Ο Νίκος Γ. Καλλιανιώτης επιλέγει …

Ο Νίκος Γ. Καλλιανιώτης επιλέγει …

1

Για το photologio, o φωτογράφος και εκπαιδευτικός Νίκος Γ. Καλλιανιώτης ανασύρει από το προσωπικό του αρχείο 4+1 αγαπημένες του φωτογραφίες, και μας τις παρουσιάζει μαζί με προσωπικές σκέψεις και αναμνήσεις.

[Η κύρια επιλογή των φωτογραφιών είναι από το project του: Αmerica in a Trance, που έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Damiani]


Scranton, Penn., 2017, ©Copyright Νίκος Καλλιανιώτης

Ακόμα θυμάμαι την διαδρομή πριν είκοσι χρόνια από το Κουκάκι προς τον παλιό Αερολιμένα Αθηνών. Εκεί, άφησα πίσω φίλους και τα αγαπημένα αρώματα, δρόμους και σοκάκια της Αθήνας, με προορισμό την Πενσυλβάνια, και συγκεκριμένα το Σκράντον, δυο ώρες βόρεια της Φιλαδέλφειας, την πόλη του Rocky Balboa που το άγαλμα του ακόμα και σήμερα ατενίζει ηρωικά μπροστά από το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας. Από την ίδια πόλη, σκέφτηκα να καταθέσω στην Ελληνική γλώσσα που ομολογουμένως δεν κατέχω όπως θα ήθελα, αποτέλεσμα που συνδυάζεται με την κατάρα, αλλά και ευχή, να γνωρίζει κάποιος δυο πατρίδες, και να βιώνει τον κοινωνικοπολιτικό παλμό, με μιαν εσωτερική αλλά ταυτόχρονα εξωτερική μάτια, αλλά και έλξη. Μια έλξη που από το πανί της μεγάλης οθόνης και τα νοκ-άουτ του Rocky Balboa, με ταξίδεψε μετά από πολλά χρόνια, φωτογραφικά πλέον, στις γειτονιές που κάποτε έβγαζαν ατσάλι και κάρβουνο, αλλά κυρίως εκεί που πάνω απ’ όλα η φαμίλια ήταν και ίσως ακόμα είναι το ύστατο αγαθό. Ίσως πλέον και το μόνο που έχει απομείνει στα σκουριασμένα σίδερα του ατσαλένιου αετού.


Wilkes-Barre, Penn., 2016, ©Copyright, Νίκος Καλλιανιώτης

America in a Trance: Πενσυλβάνια, τρία χρόνια σταθερά και αμετάκλητα με περίπου εξήντα χιλιάδες χιλιόμετρα στο τιμόνι, περιφερόμενος από πόλη σε πόλη στην απανθρακωμένη βιoμηχανικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά μεταφορική εικόνα που ψάχνει να βρει τον εαυτό της, όπως εγώ έψαξα να βρω εμένα, αλλά ίσως και σένα. Είναι εύκολο κανείς να κρίνει εκ του ασφαλούς και εξ αποστάσεως, με κάποιες φυσικά παροδικές φωτογραφικές εξορμήσεις στη χώρα του ατσαλιού και της μαύρης σκόνης, την ιδιοσυγκρασία αυτό του τόπου, στο όνομα της τέχνης ή της πολιτικής του ατζέντας.

Είχα την τύχη να ξεκινήσω το συγκεκριμένο έργο πριν το πολιτικό και ειδησεογραφικό καρναβάλι έρθει στην πολιτεία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του σημερινό πλανητάρχη. Η θεματολογία στην οποία περιφέρεται το φωτογραφικό μου έργο, όπως και η περιοχή, έχουν την δική τους ιστορική φωτογραφική ιδιαιτερότητα, σε ένα τοπίο που διαθέτει άφθονο υλικό, από τοπογραφία με στοιχεία Αποκάλυψης μέχρι Κιτς. Μεγάλο δίλημα το πώς να ανταποκριθείς σε μια τέτοια αισθητική πρόκληση που βγάζει το σύνηθες δυνατό συναισθηματικά κοινωνικό πορτραίτο και η ιδανικά φορμαλιστική αναπαράσταση της εγκαταλειμμένης βιομηχανίας, ή πολύ πιο απλά, το μαγαζάκι που κάποτε έστελνε παιδιά στο πανεπιστήμιο.


