια που πειραματίζεται συνεχώς και εξερευνά νέες τεχνικές και μορφές έκφρασης, διατηρώντας όμως πάντα την αυθεντικότητα, το συναίσθημα, τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου. Επιπλέον, βλέπω τη φωτογραφία ως έναν τρόπο να συνδεθώ με άλλους καλλιτέχνες και κοινότητες, ανταλλάσσοντας ιδέες και εμπειρίες.
https://www.facebook.com/efihalioris
Bio
Efi Haliori is a fine art photographer based in Athens, Greece.
She participated in various exhibitions in galleries and art centers internationally (Shanghai Museum China,National Art Center Tokyo,Salon d’Autumn France).
Her work deals with the perishable nature of human life and the earth, through an ankle of her own particular geographical and genre position on it.
