Ο Antoine D’ Agata κι ο αντικομφορμισμός του
Ο ζοφερός κόσμος του Antoine D’ Agata
Οι εικόνες του πολλές φορές προβοκατόρικες και ωμές εν γνώση του, με απώτερο σκοπό να ‘’μολύνουν’’ το αυστηρό και αποστειρωμένο περιβάλλον των κανόνων της φωτογραφικής τέχνης. Κάθε τι συμβατικό τον απωθεί. Η επιθυμία και ο φόβος βαδίζουν χέρι-χέρι στο έργο του και όπως έχει αναφέρει δεν βρίσκει κανένα λόγο να αποκηρύξει ούτε τον φόβο, ούτε την επιθυμία.
Ο εμμονικός κόσμος του, περιστρέφεται γύρω από τις πόρνες, τις σεξουαλικές εμπειρίες και τους τοξικομανείς. Κάθε είδους εξάρτηση που μπορεί να οδηγήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά στα άκρα αποτελεί θέμα έκφρασης και απόδοσης μέσα από το φωτογραφικό φακό. Οι εικόνες του απόκοσμες, σκληρές αλλά και ζωντανές σου υπενθυμίζουν ότι η κόλαση είναι εδώ, φτάνοντας τη φωτογραφία στα όρια μεταξύ πραγματικότητας και εφιάλτη που δε θέλεις να σταματήσεις να κατρακυλάς.
Antoine D’ Agata – FRANCE. PARIS.
Το νετ τον αφήνει αδιάφορο, υμνεί το φλου, την ασάφεια και τον υπαινιγμό που φορτίζει και δίνει μια δυναμική στις εικόνες του που δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο κανένα θεατή ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα του προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα.
Παρατηρώντας το έργο του κάποιος, μπορεί να διακρίνει αναφορές στο έργο του Francis Bacon και της Nan Goldin που υπήρξε καθηγήτρια και αρκετά αμείλικτη στην κριτική της, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος όταν παρακολουθούσε σεμινάρια στο International Center of Photography. Ο ίδιος μοιάζει να βουλιάζει μέσα στο έργο του, δεν είναι λίγες οι φορές που επιλέγει να δώσει την κάμερα στους ανθρώπους που συναντά και να τραβήξουν εκείνοι τις φωτογραφίες.
“Δε θέλω να είμαι μόνο πίσω από την φωτογραφική μηχανή, αλλά και μέσα στο κάδρο” όπως είχε δηλώσει.
Πολλές φορές χρησιμοποίησε τις δικές του εμπειρίες ως μέρος των φωτογραφικών του project. ” Η οικειότητα συνδέεται τόσο πολύ με το έργο μου και το έργο μου εξαρτάται τόσο πολύ από τις οικείες εμπειρίες του κόσμου”.
Σε συνέντευξη του στον Raphael Shamma το Φεβρουάριο του 2014 στη Νέα Υόρκη είχε δηλώσει ότι δεν το ενδιαφέρει η ερμηνεία του έργου. Για αυτόν ήταν απλά μια αυθόρμητη και ενστικτώδης αντίδραση, μια προσωπική εμπειρία, μια πολιτική αμφισβήτηση για το τι δεν είναι και πρέπει να κάνει η φωτογραφία με συγκεκριμένους όρους.
Antoine D’ Agata
Η ζωή και το έργο του
Ο Γαλλικής καταγωγής D’Agata γεννήθηκε στη Μασσσαλία και έζησε εκεί μέχρι τα 22 του χρόνια. Σε εκείνη την ηλικία αποφάσισε να ξεκινήσει την περιπλάνηση του στον κόσμο. Νικαράγουα, Ελ Σαβαδορ, Μεξικό, Λατινική Αμερική ήταν κάποιοι από τους τόπους προορισμού του. Καθοριστική υπήρξε η άφιξη του στη Νέα Υόρκη στις αρχές του 90΄ όταν αποφάσισε να παρακολουθήσει σεμινάρια στο International Center of Photography με καθηγητές του Nan Goldin και Larry Clark.
Το 1991 – 92 ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός στο εκδοτικό τμήμα του Magnum. Παρά την εκπαίδευση και την εμπειρία του στην Αμερική, μετά την επιστροφή του στη Γαλλία το 1993 έκανε ένα διάλλειμα τεσσάρων ετών από τη φωτογραφία.
Antoine D’ Agata
Το 1998 εκδόθηκε το project De Mala Muerte και Mala Noche. To 1999 η Galerie άρχισε να διανέμει το έργο του. Το 2001 κέρδισε το βραβείο Niepce για νέους φωτογράφους. Το έργο του συνέχισε να δημοσιεύεται με μεγάλη απήχηση. Το Vortex και Insomnia δημοσιεύτηκαν το 2003 συνοδεύοντας συμπληρωματικά την έκθεση 1000 Nuits, η οποία παρουσιάστηκε στο Παρίσι το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Το 2004 δημοσιεύτηκε το Stigma και το 2005 το Manifeste. Στη διάρκεια του 2004 εντάχθηκε στο Magnum Photos και δημιούργησε την πρώτη ταινία μικρού μήκους Le Ventre du Made (The worlds Belly). Αυτό το πειραματικό τόλμημα τον οδήγησε στη δημιουργία μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο Ακα Αna και γυρίστηκε το 2006 στο Τόκυο.
Από το 2005 δεν έχει σταθερό τόπο κατοικίας. Εργάζεται, δημιουργεί και παραδίδει workshops ανά τον κόσμο. Πριν από 3 χρόνια περίπου βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη και στα σύνορα με την Τουρκία όπου και ακολούθησε τους μετανάστες στα πλαίσια της δημιουργίας του project Odysseia.
Antoine D’ Agata