Άρης Μιχαλόπουλος: “#MUSE-(H)UM(AN)”

Άρης Μιχαλόπουλος: “#MUSE-(H)UM(AN)”

Μουσεία και άνθρωποι… Είναι λοιπόν τα μουσεία φωτογραφιών, ένας χώρος που ανήκει στις φωτογραφίες ή είναι ένας χώρος που ορίζεται απ0 τους θεατές; Μοιάζουν άραγε με μόνιμες θεατρικές σκηνές; Ο Άρης Μιχαλόπουλος μας μεταφέρει τις σκέψεις που έκανε για αυτό το θέμα.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Θα ήθελα Άρη να μου μιλήσεις για το συγκεκριμένο σου project.
Σε αυτό το project επιχειρώ να αποτυπώσω τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των ανθρώπων καθώς αλληλεπιδρούν με τα έργα τέχνης και το περιβάλλον των μουσείων. Να μεταφέρω την αίσθηση ενός κόσμου όπου ο χρόνος αλλάζει μορφή και οι διαστάσεις της πραγματικότητας αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Μεταφέρεις και τη δική σου εμπειρία λοιπόν;
Κινούμαι κι εγώ στους χώρους ως θεατής των έργων αλλά και ως παρατηρητής των ίδιων των ανθρώπων. Βυθίζομαι στις δικές μου σκέψεις καθώς παρατηρώ αυτή την χαοτική “χορογραφία” και γίνομαι μέρος της. Φωτογραφίζω παρακολουθώντας αυτή τη μετασχηματιστική διαδικασία, η οποία τελικά προκαλεί μια διανοητική απόδραση που μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε ξεχασμένα κομμάτια του εσωτερικού μας κόσμου και να συνδεθούμε με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Αυτή η ειδική σχέση σου και το ενδιαφέρον με τα μουσεία πώς ξεκίνησε;
Φωτογράφιζα στα ταξίδια μου για δέκα περίπου χρόνια τα μουσεία των πόλεων στις οποίες βρισκόμουν. Τα μουσεία αποτελούσαν πάντα μεγάλο μέρος των αναμνήσεών μου, μαζί με τις νυχτερινές βόλτες, τα βιβλιοπωλεία και τα καφέ, ειδικά αυτά των μουσείων. Εκεί, οι ήχοι και οι μυρωδιές από τις μηχανές του καφέ μπλέκονται με τις ομιλίες των επισκεπτών δημιουργώντας ηχοτοπία που για ένα παράξενο λόγο, με έκαναν να νιώθω ασφαλής. Ένιωθα πως όλα πήγαιναν καλά και καμιά φορά, φτάνοντας στα όρια της υπερβολής, έχανα τη γραμμική αίσθηση του χρόνου. Φανταζόμουν πως μια χρονοδίνη με οδηγούσε σε διάφορες φάσεις της Ιστορίας όπου δημιουργήθηκαν συγκεκριμένα έργα τέχνης και γινόμουν παρατηρητής της διαδικασίας παραγωγής τους. Συνήθως, με επανέφερε στην πραγματικότητα κάποια ανακοίνωση από τα ηχεία του μουσείου ή οι χαρούμενες φωνές κάποιου παιδιού το οποίο αφηνόταν στην επίδραση της ζάχαρης από κάποιο παγωτό που είχε καταναλώσει.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Ποια τα συμπεράσματά σου σχετικά με την συμπεριφορά των επισκεπτών στο μουσείο;
Θα έλεγα πως κατά το διάστημα της παραμονής τους εκεί, οι επισκέπτες των μουσείων, μπαίνουν σε μία ιδιαίτερη, διαλογιστικού τύπου κατάσταση που τους κάνει να ξεχνούν την καθημερινότητά τους καθώς παραδίδονται στην πυκνότητα των νέων εμπειριών και της έκρηξης των συναισθημάτων και των σκέψεών τους καθώς έρχονται σε επαφή με τα έργα τέχνης. Είναι σαν να αφήνουν προσωρινά στη γκαρνταρόμπα και τα lockers, μαζί με τα προσωπικά τους είδη, τις έγνοιες, τους φόβους και τις ανησυχίες τους και γίνονται περισσότερο ευαίσθητοι στα καλλιτεχνικά ερεθίσματα.

Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Είναι η επίσκεψη στο μουσείο μια εμπειρία βιωματική ίσως…
Αν θεωρήσουμε πως η συνολική εμπειρία των επισκεπτών στα μουσεία συνδέεται με το συγκινησιακό φαινόμενο που προσφέρεται απλόχερα εκεί και συνδυάζεται με μια κάποια παροχή γνώσης, σε διαφορετικό βαθμό για τον καθένα, τότε ναι, σίγουρα μιλάμε για μία βιωματική εμπειρία. Ως παρατηρητής-φωτογράφος παρατηρώ τις κινήσεις τους στις αίθουσες να μετατρέπονται σε χορογραφίες, όπως προανέφερα, καθώς φαίνεται να ακολουθούν το ρυθμό ενός ταξιδιού σε έναν κόσμο που διέπεται από τους δικούς του νόμους. Πιστεύω πως είναι δυνατόν να βιώνουν συχνά μια εμπειρία μεταμόρφωσης, μια αφύπνιση της ψυχής τους. Οι εκφράσεις στα πρόσωπά τους συχνά αποτυπώνουν τη διαδικασία σοβαρών ανατροπών που προκαλούν τα έργα ως αποτέλεσμα μιας δημιουργικότητας στον υπέρτατό της βαθμό, την οποία ενδεχομένως επιζητούν στην ίδια τους τη ζωή και με την οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να έρχονται σε επαφή συχνά.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Πιστεύεις ότι είναι επίσης μια διαδικασία που μεταμορφώνει τον επισκέπτη και τον οδηγεί πέρα από τον εαυτό του, με κάποιο τρόπο δηλαδή πρόκειται για καλλιτεχνική πράξη;
Είναι πολύ πιθανό αυτό που αναφέρεις. Το κάλεσμα και η επίδραση των έργων θεωρώ πως ασκούν μεγάλη επιρροή. Οι σιωπηλές φιγούρες των γλυπτών, των ζωγραφικών πινάκων και των κάθε λογής άλλων έργων ζωντανεύουν καλώντας σε έναν διάλογο. Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και τα ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη γίνονται επιτακτικά μετασχηματίζοντας τους επισκέπτες σε παρατηρητές αλλά και αναλυτές-αναθεωρητές της δικής τους θέσης στην κοινωνία και γενικότερα.

Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Πιστεύεις  Άρη ότι η πανδημία έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με τα μουσεία και τους κλειστούς εκθεσιακούς χώρους;
Μετά τη λήξη του “συναγερμού” ο κόσμος διψασμένος για νέες εμπειρίες που τις στερήθηκε για καιρό άρχισε να κατακλύζει όλους τους χώρους που ξανάνοιξαν, μεταξύ αυτών και τους χώρους τέχνης. Τα μουσεία γέμισαν, οι μεγάλες εκθέσεις έγιναν sold out για μήνες, μόνο οι κινηματογράφοι δεν ακολούθησαν αυτό το κύμα καθώς συνηθίσαμε στην οικιακή εμπειρία θέασης ταινιών σε πλατφόρμες. Σε προσωπικό επίπεδο, η πανδημία διέκοψε τα ταξίδια μου στο εξωτερικό και από τότε δεν έχω αποφασίσει αν θα κλείσω αυτό το φωτογραφικό “κεφάλαιο” ή θα συνεχίσω να του προσθέτω σελίδες. Ένιωσα πως κάτι διεκόπη βίαια, όπως νιώσαμε όλοι.

Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

Έχεις ασχοληθεί και με τις δυσκολίες που υπάρχουν σχετικά με την δημοσίευση και την έκδοση φωτογραφικών θεμάτων. Μίλησέ μας αν θέλεις σχετικά.
Τα τελευταία χρόνια όσοι κάνουμε φωτογραφία δρόμου έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα των προσωπικών δεδομένων που μας παρουσιάστηκε με την θέσπιση του αμφιλεγόμενου GDPR (Γενικός κανονισμός για την προστασία δεδομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Από το 1995 φωτογραφίζω ανθρώπους στους δρόμους και δεν γνωρίζω πλέον τι μπορώ να κρατήσω από αυτό το μεγάλο αρχείο. Εννοώ, τα πράγματα έχουν γίνει περίπλοκα σχετικά με το τι μπορεί κάποιος να δημοσιεύσει ή να εκδώσει χωρίς να κινδυνεύει να δεχθεί καταγγελία παραβίασης προσωπικών δεδομένων. Έχω δημιουργήσει και ένα έργο βίντεο art (η δεύτερη αγάπη μου μετά τη φωτογραφία) “σιωπηλής διαμαρτυρίας” για αυτό το πρόβλημα το οποίο με απασχόλησε ως δημιουργό αλλά και ως πολίτη. Όπως και να έχει, οι δημιουργοί στην εποχή αυτή που ζούμε θα πρέπει να είμαστε τολμηροί και αιχμηροί και το μέλλον θα μας φανερώσει προς τα που θα κινηθούν τα πράγματα. Προσωπικά, όταν κάνω φωτογραφικά σχέδια ο Bresson γελάει οπότε αφήνω και πολλά πράγματα να ακολουθούν τη ροή, που εμπεριέχει και μια γοητευτική τυχαιότητα.

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums

‘Αρης Μιχαλόπουλος – Museums


Info:
Ο Άρης Μιχαλόπουλος από το 2000 δημιουργεί οπτικοακουστικά έργα, επιδιώκοντας τον διάλογο μεταξύ αναλογικής φωτογραφίας και κινηματογραφικού φιλμ με τα νέα ψηφιακά μέσα λήψης εικόνας και ήχου. Είναι ιδρυτικό μέλος των καλλιτεχνικών ομάδων «ΦΟΖ», «Contre/akt» και «En.grams». Συμμετέχει τακτικά σε εγχώριες εκθέσεις και διεθνή φεστιβάλ. Έχει συνεργαστεί με χορευτές, μουσικούς και συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής σε οπτικοακουστικά έργα και παραστάσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και την Αίγινα.

www.arismichalopoulos.com
https://www.instagram.com/aris.michalopoulos/

bio
Aris Michalopoulos has been creating audiovisual works since 2000, pursuing the dialogue between analogue photography and cinematography with the new digital means of image and sound capture. He is a founding member of the artistic groups “FOZ”, “Contre/akt”, and “En.grams”. He has collaborated with dancers, musicians and electronic music composers in audiovisual projects and performances.
He regularly participates in domestic exhibitions and international festivals. He lives and works in Athens and Aegina.