New Castle, Penn., 2017 ©Copyright, Νίκος Καλλιανιώτης

Πριν ξεκινήσω, αποφάσισα να αφήσω πίσω μου τέχνη, φωτογραφία και θεωρία και με μόνο μια κάμερα και ένα φακό να πάρω το δρόμο για να προσπαθήσω να καταλάβω από κοντά την μικρή αλλά μεγάλη Αμερική-την κυρία φλέβα που χωρίζει με υπερατλαντική απόσταση την αστική με την βιομηχανική κοινωνία. Με αλλά λόγια αυτός που μένει στο Μανχάταν και που ποτέ του δεν έχει επισκεφτεί τις συγκεκριμένες περιοχές, μιας και κατά την σεβαστή του άποψη ζει στο κέντρο του κόσμου (υπάρχουν προσωπικά παραδείγματα), δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την κουλτούρα, τον τρόπο ζωής και σκέψης της άλλης πλευράς, και αυτό μερικές φορές κοστίζει πολιτικά (εμένα μου κόστισε συναισθηματικά γιατί ξεκίνησα πριν το πολιτικό και ειδησεογραφικό τσίρκο κάνει την περιοχή μια καρικατούρα παρόμοια με κινηματογραφικό πόστερ σε εγκαταλελειμμένη βιτρίνα).


Mahanoy City, Penn., 2016, ©Copyright, Νίκος Καλλιανιώτης

Μετά από αυτό το ταξίδι που έφτασε να γίνει το πρώτο μου λεύκωμα, του οποίου η δουλειά συνεχίζεται πέραν του βιβλίου, πιστεύω ότι ωρίμασα ως φωτογράφος αλλά και ως άνθρωπος. Ως φωτογράφος γιατί άφησα την σκέψη του εκπαιδευόμενου πίσω, και αυτό που με ενδιέφερε απλά ήταν και είναι να είμαι εκεί, να ζήσω το χιονισμένο και μελαγχολικό σοκάκι, να κάνω ένα τσιγάρο (που και που) με καφέ από βενζινάδικο, να γίνω ένα με τον τόπο, να ταξιδέψω από το Πίτσμπουργκ στην Ελλάδα, να ζηλέψω που είσαι εκεί, και να κάνω την ψηφιακή μου πραγματικότητα μνήμη, που μέσα στον αγωνιώδη βηματισμό κάποιας απομακρυσμένης φιγούρας που είδα, προσπάθησα να βρω εμένα, αλλά ίσως τελικά να!  |Βρήκα και εσένα.


Ο Νίκος Γ. Καλλιανιώτης επιλέγει … Walker Evans

Walker Evans – A graveyard and Steel Mill in Bethlehem, Pennsylvania 1935

Τον Νοέμβριο του 1935 ο Walker Evans έκανε μια φωτογραφία για τη Βηθλεέμ με τίτλο “Nεκροταφείο και χαλυβουργείο στη Βηθλεέμ της Πενσυλβανίας”. Ένας μεγάλος τσιμεντοειδής σταυρός κάθεται στο προσκήνιο και βλέπει μια τέλεια σύνθεση της σκηνής της αμερικανικής ζωής και της βιομηχανίας. Ένα νεκροταφείο συναγωνίζεται με σπίτια από τούβλα και βεράντες που πλέκονται μαζί σε ένα οροπέδιο, που κυμαίνεται μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Μόλις τα μάτια σας κατανοήσουν τις λίγες εκατοστά του πράσινου, κοιτάζετε μόνο για να δείτε ένα μεταβαλλόμενο τοπίο σκληρής εργοστασιακής ζωής. Όπως κάθε λαμπρή φωτογραφία, μιλάει για μια διχοτόμηση ησυχίας και πολυάσχολου χρεώνοντας ταχέως προς το μέλλον, αλλά χωρίς ανησυχία να γίνεται προφητεία των αβέβαιων. Η επιχείρηση χάλυβα της Βηθλεέμ έφτασε κάποτε σε περίπου 300.000 θέσεις εργασίας σε εθνικό επίπεδο και περίπου 30.000 στη θέση Βηθλεέμ, περίπου το μισό πληθυσμό της πόλης. Το χαλυβουργείο έκλεισε και τμήματα του έχουν μετατραπεί σε καζίνο και μπουτίκ. Έχω σκεφτεί για αυτή τη φωτογραφία για πολύ καιρό και επισκέφθηκα την ακριβή τοποθεσία και την πόλη αρκετές φορές. Είναι πάντα μια μοναδική και πολύτιμη εμπειρία: Η κατανόηση του ιστορικού υπόβαθρου, η κατανόηση της Αμερικής.


Info:

Ο Νίκος Γ. Καλλιανιώτης είναι φωτογράφος και καθηγητής φωτογραφίας. Γεννήθηκε και έζησε στην Ελλάδα μέχρι τα νεανικά του χρόνια και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α., αρχικά στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια στην Πενσυλβάνια. Ξεκίνησε την καριέρα του με τη φωτοειδησεογραφία και ως ανεξάρτητος φωτογράφος με το The Times Leader, στο Wilkes-Barre της Πενσυλβάνια και στη συνέχεια εργάστηκε ως φωτογράφος προσωπικού στο Coshocton Tribune στο Coshocton του Οχάιο και το Watertown Daily Times στο Watertown της Νέας Υόρκης. Σήμερα, είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Drexel της Φιλαδέλφειας, και στο Πανεπιστήμιο του Σκράντον, καθώς και ανεξάρτητος φωτογράφος στο The New York Times.

official site: www.nikokallianiotis.com/